روان‌شناسان و جامعه‌شناسان نشسته‌اند عقل‌هایشان را روی هم گذاشته‌اند و به این نتیجه رسیده‌اند انسان امروز زیر چرخ‌دنده‌های زندگی ماشینی دارد خرد می‌شود. همین حالا هم در همین تهران خودمان مدام آمار افسردگی را وجب می‌گیرند و عجبا کانه نرخ گرانی همین‌طور در حال افزایش است. به هر حال نتیجه زندگی بی‌تحرک در خانه‌های قوطی کبریتی عمودی بهتر از این نمی‌شود. حالا اینها را گفتم که برسم به اینکه همه جای دنیا یک بخشی از کار را داده‌اند دست شهرداری‌ها که کارشناسان و مدیران آن بنشینند نقشه بکشند و برنامه‌هایی‌ترتیب دهند که شادی و نشاط را تزریق کند زیر پوست شهر. حکایت شهرداری تهران و مناطق شمالی شهر هم توفیر زیادی ندارد.
مدیریت شهری در سال‌های اخیر با ایجاد فضاهای شاد برای تفریحات سالم خانوادگی نقش ویژه‌ای در تزریق شادی به رگ‌های جامعه افسرده شهری داشته است. در سال‌های اخیر برگزاری جشن‌های ویژه ماه رمضان، انواع مسابقات ورزشی و جشنواره‌های بزرگ تفریحی و آموزشی، برنامه‌هایی است که علاوه بر اینکه‌کاری می‌کند افراد خانواده در کنار هم چند ساعتی را خوش بگذرانند، هوای جیب آنها را هم دارد و این شادمانی خرجی روی دست خانواده نمی‌گذارد. اگر بپذیریم که وظایف شهرداری فقط به خدمات شهری محدود نمی‌شود و رخت مدیریت فرهنگی و اجتماعی هم به تن مدیران شهری گل و گشاد نیست، بنابراین ایجاد نشاط بین شهروندان باید در اولویت برنامه‌های شهرداری باشد. ناگفته پیداست که شهرداری تهران بعد از سال‌ها به این مهم رسیده است که خرج کردن برای تفریحات سالم و خانوادگی و تزریق آن به جامعه هزینه محسوب نمی‌شود؛ بلکه بهترین سرمایه‌گذاری است.
نشاط اجتماعی یکی از نیازهای مهم انسان شهری در دنیایی است که فرصت نشستن لبخند روی لبان آدم‌ها را به راحتی آب خوردن از آنها می‌گیرد. زندگی در شهر خاکستری تهران با این همه هیاهو و انواع آلودگی‌های محیطی، صوتی و تصویری، ناخواسته روح افسرده‌ای به کالبد این شهر می‌دمد. اضطراب یکی از پیامدهای زندگی در این شهر شلوغ است و قطعاً همه اینها بر ارتباطات بین شهروندان سایه سنگینی می‌اندازد. پس چاره‌ای نمی‌ماند جز آنچه در سطرهای نخست این یادداشت آمد. البته این اندازه هم ساده‌لوح نیستم که خیال برم دارد با همین دو سه تا برنامه همه مشکلات بی‌تحرکی و افسردگی‌مان درز گرفته می‌شود؛ نه این‌طور نیست، اما لااقل می‌شود برای چند ساعت هم که شده لبخند را مهمان خانواده‌ای کرد که زیر بار مشکلات، گره‌های پیشانی‌اش همین‌طور بیشتر و بیشتر می‌شود. این مسکن موقتی فعلاً کار خودش را خوب انجام می‌دهد تا ببینیم چطور می‌شودـ و آیا می‌شودـ برای موج رو به گسترش افسردگی‌کاری کرد.
مهدی علیپور-دبیر تحریریه: افسردگی یکی از بلاهای ناگزیر جامعه مدرن و فرزند ناخلف شهرنشینی است. این حرف من نیست.
کد خبر 443229
نظر شما