پاییز طلایی

بعد، همان‌طور که لبخند روی لب‌هایمان نشسته، به نامه‌ی بهاره بیات  می‌رسیم: «من هم به یادت هستم. هنوز هم هر پنج‌شنبه دوچرخه است که از غوغای جهان فارغم می‌کند. دلگیر نشوها. ان‌شاءالله نتیجه که گرفتم تو هم خوش‌حال می‌شوی.»

و فکر می‌کنیم چه خوب که هستید، همه‌ی شما دوستان بامعرفت،‌ که کنکوری می‌شوید،درس و کار و آزمون و تست دارید، اما دوچرخه را فراموش نمی‌کنید و با کلمه‌های مهربانتان پاییزمان را طلایی می‌کنید.

تصویرگری: نسرین خرم‌آبادی