به گزارش خبرگزاری رویترز دکتر جین لاد کادت و همکارانش از موسسه ملی سوءمصرف مواد که بخشی از موسسههای ملی بهداشت آمریکا است، میگویند یافتههای آنها در این مورد مثال دیگری از آسیبهای درازمدت ماریجوآنا است.
این پژوهشگران به میزان یک پروتئین خون را در 18 نفر از مصرفکنندگان درازمدت ماریجوآنا با میزان این پروتئین در خون 24 نفر که ماریجوآنا مصرف نمیکردند، مورد مقایسه قرار دادند.
میزان این پروتئین که آپولیپوپروتئین C-III نام دارد در مصرفکنندگان ماریجوانا 30 درصد بالاتر از افرادی بود که ماریجوآنا مصرف نمیکردند.
این پروتئین در سوخت و ساز تریگلیسریدها – یک نوع چربی خون- دخالت دارد و میزان بالاتر آن باعث افزایش میزان تریگلیسریدها در خون میشود. میزان بالای تریگلیسریدها در خون با سخت و ضخیمشدن دیواره شریانها و افزایش خطر سکتهمغزی، حمله قلبی و بیماری قلبی ارتباط دارد.
مصرفکنندگان ماریجوآنا در این بررسی به طور متوسط 78 تا 350 سیگار ماریجوآنا در هفته دود میکردند که مصرف بسیار بالایی به حساب میآید.
به گفته این پژوهشگران ماده فعال موجود در ماریجوآنا که تتراهیدروکانابینول (THC) نام دارد، با تحریک بیش از حد گیرندههای ماریجوآنا در کبد به تولید بیش از حد این پروتئین خونی میانجامد.
این پژوهشگران میگویند یافتههای آنها بیانگر آن است که مصرف درازمدت ماریجوآنا میتواند عوارض جانبی فراتر از اثرات شناختهشده قبلی آن بر مغز مانند اختلال در یادگیری، اختلال در یادسپاری و ناهنجاریهای ادراکی داشته باشد.
مارى جوانا، حشیش و روغن حشیش همگى از گیاه کانابیس گرفته مىشوند. THC ماده اصلى روان گردان موجود در مارى جوانا یا حشیش است.