این همان واژه‌ای است که یک بار هم از زبان افشین قطبی گفته شد. درست دقایقی پس از پیروزی شاگردانش مقابل سایپا. افشین با لحنی خاص گفت: «خدا پرسپولیس را دوست دارد.»
و حالا این جمله به نوعی تعبیر می‌شود. بازی از دقیقه 90 هم گذشت و آن چیزی که هواداران مغموم پرسپولیس را به ماندن در ورزشگاه مجاب کرد، اعلام 7 دقیقه وقت اضافی از سوی سعید مظفری‌زاده، داور بازی بود. داوری که پس از پایان بازی در پاسخ به اعتراض زردها گفت: نیمه دوم خیلی بیشتر از 7 دقیقه وقت تلف‌شده داشت.
در آن 7 دقیقه پایانی و حیاتی، فشار قرمزها به اوج خودش رسیده بود. یک ضربه ایستگاهی از محسن خلیلی، چند ضربه کرنر و چند اوت بلند که سپهر حیدری به شکلی خطرناک روی دروازه سپاهان پرتاب کرد، همگی در اوقات تلف‌شده رخ داد؛ اما هیچ‌یک برای قهرمان شدن پرسپولیس مفید واقع نشد، تا اینکه نوبت به آخرین ضربه رسید.
«این آخرین فرصت پرسپولیس است». این جمله را عادل فردوسی‌پور گفت تا نفس در سینه هواداران پرسپولیس حبس شود. آنها شروع خوبی در این بازی بزرگ داشتند و فکر نمی‌کردند مجبور باشند با نفس‌های در سینه حبس شده، در واپسین ثانیه‌ها اینگونه ناامیدانه به آخرین موقعیت تیمشان نگاه کنند.
پرسپولیس در این بازی تیم برتر میدان بود، هم در نیمه اول و هم در نیمه دوم، اما سهم آنها از این برتری تا یک دقیقه به پایان بازی تساوی یک – یک بود؛ یعنی باخت، ناکامی و از دست دادن جامی دیگر.
تا قبل از آنکه فرزاد آشوبی برای خلق آخرین فرصت پرسپولیس به آن توپ ایستگاهی ضربه بزند، قرمزها فقط یک‌بار دروازه سپاهان را باز کرده بودند که آنهم روی خلاقیت فردی محسن خلیلی بود. خلیلی در دقیقه 17 با یک قیچی ایستاده از پشت محوطه جریمه دروازه مسعود همامی را به زیباترین شکل ممکن باز کرد تا ورزشگاهی که از ساعت 12 ظهر درهایش بسته شده بود، طعم منفجر شدن را بچشد. اوج نمایش شاگردان قطبی در همان دقایق بود، چون سپاهان به شکل عجیبی کنترل بازی را از دست داده بود. ابتدا یک پنالتی مشکوک به نفع پرسپولیس گرفته نشد و لحظاتی بعد این خلیلی بود که با یک شوت سنگین از داخل محوطه جریمه توپ را به تیر افقی دروازه سپاهان کوبید.
اگر آن توپ گل می‌شد! این جمله را اکثر هواداران پرسپولیس تا دقیقه 90 بارها زیر لب زمزمه کردند، چراکه سپاهان خیلی زود در آزادی به گل تساوی رسید و دوباره به صدر جدول بازگشت. احسان حاج‌صفی که چهره برتر سپاهان در این بازی بود، ورزشگاه مملو از جمعیت آزادی را به سکوت محض کشاند. این بازیکن جوان، 12 دقیقه بعد از گل خلیلی، با سرعتی خیره‌کننده از مسعود زارعی گذشت و پاس طلایی حسین کاظمی را در شرایط تک به تک با مهدی واعظی تبدیل به گل کرد. افسوس قرمزها هم از همین دقیقه شروع شد و تا ثانیه‌های پایانی ادامه یافت.
«این آخرین فرصت پرسپولیس است» فردوسی‌پور این را گفت تا نفس‌ها در سینه حبس شود. این بار نوبت آشوبی بود تا شانسش را امتحان کند، این توپ هم ناامیدانه زده شد تا پس از برخورد به دیوار دفاعی زردها به آسمان برود. حالا نوبت خلیلی بود که از توپ برگشتی استفاده کند. خلیلی که در کنار آشوبی ایستاده بود هم ضربه بدی به توپ زد تا این فرصت هم در فاصله 70 ثانیه تا پایان بازی از دست برود. اما نه! توپ به شکلی عجیب، پیش پای کریم باقری فرود آمد تا او توپ را کنترل کرده و برای سپهر حیدری ارسال کند. توپ به شکلی عجیب‌تر به سر حیدری سایید و از خط دروازه عبور کرد تا ورزشگاه منفجر شود.
باورکردنی نبود. پرسپولیس در فاصله 65 ثانیه به پایان لیگ و در دقیقه 96 بازی فینال، حماسی‌ترین قهرمانی تاریخ ادوار لیگ را رقم زد و جام را از چنگ سپاهان خارج کرد.
در آن لحظه باورش کمی سخت بود، اما واقعیت داشت. پرسپولیس تاریخی‌تر از آن سالی که استقلال در بازی همزمان باخت و آنها با پیروزی بر فجر جشن قهرمانی گرفتند، قهرمان لیگ شد تا در حضور یکصد هزار تماشاگر جام را بالای سر ببرند.
رویایی‌ترین روز قطبی
«امروز رویایی‌ترین روز عمرم بود.» قطبی به آنچه استحقاقش را داشت، رسید و با این جمله اعتراف کرد لذت این قهرمانی، بالاترین لذت‌ها برای او بوده است. او پس از قهرمانی پرسپولیس گفت: « من در سال 1999 در ورزشگاه نیوکمپ بازی منچستریونایتد و بایرن مونیخ را از نزدیک مشاهده می‌کردم و آن لحظه تاریخی را که منچستر با 2 گل دقایق پایانی قهرمان شد، احساس کردم، اما، آن موقع من فقط یک تماشاگر بودم و امروز به‌عنوان یک سرمربی این احساس را تجربه کردم. طبیعی است که طعم و لذت آن بسیار متفاوت است. بازیکنان من نمایش بسیار خوبی داشتند و من بسیار خوشحالم. چنین صحنه‌هایی را در تمام عمرم ندیده بودم و بسیار خوشحالم که این احساسات پاک را شاهد هستم. من این قهرمانی را به هواداران تیم تقدیم می‌کنم.»
سرمربی قرمزها در مورد جریان بازی هم گفت: « ما پس از گل تا اندازه‌ای تمرکزمان را از دست دادیم اما در نیمه دوم روی ضعف بازیکنان سپاهان حساب می‌کردیم و توانستیم با برخی تدابیر این تیم را شکست دهیم. ما حدس می‌زدیم در لحظات پایانی تیم‌ها دچار خستگی شوند و همین اتفاق درباره سپاهان افتاد و آنها چون تمرکز نداشتند گل خوردند. در هر صورت این قهرمانی حق پرسپولیس بود چرا که در همین بازی فرصت‌های بسیاری را از دست دادیم و یک پنالتی صد درصد نیز برای تیم ما گرفته نشد. پرسپولیس از ابتدای فصل تا انتها بهترین تیم بود و با 65 امتیاز قهرمان شد. بازیکنان من برای پیروزی تمام احساس و توان‌شان را گذاشتند.»
قطبی در ادامه از حمایت‌های هیأت‌مدیره و مدیرعامل باشگاه پرسپولیس تشکر کرد و گفت: «از تمام مجموعه پرسپولیس تشکر می‌کنم و هیچگاه از یاد نمی‌برم که حبیب کاشانی و محمود خوردبین قلب خود را برای این تیم دادند. باید از حمید استیلی هم به‌عنوان برادر کوچکترم تشکر کنم. من در جام جهانی 98 به تیم ملی آمریکا کمک می‌کردم و گلزنی استیلی در آن بازی ما را از جام جهانی خارج کرد. اکنون پس از سال‌ها من و حمید دست در دست یکدیگر پرسپولیس را قهرمان کردیم. بی‌تردید همکاری او، سعید عزیزیان و تمامی کادرفنی و پزشکی پرسپولیس در این قهرمانی تاثیر داشت.»
در پایان وقتی از قطبی درباره احتمال تمدید قراردادش با پرسپولیس سؤال شد او در جواب گفت: «فعلا می‌خواهم از این احساس لذت ببرم و بعدا در این مورد صحبت می‌کنم.»
قطبی در حالی این حرف‌ها را زد که ژوروان ویرا برزیلی در کنفرانس مطبوعاتی حاضر نشد و هیچ‌یک از خبرنگاران نتوانستند او را هنگام خروج از ورزشگاه ببینند!
اعتراض سپاهانی ها
برای سپاهانی که فقط یک دقیقه تا قهرمانی کم آورد، یک اعتراض باقی ماند؛ وقت اضافی بازی!
آنها معتقد بودند این بازی 7 دقیقه وقت تلف شده نداشت. « 7 دقیقه‌ای که داور بازی به‌عنوان وقت اضافه اعلام کرد غیرعادی بود و تمام کسانی که در جایگاه ویژه بودند به این مسئله معترض بودند.» این جمله مدیرعامل سپاهان در پایان بازی بود. سیدصالحی هم با این ادعا که داور ترسیده بود، تصمیم او را در اعلام 7 دقیقه وقت اضافی زیر سؤال برد. حسین کاظمی هم گفت: « گرفتن 7 دقیقه وقت اضافه از سوی داور جای سؤال داشت و ناعادلانه بود.»
خود سعید مظفری‌زاده در پایان بازی جواب این انتقادها را اینگونه داد: « شک نکنید این مسابقه بیش از 7 دقیقه وقت اضافه داشت. اگر سپاهانی‌ها در این مورد شک دارند، می‌توانند فیلم را تماشا کنند. من در تمام مسابقه تلاش کردم به صحنه‌ها نزدیک باشم و مسابقه را مدیریت کنند. فارغ از اینکه چه رنگی قهرمان شود، سوت زدم. امیدوارم کارشناس‌ها از عملکردم راضی باشند»
آنچه مسلم است سپاهانی‌ها خودشان در این ناکامی مقصر بودند. آنها با وقت تلف کردن‌های بیهوده و تمارض به مصدومیت بارها بازی را از جریان انداختند و کاری کردند که داور در اعلام وقت اضافی هیچ خساستی از خود نشان ندهد. آنها برای اولین بار رو به ضد‌فوتبال آوردند و حالا باید از اینکه مثل سپاهان همیشگی، جنگنده و بابرنامه بازی نکردند ناراحت باشند، نه از وقت اضافی‌ای که داور اعلام کرد. سعید مظفری‌زاده دیروز نشان داد داوران ایرانی هم می‌توانند دربی استقلال – پرسپولیس را قضاوت کنند. این داور خوش‌آتیه دیداری را در حضور بیش از 100 هزار تماشاگر سوت زد، که از تمام دربی‌های چند سال اخیر حساس‌تر بود. شاید با این قضاوت خود تیم داوری، تابوی قضاوت داوران ایرانی در دربی هم شکسته شود.
