این دولت هر شعاری که می‌دهد در جهت اقدام به آن است، یعنی اول عمل می‌کند و بعد شعارها را مطرح می‌کند.»
این جملات جناب آقای سلیمانی، وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات در سال ۱۳۸۵ و در گردهمایی سراسری مدیران و کارشناسان روابط عمومی وزارت ICT است. اگر کمی با دقت بیشتر به آنها فکر کنید صحت اعتبار آنها را به خوبی درک خواهید کرد.
به‌عنوان مثال در گزارش سال ۲۰۰۵ سازمان ملل در زمینه آمادگی برای دولت الکترونیکی، ایران نسبت به سال ۲۰۰۴، ۱۷ پله رشد پیدا کرده بود و به لطف همین رشد قابل توجه در فهرست ۱۰ کشور صاحب امید برای جهش از روی شکاف دیجیتال قرار داشت (که این پیشرفت مربوط به دوره وزارت آقای سلیمانی و وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات دولت نهم نمی‌شود).
ولی دقیقاً پس از انتصاب ایشان به مسند وزارت ICT دولت نهم، تمامی مسائل دگرگون شد و از سال ۲۰۰۴ (۱۳۸۲-۱۳۸۳) به بعد قضیه برعکس شد و افت چشمگیر جایگاه ایران در این زمینه، باعث تعجب همگان، البته به جز مسئولان عمل‌کننده و دور از شعار این وزارتخانه شد.
ایران از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۸ در فهرست جهانی آمادگی برای دولت الکترونیکی، ۱۰ پله سقوط داشته است. می‌بینید که سخنان جناب آقای وزیر درست بوده است.
یعنی هیچ گاه، هیچ کدام از مقام‌های مسئول در وزارت ICT نگفته بودند که قصد دارند در رتبه بندی‌های جهانی ۱۰ پله سقوط کنند و حتی شعاری هم در این رابطه ندادند، و تنها عمل کردند تا یک دفعه ۱۰ پله سقوط که حاصل تلاش این مقامات محترم بود تحقق یابد و باعث تعجب همگان شوند.
البته در این سقوط تنها نبودیم و کشورهای دیگری مانند نپال و بوتان نیز سقوط داشته‌اند و این مسئله نشان می‌دهد که دولت آنها هم دولت عمل است نه شعار.
درحالی‌که این روزها تیزر تبلیغاتی زننده‌ای در مورد عملکرد مخابرات از تلویزیون در حال پخش است (تیزری که سرتاسر تمجید و تعریف و مدح و ثنای وزارت محترم ICT از خود است و مصداق واقعی «خود گویی و خود خندی...» است)
اگر بخواهیم به تمامی عملکردهای وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات دولت نهم بپردازیم، سقوط‌های جهانی، ابلاغیه‌های عجیب و غریب، خدمات بسیار بد خطوط همراه، سرعت اینترنت پایین، فیلترینگ بدون نظارت صحیح و... خیلی بیشتر از توسعه کمی وسایل ارتباطی (که آن‌هم عموما به برنامه‌ریزی‌های دولت‌های گذشته برمی‌گردد) به چشم می‌آید و تنها نتیجه‌ای که از این آمارها می‌توانیم بگیریم این است که نگرش مسئولان وزارت ICT بیش از این نیست و نخواهد بود.
شاید تنها وزارتی که در دنیا با یک ابلاغیه در خلاف جهت اهداف کلی خود، نسل جوان و علم جوی کشورش را شوکه می‌کند، وزارت ICT ایران در دوران وزارت آقای سلیمانی است که قانون محدودیت سرعت اینترنت را به سادگی ابلاغ می‌کند و هیچ کس یا ارگانی هم در مقابل آن ایستادگی نمی‌کند.
البته قانون محدودیت سرعت از طرف سازمان تنظیم مقررات وضع شده که یکی از اعضای این سازمان، وزیر ارتباطات است. حمایت ایشان از محدودیت سرعت هم چیز عجیبی نیست و هر کس هنگامی که ببیند توانایی عرضه پهنای باند مکفی را ندارد، حتماً چنین خواهد کرد و با هر قانون و ابلاغیه‌ای که در جهت کاهش سرعت اینترنت باشد، همسو می‌شود.
جالب است که در زمینه‌های دیگر، با کوچکترین تکان‌هایی مانند رشد تورم، گرانی مسکن، انتخابات و... وزرا استیضاح می‌شوند، اما این امر در مورد وزارت ICT صادق نیست.
البته یک بار در مجلس هفتم، نامه استیضاح دکتر سلیمانی به امضای نمایندگان رسید، ولی به‌دلیل برخی مصلحت‌ها به هیأت رئیسه مجلس تسلیم نشد.
خوشحالیم که آن روز این اتفاق نیفتاد تا باشیم و باشند و جمله «سرعت ۵۶ کیلو بیت برای دانشگاه هایمان بس است» را هم از زبان بالاترین مقام مسئول امور ارتباطات و فناوری اطلاعات کشور بشنویم.
