به‌همین مناسبت، سه‌شنبه‌ی گذشته، بیست و یکم خرداد، «انجمن حمایت از حقوق کودکان» از پژوهشی با عنوان «یغمای کودکان» در تالار ایوان شمس رونمایی کرد؛ پژوهشی که به‌مناسبت روز جهانی مبارزه با کار کودک انجام شد.
این پژوهش با سرپرستی، «کامیل احمدی»، مردم‌شناس کشورمان، به کودکان زباله‌گرد اختصاص دارد. کامیل احمدی در صفحه‌ی اینستاگرام خود درباره‌ی این پژوهش می‌نویسد: «در شش‌ماه اخیر، افتخار سرپرستی پژوهشی کم‌نظیر را با عنوان یغمای کودکان داشتم. این پژوهش را به‌همراه تیمی جوان و پرتلاش و مشترکاً با انجمن حمایت از حقوق کودکان انجام دادم و چه بسیار یاد گرفتم، متأثر شدم و در دل گریستم...
آیا از تجارت سودآور زباله که در دنیای امروز، طلای سیاه نام گرفته، چیزی می‌دانید؟ آیا می‌دانید زباله‌گردی از بدترین و آلوده‌ترین شکل‌های کار کودک است؟ آیا می‌دانستید کودکان زباله‌گرد مهاجر، همراه اعضای مذکر خانواده یا فامیل و به دور از فضای گرم‌خانه و دور از مادر و اعضای زن خانواده‌شان، درگودها، گاراژها، کوره‌های متروکه‌ی آجرپزی و در اتاق‌های کپرمانند و به دور از هرگونه امکانات شهری، بهداشت و تحصیل زندگی می‌کنند و در کنار زباله‌ها می‌خوابند؟ آیا می‌دانید به‌خاطر تنگناهای اقتصادی کشور، اخیراً کودکان ایرانی نیز وارد چرخه‌ی زباله گردی شده‌اند؟
کودک زباله‌گرد، مانند شبحی است که با لباس و صورت‌های کثیف در چند قدمی ما و به واسطه‌ی سیستم مدیریت شهری و بی‌مسئولیتی ما برای تفکیک زباله‌هایمان... دیده نمی‌شوند و...»
این محقق درباره‌ی انواع آسیب‌ها در اثر بریدگی می‌نویسد: «۷۳درصد این کودکان در حین کار در اثر بریدگی شیشه دست‌هاشان بریده و دچار آسیب شده‌اند.» کاش لااقل هنگامی که شیشه‌های شکسته را بین زباله‌ها می‌اندازیم به فکر این کودکان باشیم. خیلی از آن‌ها هیچ دستکشی به‌دست ندارند.
سایت اقتصاد‌آنلاین سال گذشته درباره‌ی کودکان زباله‌گرد نوشته بود این کودکان به طور میانگین ۱۰ ساعت و نیم در روز کار می‌کنند. برخی از آن‌ها گاهی تا ۲۰ ساعت هم کار می‌کنند. کمرشان زیر بار زباله خم شده و جسم کوچکشان پر از بیماری است.
یک کارشناس محیط‌زیست هم دراین‌باره می‌گوید: «کارکردن کودک، درست نیست و هیچ منطق و عقل سالمی کارکردن کودکان را توجیه نمی‌کند؛ اما وقتی کاری از دست ما بر نمی‌آید، می‌توانیم به‌شکلی غیرمستقیم، به کودکان کار کمک کنیم. مثلاً تا حد امکان، زباله‌های با ارزش مثل قوطی‌های شیر را کنار بگذارید و به دست این کودکان برسانید، شاید که کارشان آسان‌تر شود. البته اگر مأمور شهرداری برای جمع‌آوری زباله سراغتان را نمی‌گیرند. اگر امکان دارد حتماً به آن‌ها شیر یا میوه‌ی تازه بدهید؛ چون ساعت‌های طولانی کار می‌کنند و از کمبود موادغذایی و کلسیم رنج می‌برند.»
نظر شما