روسیه اعلام کرد که در نظردارد روابط خود را با ۲ ایالت جدایی طلب آبخازی واوستیای جنوبی در گرجستان گسترش دهد. این ۲ ایالت که داعیه استقلال در سر می‌پرورانند ومایل به پیوستن به روسیه هستند در سال‌های اخیر برای منطقه قفقاز بحران آفرین بوده‌اند و همه تلاش‌های دولت تفلیس را که در تلاش است به این منطقه آرامش دهد خنثی کرده‌اند.
دولت تفلیس در سال‌های اخیر تلاش کرد با فاصله گرفتن از مسکو خود را بیشتر به غرب نزدیک کند و در نشست بخارست، گرجستان تمایل خودرا به پیوستن به ناتو علنی کرد.
هر چند عضویت گرجستان در ناتو به گفت‌وگو‌های بیشتر در آینده موکول شد ولی مسکو در همان هنگام در کنار مطرح کردن موضوع ایجاد پایگاه‌های موشکی آمریکا در لهستان و چک موضوع پیوستن کشور‌هایی از حوزه قفقاز به ناتو را نیز سیاستی تشنج آفرین خواند.
روسیه در مورد استقلال کوزوو نیز سیاست مشابهی را در پیش گرفت و پس از اعلام استقلال کوزوو که به سرعت از سوی آمریکا واروپا با اسقبال روبه‌رو شد، پوتین در سخنانی به غرب هشدار داد که پذیرفتن استقلال بخشی از یک کشور مستقل بر خلاف عرف بین‌المللی و دارای تبعات دراز مدت است.
پوتین در سخنان خود در آن هنگام گفت که پذیرفتن استقلال کوزوو می‌تواند زنجیره‌ای از واکنش‌ها را در دیگر کشور‌های جهان نیز در پی داشته باشد که غرب نیز مصون ازآن نخواهد بود. پوتین بیش از همه به روسیه ومسائلی که استقلال کوزوو می‌توانست برای کشورش به‌وجود آورد چشم دوخته بود.
موضوع چچن هنوزبرای روسیه به نتیجه نهایی نرسیده است و در بخش‌هایی از سرزمین پهناور روسیه، ایالت‌های دیگری به‌خصوص مسلمان نشین نیز وجود دارند که فقط مشت محکم مسکو تاکنون مانع تشنج آفرینی وجدایی آنان از روسیه شده است.
در واکنش به پیشنهاد روسیه برای گسترش پیوندهایش با آبخازی و اوستیای جنوبی وزیر خارجه گرجستان دیوید باکرادسه این اقدام مسکو را تقبیح کرد واز روسیه خواست در سیاست خود تجدید نظر کند.
روسیه ولی این اقدام خود را گامی در جهت توسعه رابطه با گرجستان پس از مانع شدن از ورود کالا‌های گرجی به روسیه و تحریم این کشور نامید و اعلام کرد که از این پس روسیه مانعی بر سر صادرات گرجستان به روسیه ایجاد نخواهد کرد.
سازمان امنیت وهمکاری اروپا نیزبه روسیه تذکرداد و رئیس فنلاندی این سازمان گفت که این اقدام روسیه به تشنج آفرینی در قفقازدامن خواهد زد.
در صفحه شطرنج سیاسی جهان روسیه دست به جابه‌جایی مهره‌ای زده است که پیامد‌های دراز مدتی خواهد داشت.
مسکو نمی‌تواند متحد دیرین خود در اروپا، صربستان را رها کند و از سویی باید به گسترش ناتو که اکنون به مرزهای روسیه رسیده است نیز واکنش نشان دهد و در این میان قفقاز تنها منطقه‌ای در کنار خاک روسیه است که روس‌ها هنوز در آن حرفی برای گفتن دارند، اگر قفقاز نیز به دامن غرب بیافتد، روسیه آخرین حیاط خلوت خود را از دست خواهد داد، حیاط خلوتی که کشور‌های دیگر منطقه نیز نمی‌توانند از افتادن آن به دامان غرب نگران نباشند.
پاسخ روسیه به زیاده خواهی‌های غرب به قفقازخلاصه نخواهد شد و باید آماده جابه‌جایی مهره‌های تازه‌ای در صفحه شطرنج سیاسی جهان در ماه‌های آینده از سوی روسیه بود.
در چند روز آینده دولت در روسیه به جانشین پوتین واگذار خواهد شد و گمان نمی‌رود که مدودف که انتخاب پوتین است نیز سیاستی دیگر را در پیش گیرد.
