این‌که خانم‌ها چه‌قدر پیام دریافت می‌کنند و آقایان چه‌قدر و هر کدام چه نوع پیام‌هایی.
او برای رسیدن به نتیجه‌ای علمی این پژوهش را انجام داد. خیلی‌های دیگر هم این‌کار را به دلیل‌های مختلف انجام می‌دهند:یکی برای اذیت کردن و تفریح، دیگری برای
ناشناس ماندن و... خلاصه حواستان باشد هر آذرخانمی، واقعاً آذرخانم نیست و هر امیر‌آقایی، حتماً امیرآقا نیست.
دادن اطلاعات در باره اسم و مشخصات کامل، به فرهنگ هر کشور، سن، سال و جنسیت افراد بستگی دارد.
بعضی‌ها در بیان اطلاعات شخصی، علاقه‌ها و... راحت یا زیادی راحتند و برخی هم به شدت پنهان‌کار. چیزی حتی بیش از احتیاط در دنیای مجازی، توی اتاق‌های گپ‌وگفت اینترنتی، سایت‌های اجتماعی (تشکیل گروه و پیدا کردن دوست و...) وبلاگ‌ها و...دیده می‌شود.
در طول این سال‌ها نوجوان‌ها و جوان‌های زیر 25 سال، در دادن اطلاعات شخصی‌شان، رک‌و‌راست و با جزئیات کامل از بقیه پیشی گرفته‌اند، اما کم‌کم و به بعضی دلیل‌ها حواسشان جمع شده و در سایت‌های اجتماعی که همه، اطلاعات، عکس، فیلم و... را در اختیار دیگران می‌گذارند، برای خودشان مرزبندی‌هایی را مشخص کرده‌اند. به این ترتیب هر کسی نمی‌تواند به همه اطلاعات آنها دست پیدا کند.
بحث سوءاستفاده از اطلاعات شخصی، مسئله مهمی است که همیشه باید یادمان باشد تا به هر کسی اجازه ندهیم وارد مسائل خصوصی و ریز زندگی ما شود.
با نگاهی گذرا در سایت‌ها می‌توان از این نوع سوءاستفاده‌ها و اتفاق‌های ناخوشایندی که برای نوجوان‌ها یا بزرگ‌ترها می‌افتد، خبرهای مختلفی را خواند. تأثیرهای ناخوشایند سوءاستفاده و آزار و اذیت چیزی نیست که همیشه قابل جبران یا به آسانی جبران شود. به همین دلیل باید به خاطر داشت که همه اطلاعات یک فرد نمی‌تواند صحیح باشد و باید دسترسی دیگران به اطلاعات خود را محدود کرد.
بعضی‌ها به‌دلیل دسترسی افراد مختلف از جمله همکاران، استادان دانشگاه و رئیس‌هایشان سراغ همزاد مجازی رفته‌اند و اسم و مشخصات ساختگی برای خودشان درست کرده‌اند.
با شکل‌گیری نیاز کاربران به حریم شخصی و محدوده‌های مشخص، برخی از این سایت‌ها هم دست به کار شده اند و خط و مرزهایی را تعریف و ایجاد کرده‌اند تا براساس انتخاب کاربر، افراد مشخصی به اطلاعات درست و اصلی‌شان دسترسی داشته باشند و بقیه هم به همزاد آنها.
دانشجوها و یا کارمندها به خاطر ترس از استاد یا احتمال سرکشی رئیس‌شان به صفحه‌های آنها، سراغ همزاد در دنیای مجازی رفته‌اند. برخی از استادان ترجیح می‌دهند دانشجویانشان، به‌خصوص در طول مدت امتحان، سراغ این سایت‌ها نروند و حواسشان به درس و مشق‌شان باشد وگر نه نمره بی‌نمره.
روان‌شناس‌ها و جامعه‌شناس‌ها دلیل پنهان‌شدن از چشم همکاران را تفاوت زبان گفت‌وگو و برقراری ارتباط در بین گروه‌های مختلف جامعه می‌دانند؛ مثلاً نوع صحبت یک‌نفر با دوستان صمیمی و نحوه حرف زدن او با آدم‌های رسمی فرق دارد. به همین ترتیب اطلاعات، عکس و فیلم‌هایی که یک نفر با افراد مختلف رد و بدل می‌کند شامل همین شرایط می‌شوند.به‌همین دلیل کاربران در دنیای مجازی سراغ همزاد می‌روند و با تعریف شخصیت‌های جدید و آنلاین، نوعی حریم و دنیای شخصی برای خود ایجاد می‌کنند.
همزاد در دنیای مجازی این روزها بحث رایج اینترنت و سایت‌های اجتماعی است که شاید باعث شود اطلاعات جزیی افراد در دسترس همه نباشد، اما نام و شخصیت ساختگی جنبه‌های منفی خودش را هم دارد.
شخصیت ساختگی گاه توقع‌هایی را در مخاطبان ایجاد می‌کند، یا ذهنیتی به آنها می‌دهد که با تکیه بر آن برنامه‌‌ریزی می‌کنند. این ذهنیت‌ها و تصورها وقتی به واقعیت نمی‌پیوندد، گاهی مشکل‌هایی را برای هر دو طرف ایجاد می‌کند.
