بیش از صد سال از تولد نخستین فرودگاه ایران می‌گذرد. نفت در سال ۱۲۸۷ شمسی، پای فرودگاه را به مسجد سلیمان باز کرد.
فرودگاه شهید آسیایی یا همان فرودگاه مسجد سلیمان در ابتدا تنها میزبان شرکت‌های هوایی خارجی مانند بریتیش ایرویز بود. بعد از ملی شدن صنعت نفت هواپیماهای وزارت نفت نیز در این فرودگاه فرود آمدند.
در حقیقت نخستین پرواز یک هواپیما به خاورمیانه، در زمینی مسطح در مسجد سلیمان به زمین نشست.
این هواپیما از نوع رایپر ۴۶ و مبدا حرکت آن لندن بود. مسافران این پرواز را کارشناسان زمین‌شناسی و تجهیزات آن را اقلام و لوازم کاری آنها، میکروسکوپ و مقداری دارو تشکیل می داد.
زمینی که هواپیما بر آن فرود آمده بود محل ساخت اولین فرودگاه ایران قرار گرفت که در منطقه نفتی "یمهه" واقع در مسجد سلیمان، برای جابه‌جایی مدیران ومحموله‌ها و مراسلات نفتی ساخته شد.
بسیاری پروازی را که به خلبانی کوزمینسکی روسی با هواپیمای بلوبر ۱۱ در سال ۱۲۹۲ خورشیدی در تهران انجام شد، نخستین پرواز یک هواپیما بر فراز آسمان ایران نامیده‌اند، اما درحقیقت پرواز هواپیماهای صنعت نفت در ایران پیش از این تاریخ انجام شده‌بود.
البته نخستین فرودگاه رسمی ایران نیز فرودگاه قلعه مرغی بود که در تاریخ هشتم مرداد ۱۳۰۱ مورد بهره‌برداری قرار گرفت، اما شهرهای نفتی ایران، از جمله مسجد سلیمان، پیش از این تاریخ صاحب فرودگاه شدند.
انواع فرودگاه
بر اساس نوع و مسیر پرواز هواپیماها می توان فرودگاه‌ها را به فرودگاه‌های داخلی، بین المللی و مرز هوایی تقسیم کرد.
• فرودگاه‌های داخلی آنهایی هستند که تنها هواپیماهایی که در داخل محدوده کشور پرواز می‌کنند، مانند فرودگاه کاشان، بابلسر، رفسنجان و ... در آنها فرود می‌آیند.
• فرودگاه‌های بین‌المللی، هم پروازهای داخلی و هم خارجی را میزبانی می‌کنند. فرودگاه بین‌المللی مهرآباد، امام خمینی و شهید هاشمی‌نژاد مشهد از آن جمله‌اند.
• تفاوت میان فرودگاه‌های مرز هوایی و فرودگاه‌های بین‌المللی در خدماتی است که در این دو نوع فرودگاه ارائه می‌شود. فرودگاه‌های بین المللی باید از امکاناتی چون امور گذرنامه، گمرک، مهاجرت، قرنطینه برخوردار باشد. در حالی که در فرودگاه‌های مرز هوایی برای جلوگیری از تحمیل هزینه‌های بیشتر به فرودگاه، این خدمات تنها به صورت موردی و آن هم در زمان انجام پرواز ارائه می‌شود.
کد فرودگاهی
کد فرودگاهی در حقیقت کدی سه یا چهار حرفی است که از آن برای شناسایی فرودگاه‌های جهان استفاده می‌شود. این کد از سوی دو سازمان بین‌المللی ایکائو و پاتا به فرودگاه‌های کشورها اعطا می‌شود.
ایکائو، سازمان بین‌المللی هوانوردی غیرنظامی است که کدی چهار حرفی برای برنامه‌ریزی پرواز و کنترل ترافیک هوایی، شناسایی ایستگاه‌های هواشناسی، ایستگاه سرویس پروازهای بین‌المللی یا مراکز کنترل محیطی را ارائه می‌کند. ایکائو جهان را به چند منطقه تقسیم کرده و این کدها را نیز بر همین اساس به فرودگاه ها می‌دهد. حرف اول به قاره، حرف دوم به کشور و حرف‌های سوم و چهارم به فرودگاه ربط دارند.
یاتا (IATA) انجمن بین‌المللی حمل و نقل هوایی و متشکل از ۲۶۰ شرکت هوایی است. این سازمان برای فرودگاه‌های جهان کدی سه حرفی را تعریف می‌کند.
نظر شما