به گزارش همشهری آنلاین به نقل از لایوساینس اعضای گروه کنترل اعلام کردند اوریسیس-رکس توانسته است کار جا دادن نمونه‌های سنگ غنی از کربن برداشته شده از سیارک «بنو» که سه‌شنبه پیش برداشته شده بود، را به انجام برساند و در کپسول برگشت این سفینه فضایی را قفل کند.
و به گفته گروه کنترل به نظر می‌رسد که وزن این نمونه بسیار بیشتر از ۶۰ گرمی باشد که به عنوان هدف ماموریت تعیین شده بود. در واقع اوریسیس- ایکس آنقدر مواد زیادی در ۲۰ اکتبر (۳۰ مهر) هنگام فرود روی سیارک جمع‌آوری کرده بود که سر نمونه‌برداریش نتوانست به طور درست چفت شود. سنگریزه‌های نمونه از محل چفت‌شدن زبانه از جنس پلی‌استر (مایلار) که اندکی باز مانده بود، بیرون می‌زدند.
گروه کنترل اوریسیس-رکس هفته گذشته هنگام بررسی عکس‌های سر سفینه و نمونه‌های جمع‌آوری‌شده بوسیله ان متوجه این موضوع شدند؛ تکه‌های از مواد جمع‌شده از سیارک از چارچوب‌ها بیرون زده بودند. گروه کنترل تصمیم گرفت برای به حداقل رساندن از دست دادن مواد، عملیات پیچیده و دقیق گنجاندن مواد را که قرار بود هفته آینده انجام شود، جلو بیندازند.
بنابراین مهندسان در طول ۳۶ ساعت در روزهای سه‌شنبه و چهارشنبه (۶ و ۷ آبان) اوریسبس-رکس را هدایت کردند تا سر نمونه‌برداری را که در انتهای بازوی روباتی کاوشگر قرار داشت، درون کپسول بازگشت گنجانده شود، اتصالات با بازوی روباتی را قطع کند و از طریق قفل کردن دو زبانه در کپسول برگشت را ببندد.
همه این عملیات در هنگامی که اوریسیس-رکش در فاصله ۳۳۰ میلیون کیلومتری زمین قرار داشت، انجام داشت، یعنی ۱۸.۵ دقیقه طول می‌کشید تا دستور به سفینه برسد و ۱۸.۵ دقیقه دیگر وقت می‌برد کاوشگر نتیجه کارش را به زمین برساند.
این تغییر برنامه‌ها به اختصاص‌دهی دوباره زمان برای استفاده از «شبکه فضای ژرف» (DNS)، سیستمی از رادیوتلسکوپ‌ها که ناسا از آنها برای ارتباط با کاوشگرهای دوردست استفاده می‌کند، نیاز داشت. به علت مهم بودن این عملیات، لازم بخش بزرگی از زمان مداوم DNS صرف آن شود.
هنوز دقیقا معلوم نیست که چقدر از مواد سیارک در کپسول بازگشت اوریسیس-ایکس که در سپتامبر ۲۰۲۳ روی زمین فرود می‌آید، جا داده شده است.تیم کنترل کننده بخش وزن کردن پس از نمونه‌بردرای که را که نیاز به چرخاندن کاوشگر داشت، حذف کردند چرا که این مانور ممکن بود باعث از دست رفتن بیشتر نمونه شود. تخمین زده می‌شود که کاوشگر حدود ۲ کیلوگرم نمونه از سیارک برداشته باشد و احتمالا صدها گرم آن هنوز درون سر جمع‌کننده قرار دارند.
بررسی این نمونه می‌تواند چیزهای زیادی را درباره روزهای اولیه منظومه شمسی و نقش سیارک‌هایی مانند بنو در ایجاد حیات روی کره زمین با رساندن مقدار زیادی آب و مواد شیمیایی آلی حاوی کربن روشن کند.
روشن کردن پاسخ چنین پرسش‌ها مهمی هدف اصلی ماموریت ۸۰۰ میلیون دلاری اوریسیس-رکس است که در سپتامبر ۲۰۱۶ از زمین به فضا پرتاب شد و در دسامبر ۲۰۱۸ به سیارک بنو رسید.
مرحله بعدی بازگشت کاوشگر به کره زمین است. دینامیک مداری حکم می‌کند که این سفینه باید بین ماه‌های مارس و مه (فروردین و اردیبهشت) آینده سفر به سوی زمین را آغاز کند.
اوریسیس- ایکس نخستین ماموریت نمونه‌برداری از یک سیارک بوسیله ناسا است، اما اولین مورد از نوع خود نیست. سفینه ژاپنی «هایابوسا» خرده‌های کوچکی از سیارک سنگی «ایتوکاوا» را در سال ۲۰۱۰ به زمین بازگرداند. «هایابوسا ۲» که سفینه بعدی در این رده است، که قرار است نمونه‌ای از سیارک غنی از کربن «ریوگو» را در دسامبر آینده (آذر) به زمین بازگرداند.
نظر شما