به گزارش ایسنا، روزنامه واشنگتن پست در گزارشی نوشت: مقامات عالی‌رتبه وزارت امور خارجه آمریکا و دیگر مقامات در حال بررسی پیشنهادی برای گشایش یک دفتر حافظ منافع در تهران مشابه دفتری هستند که آمریکا در سال 1977 در هاوانا برپا کرد.
به نوشته این روزنامه این دفتر از لحاظ دیپلماتیک به طور کامل به رسمیت شناخته نخواهد شد، اما راهی خواهد بود برای ارتباط به مردم ایران و شاید در نهایت با دولت این کشور.
یکی از مقامات آمریکایی در این باره گفت که این ایده نزدیک به دو سال است که مورد بحث قرار گرفته و ممکن است ظرف هفته‌های آینده به تصویب برسد؛ هرچند مقامات آمریکا همچنان نگران چگونگی ارایه این پیشنهاد به ایران هستند، بدون اینکه یک علامت ضعف به نظر برسد. آنها نگران اثر چنین علامتی بر ایران و شرکای مذاکره کننده آمریکا در اروپا و بر سیاست داخلی با توجه به کشمکش که میان باراک اوباما و جان مک کین درباره منطق مذاکره با ایران وجود دارد هستند.
مقامات عالی‌رتبه آمریکایی این بحث را مطرح می‌کنند که مهمترین رابطه در آسیا یعنی مثلث آمریکا، ژاپن، چین را هدایت کرده‌اند و روابط با اروپا نسبت به دوره اول بهبود یافته است؛ چنانکه سفر اخیر بوش به اروپا نشانگر آن بود.
مقامات مکزیک و کلمبیا به دوستی با آمریکا اهمیت می‌دهند در حالی که رئیس جمهور ضدآمریکایی ونزوئلا حالت تدافعی دارد.
در ادامه مطلب با ذکر اینکه ایران همچنان مشکلی لاینحل باقی مانده آمده است: واسطه‌های ایران در لبنان و غزه به پیش می‌روند، برنامه‌های هسته‌‌ای ایران به جلو می‌رود.
در این مطلب آمده است: سیاستگذاران در واشنگتن به دلیل نداشتن دیپلمات در ایران برای گزارش دادن در خصوص فضای این کشور دچار محدودیت هستند. دفتری در دوبی تقاضاهای صدور ویزا را مدیریت می‌کند و می‌کوشند تحولات سیاسی را از دور نظارت کند اما این جایگزینی برای یک نمایندگی در محل نیست.
ممکن است ایرانی‌ها «نه» بگویند که البته با توجه به اینکه آنها بخش منافعی را در خیابان ویسکانسین در پارک گلوور در واشنگتن دارد، مشکل است.
این روزنامه ادامه داد: یک بحث دموکراتیک به نفع تعامل بیشتر با ایران مطرح است اگر چه مقامات دولتی نگرانند که مخالفین سیاسی در آمریکا مانند تهران، پیشنهاد برای گشایش بخش حافظ منافع را در قالب کنار گذاشتن سیاست دولت در خصوص عدم مذاکره با تهران در صورت عدم تعلیق غنی‌سازی اورانیوم در نظر بگیرند.
یک مقام آمریکایی گفت: این تعدیل (موضع) نیست و به ما اجازه می‌دهد به گروه‌های جوان دسترسی داشته باشیم و با مخالفین صحبت کنیم. این چیزی است که این رژیم دوست ندارد.
