هرچند که پیش از این مجموعه هم او در سال ۸۲ مجموعه دیگری را به نام «دو تا نقطه» توسط نشر آرویج منتشر کرده بود، اما اصلا موفقیت کار دومش را که ۴ سال طول کشید تا منتشر شود، به دست نیاورد.
هاکردن را نشر چشمه برای نخستین بار در دی ۸۶ به بازار کتاب فرستاد، اما این کتاب کوچک ۸۸ صفحه‌ای خیلی زود یعنی تا نمایشگاه کتاب امسال به چاپ پنجم هم رسید و پیمان هوشمندزاده، بیش از یک عکاس مطبوعاتی موفق، به‌عنوان داستان‌نویس شناخته شد.
پدرام رضایی‌زاده
رضایی‌زاده می‌گوید که در ظاهر نثر این مجموعه پیچیدگی خاصی مشاهده نمی‌شود و نثر ساده و روانی دارد؛«حتی به‌نظر می‌رسد که بیش از حد ساده و نزدیک به زبان ژورنال است. اما این طور نیست.»
پدرام رضایی‌زاده معتقد است که نثر داستان‌ها علاوه بر همراهی مخاطب عام، گاهی وقت‌ها آهنگین می‌شود و گاه لحن دارد.
او مهم‌ترین ویژگی این مجموعه را این طور بیان می‌کند: «پیمان هوشمندزاده به شکلی عمل کرده که روی جزئیات بسیار ریز شده. آن قدر که دیگر آن جزئیات تغییر ماهیت می‌دهند و به کلیات تبدیل می‌شوند و معنای جدیدی پیدا می‌کنند.»
امیرحسین خورشیدفر
امیرحسین خورشیدفر مهم‌ترین ویژگی این مجموعه را لحن طنازی نویسنده می‌داند و می‌گوید: «ریزبینی نویسنده مجموعه در خلق موقعیت‌های داستانی از روابط ساده و روزمره زندگی یکی دیگر از ویژگی‌های بارز این مجموعه است.»
خورشیدفر این قاعده را به کل کتاب تعمیم نمی‌دهد و کمی هم از این مجموعه نقد می‌کند؛«البته به‌نظر من به جز خود داستان «ها کردن»، داستان‌های دیگر برای تحقق این ویژگی‌ها، داستان‌های موفقی نیستند.»
یاسر نوروزی
«ها کردن» فروش کرد.خوب هم فروش کرد. این فروش دلایل زیادی داشت که بخشی از آنها را در مقاله‌ای نوشته‌ام.یاسر نوروزی نظراتش را درباره این مجموعه این طور آغاز می‌کند و می‌گوید که در اینجا نمی‌خواهد از فروش این کتاب حرفی بزند.
بلکه می‌خواهد از قابلیت‌های آن بگوید و فقط و فقط یکی از پارامترهای این مجموعه را مطرح کند. البته با این توضیح که این پارامتر هم یک تیغ دو لبه است؛«گاهی یک داستان به‌علت قابلیت‌های بالای خود می‌فروشد و گاه هم بالعکس. اما کتاب هوشمندزاده برخی از آن قابلیت‌های بالا را داشت و آن را در نوشتن از لحظات رخوت‌ناک زندگی خلاصه می‌کنم.»
نوروزی «ها کردن»را تصویر برش‌هایی از ملال زندگی می‌داند و ادامه می‌دهد:«ملالی که به این راحتی‌ها نمی‌توان از آن گفت و اگر هم بگویی«ها کردن» نمی‌شود.»
حسن محمودی
به اعتقاد حسن محمودی لحن پیمان هوشمندزاده در روایت برش‌هایی از زندگی انسان گمگشته معاصر (ایرانی) جدای از لذت‌هایی که به همراه دارد موقعیتی ناب را به تصویر می‌کشد؛«موقعیتی که در وهله نخست منجر به ثبت لحظاتی شاد و به یاد ماندنی می‌شود.»
محمودی معتقد است راوی مجموعه از آن دسته آدم‌های ملموس و باور کردنی اطرافمان است که باید ورود غیرمنتظره اش را به داستان ایرانی خوش آمد گفت:«بی شک آدم‌هایی که در این مجموعه با زیرکی نویسنده اش به دنیای داستان ما پا گذاشته‌اند خودشان نیز مانند ما سرمست از این حضور ناب و لذت بخشند.»
