این زیست‌شناسان می‌گویند ویروس‌ها یک ارگانیسم زنده نیستند و شاید بهتر باشد آنها را شبه‌زنده خواند. ویروس‌ها برای فعال شدن نیاز به یک سلول میزبان دارند. هنگامی ماده ژنتیکی ویروس (DNA یا RNA) وارد یک سلول زنده می‌شود، آن را وادار به ساختن اجزای خود می‌کند و درون آن تکثیر می‌شود.
در این مرحله که ویروس داخل یک سلول زنده قرار دارد، برخی از اصول تکامل و انتخاب طبیعی که بر ارگانیسم‌های زنده حکفرماست، درباره آن هم صدق می‌کند.
معمولا ویروس‌ها از طریق یک مولکول پروتئینی در سطح سلول‌ها وارد آنها می‌شوند. ویروس جدید کرونا (ویروس سارس- کرونا ۲) عامل بیماری کووید-۱۹ و همچنین ویروس کرونای عامل بیماری «سارس» (ویروس سارس- کرونا ۱) این مولکول پروتئینی ACE2 نام دارد که در سطح سلول‌ها در ریه‌ها، گلو و لوله گوارشی ما وجود دارد.
در سطح این ویروس‌ها کرونا پروتئین‌های گل‌میخ‌مانندی وجود دارد که به گیرنده ACE2 در سطح سلول متصل می‌شوند. این پروتئین‌های گل‌میخی مانند کلیدی عمل می‌کنند که وارد قفل گیرنده ACE2 وارد شده باشند، و پس از این اتصال امکان ورود ویروس به درون سلول فراهم می‌شود.
هنگامی که ویروس وارد سلول شد ماده ژنتیکی خود که درمورد ویروس کرونا از نوع RNA است، آزاد می‌کند. ماده ژنتیکی ویروس کرونا حاوی ۳۰۰۰۰ «حرف» است (ژنوم انسان بیش از ۳ میلیارد حرف دارد). سلول آلوده شده RNA ویروس را «می‌خواند» و بر اساس آن شروع به ساختن اجزای ذرات ویروسی می‌کند. این اجزا بعد به هم متصل می‌شوند و میلیون‌ها ذرات ویروسی جدید ساخته می‌شوند. ذرات ویروسی جدید به حاشیه بیرونی سلول برده می‌شوند و آزاد می‌شوند و سلول نیز متلاشی می‌شود و می‌میرد. این ویروس‌های جدید یا سلول‌های مجاور را آلوده می‌کنند یا از طریق قطرک تنفسی از ریه‌ها خارج می‌شوند.
نظر شما