بعضی از والدین از همان آغاز اولین امتحان سعی می‌کنند از مهمانی رفتن وگشت وگذار بکاهند وقدری به فرزند دانش‌آموز خود بها دهند، ولی با رسیدن به اواسط واواخر امتحانات آنها هم فراموش می‌کنند و حوصله و صبر و تحمل خود را از دست می‌دهند و روال عادی زندگی خود را در پیش می‌گیرند، آن موقع چه حالی دارد دانش‌آموز بینوا!
فرض بفرمایید اول هفته یک امتحان مهم از درسی سخت دارید اما تعطیلی آخر هفته با مهمان‌ها سر جایش هست وگاهی دیده می‌شود که مهمانان عزیز تا دیر وقت نشسته‌اند و یادشان می‌رود که اصلا خانه‌ای دارند وباید بروند.
طفلی دانش‌آموز ! چگونه می‌تواند در چنین شرایطی درس بخواند، اگر مهمان را به حال خود بگذارد بر خلاف ادب و شأن خانواده است و ممکن است توسط مادر و پدر شماتت شود. به هر حال مجبور است با حفظ لبخند تا آخر شب در کنار مهمانان باقی‌بماند و دم نزند که فردا امتحان دارد.
گاهی مسئله برعکس می‌شود والدین دانش‌آموز را به زور با خود به مهمانی می‌برند و به التماس‌ها وخواهش‌های او که «من امتحان دارم وصبح باید زود بلند شوم» اهمیتی نمی‌دهند.
حتی دیده می‌شود نمی‌دهند در فاصله تعطیلی بین ۲ امتحان پدر هوس سفر به سرش می‌زند وفرزند باید بدون اعتراض همراه خانواده راهی سفر شود وجالب آنکه وقتی امتحانات به پایان می‌رسد این والدین موقع گرفتن کارنامه آنچنان خط ونشان می‌کشند که «اگر تجدید شوی من می‌دانم وتو، که تابستان را خراب کردی!»
کسی نیست بگوید پدر عزیز شما که حالا این‌قدر حساسیت به‌خرج می‌دهی، چرا در زمان امتحانات نمی‌توانی در کنار فرزندت در خانه بمانی.
لحظه‌ای خود را جای دانش‌آموزی که مشغول امتحانات است بگذارید وببینید آیا او توقع زیادی دارد که آرامش، استراحت وخواب کافی می‌خواهد، غذای مناسب وپر انرژی می‌خواهد!
بیایید همه با هم فضای خانه را برای درس‌خواندن فرزندان خود آرام کنیم تا نتیجه موفقیت‌آمیز عمل خود را ببینیم.
