همشهری آنلاین _ مریم باقرپور: با گسترش و ازدیاد اتومبیل، جاده پیشین که بهعنوان «جاده قدیم» شناخته میشد، پاسخگوی ازدحام اتومبیل نبود. بنابراین، سال ۱۳۴۱، دولت وقت تصمیم گرفت برای کنترل بار ترافیکی، راه مناسبی برای اتصال «تهران» به کرج بسازد که از آن بهعنوان شاهراه «تهرانـ کرج» نام برده میشد. این پیشنهاد مورد تصویب قرار گرفت و با مذاکره و مشاوره با شهرداری تهران، بزرگراه مورد نظر از فاصله هزار و ۴۰۰ متری شمال «سهراه مهرآباد» در امتداد جاده شمالی – جنوبی «باغ فیض» و از شمال باغهای کاروانسرای «سنگی» و ۲ روستای «کلاک» و «گرمدره» گذشته و به سمت جنوب کرج منحرف میشد. در آن زمان قرار بر این شد تا یک شرکت ایرانی، این شاهراه را بسازد تا هزینهها را از عوارضی بگیرد. شرکت «راهسازی ایرانی» آغاز به ساخت نخستین بزرگراه ایران در مسیر تهران – کرج کرد. آذرماه سال ۱۳۴۵، ساخت این شاهراه با ۵۰ میلیون تومان هزینه به پایان رسید. در این بزرگراه، ماشینها با سرعت حداکثر ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت بر پهنای ۳ باند میتوانستند تردد کنند.
«کرج» بهعنوان منطقه ییلاقی و خوشآبوهوا، در زمان «قاجار» و در دوران «پهلوی»، تفریحگاه مطلوبی برای مردم، درباریان و اشراف به شمار میآمد و از سویی تنها راه ارتباطی با شمال کشور بود.
کد خبر 558250
نظر شما