بازاریابی سیاسی و رقابت اخلاقی

در مردمسالاری دینی مورد نظر جامعه ایران نیز که به مثابه یک پارادائم قابل پیروی در حال شکل‌گیری است؛ بخش‌هایی کلیدی از مفهوم دمکراسی پذیرفته شده است لکن با بهینه‌سازی‌ آن کوشیده شده از انحراف رفتارهای سیاسی به سوی ماکیاولیسم جلوگیری نمایند و با هدف گذاری دینی در واقع تعالی و رویکردهای اخلاقی را در آن برجسته کنند.

دراین مردمسالاری هم؛ رقابت به رسمیت شناخته شده وجلوه‌ای از آن را در هنگام برگزاری انتخابات شاهد هستیم. واقعیت در این است که با پذیرش مفهوم رقابت در محیط سیاسی که در نهایت برندگان محدودی خواهد داشت؛ ما مسیر بازاریابی سیاسی را فراروی نامزدهای انتخاباتی قرار داده‌ایم که البته در اساس منفی نیست ولی روش‌های علمی و ویژه خود را دارد.

براساس روش‌های بازاریابی سیاسی در واقع سیاستمداری که نامزد انتخاباتی است ؛ ایده‌های خود را به گونه‌ای در معرض قضاوت قرار می‌دهد که نهایتا با جلب نظر مردم بتواند اعتبار پدید آمده را بر سر صندوق‌ها از طریق جلب آراء نقد نماید.

در این نوشتار قصد بازشکافی روش‌های بازاریابی سیاسی را نداریم ولی تنها بر این دستاورد تاریخ رقابت‌های بشری برای جلب نظر تاکید می‌کنیم که میان افرادی که برای کسب رای از راه فریب به پیش می‌روند و پیام خود را براساس خواست‌ها و تمایلات مخاطب فقط برای کسب رای تنظیم می‌نمایند و نهایتا اعتنایی به عمل به آن ندارند و آنانی که برای اندیشه خود که بدان باور و ایمان داشته و خود را مکلف به تحقق آن می‌دانند؛ تفاوت وجود دارد.

هنر بازاریابی که تا سر حد علم نیز به پیش رفته است به بازاریابان اقتصادی و حتی سیاسی آموخته است که این صداقت است که می‌تواند اعتباردرازمدت بیافریند و آنان که به بازاربه‌ویژه بازار رای نگاهی یکبار مصرف دارند ؛ چهره‌ای منفی از خویش در اذهان به یادگار خواهند نهاد.

آنچه که اخیرا رهبران سیاسی جامعه به‌عنوان رعایت اخلاق انتخاباتی مورد تاکید قرار داده‌اند صرفا توصیه‌ای قانونی یا اخلاقی نیست ؛ زیرا تجربیات کارشناسان بازاریابی سیاسی هم بر این واقعیت تاکید دارد که شعاری را که به آن اعتقاد ندارید ندهید و گمان نکنید که می‌توان مردمان را همیشه فریب داد.

یک سیاستمدار هوشمند نگاهی فراتر از کسب یک رای به هر قیمتی درزمان کنونی دارد؛ او به اعتبار خویش می‌اندیشد، اعتباری که بزرگترین سرمایه یک سیاستمدار است.
از این‌رو اولین و آخرین توصیه به سیاستمداران آن است که بکوشید تصویری مثبت و معتبر از خود در اذهان عمومی ایجاد کنید؛ تصویری که بی‌گمان جز از طریق صداقت، اعتدال وباورمندی به اندیشه‌های عقلانی و مقبول پدید نخواهد آمد.