به گزارش خبرگزاری رویترز در بسیاری از بیماران مورد پیوند قرار گرفته درمان در ابتدا موفقیت‌آمیز بود، اما بسیاری از سلولهای پیوندی نهایتا از کار باز ماندند.
این پژوهشگران که نتایج کارشان در شماره اخیر نشریه پزشکی نیوانگلند به چاپ رسیده گفتند که اصلاح رو‌ش‌های مورد استفاده‌شان باید میزان موفقیت‌شان را بالا ببرد.
دکتر جیمز شاپیرو سرپرست این تحقیق از دانشگاه آلبرتا در ادمونتون کانادا گفت به نظر می‌رسد به علت اینکه در پیوند ابتدایی تعداد کمی از سلول‌ها زنده باقی می‌مانند، این سلول‌ها مجبورند با حداکثر توان خود کار کنند و در نتیجه در نهایت دچار فرسودگی می‌شوند و از کار می‌افتند."
این شیوه درمانی برای مبتلایان به دیابت نوع 1- یک بیماری خودایمنی که سلولهای مولد انسولین را در لوزالمعده نابود ومعمولا فرد را از دوران نوجوانی مجبور به تزریق انسولین خارجی می‌کند- طراحی شده بود.
در تکنیک مورد استفاده این پژوهشگران سلولهای لوزالمعده پردازش‌شده که از اهداکننده‌های مرده به دست می‌‌‌‌‌آیند به بیماران تزریق شدند.
گرچه در 58 درصد بیماران نیاز به تزریق انسولین به طور موقت برطرف شد، اما دو سال پس از آن 76 درصد آنان دوباره نیازمند به انسولین شده بودند. پژوهشگران گفتند این بررسی نشان می‌دهد که پژوهش بیشتری پیش از رسیدن میزان موفقیت این تکنیک به حد پیوند معمول لوزالمعده لازم است.
در صورتی که بیمار به جای سلولهای پردازش‌شده، کل لوزالمعده را دریافت کند، میزان موفقیت پس از پنج سال 50 تا 7 0درصد خواهد بود.
در هر دو تکنیک بیمار با خطراتی مواجه است زیرا باید داروهای مهارکننده ایمنی را برای جلوگیری از رد پیوند دریافت کند و ممکن است به عوارض جانبی وخیمی دچار شود.
