آیا ناتو خواهد توانست به تنهایی از پس این آزمون بربیاید یا باوجود مخالفت شدید بسیاری از اعضای آن، تن به کمک نیروهای آمریکایی خواهد داد و رهبری ائتلاف را در افغانستان همچنان به دست آمریکا خواهد سپرد؟
هفته گذشته، مقامات آمریکایی با ارسال نامه‌‌هایی از کشورهای اروپایی درخواست کردند نیروهای بیشتری به جنوب افغانستان اعزام کنند.
رابرت گیتس، وزیر دفاع آمریکا با وجود آنکه در گذشته پیشنهاد داده بود کشورهای اروپایی نیروهای بیشتری به افغانستان اعزام کنند، با ارسال 3200 نیروی دریایی به این کشور موافقت کرد اما بسیاری از متحدان آمریکا از جمله آلمان، فرانسه، اسپانیا، ترکیه و ایتالیا با اعزام نیروهای بیشتر به جنوب افغانستان مخالفت و پیشنهاد مقامات آمریکایی را رد کرده‌اند.
تصمیم این کشورهای اروپایی باعث شکاف میان آمریکا، انگلیس، کانادا، هلند، دانمارک و رومانی شده است، کشورهایی که نیروهایشان در سال‌های اخیر در افغانستان در مبارزه با عملیات نیروهای طالبان متحمل فشارهای زیادی شده‌اند.
کانادا از جمله کشورهایی بود که هشدار داد اگر متحدین نیروهای کمکی به استان قندهار اعزام نکنند، حدود 2500 سربازش را از این کشور خارج خواهد کرد.
به دنبال تشدید این مباحث میان مقامات آمریکایی و اروپایی، قرار شد نشستی غیررسمی با حضور وزرای دفاع ناتو در ویلنیوس، پایتخت لیتوانی برگزار شود.
این نشست و گفت‌وگوهای دوجانبه همچنین در پی گزارشی برگزار شد(روزهای پنج‌شنبه و جمعه) که موسسه بین‌المللی مطالعات راهبردی هشدار داد اگر عملیات ناتو با موفقیت روبه‌رو نشود، افغانستان تبدیل به «دولت شکست خورده» خواهد شد.
اما این در حالی است که با وجود پیش‌بینی‌های تیره و تار از اوضاع کنونی افغانستان، یاپ دی هوپ شفر، دبیر کل ناتو پافشاری می‌کند که نیروهای ناتو در افغانستان به پیشرفت‌های زیادی رسیده‌اند و هنوز هم در حال پیشرفت هستند.
وی گفت: 6 میلیون کودک افغانی در مدارس ثبت نام کرده‌اند، 3 هزار کیلومتر جاده ساخته شده است و 80 درصد افغان‌ها اکنون به کمک‌های بهداشتی دسترسی دارند.
با این حال، وی همچنان برخی چالش‌های حل نشده در این کشور را می‌پذیرد از جمله آموزش نامناسب و مجهز شدن ارتش ملی افغان.
دبیر کل ناتو همچنین گفت معیار و سنجش موفقیت در افغانستان نیاز نداشتن به کمک جامعه بین‌الملل خواهد بود. وی با این حال بر بازسازی این کشور به دست خود افغان‌ها تاکید کرد.
در این حال، برخی براین باورند اگر ناتو نتواند در آزمون عملیاتی‌اش موفق شود، شاید اوضاع کشور با تراژدی بزرگی روبه‌رو شود، اما این امر برای اعضای ناتو یک تهدید وجودی به بار نمی‌آورد.
با این حال، مقامات ناتو همچنان به موفقیت عملیات خود در افغانستان امیدوارند و شکست‌های امنیتی را یک مشکل داخلی توصیف می‌کنند.
با وجود اتهامات متقابل فراآتلانتیکی در خصوص افزایش نیروها، جیمز آپاتورای، سخنگوی ناتو گفته است نیروهای ناتو در 2 سال گذشته از 8 هزار به 40 هزار رسیده است.
به گزارش خود ناتو حملات انفجاری در سال گذشته نزدیک به 69 درصد افزایش داشته است.
بی میلی اروپا
آلمانی‌ها، هلندی‌ها، اسپانیایی‌ها و ایتالیایی‌ها ناتو را عمدتاً به منزله یک اتحاد سیاسی تلقی می‌کنند و نه اتحادی که نیروهایشان را برای منطقه‌ای بفرستند که فقط واشنگتن می‌خواهد رهبری آن را برعهده بگیرد.
آلمان‌ها نمی‌خواهند لب به گوشتی بزنند که دولت جورج‌بوش جلوی آنها انداخته است. آنها حتی نمی‌خواهند نیروهایشان را به جنوب افغانستان اعزام کنند زیرا به آنچه آمریکایی‌ها و انگلیسی‌ها می‌گویند اعتقاد کامل ندارند.
براساس نظرسنجی‌ها، 85 درصد مردم این کشور مخالف اعزام نیروهای بیشتر به افغانستان هستند.
