چرا که این عمل نشان می‌دهد که برای اولین بار از محیط استراتژیک به جای مانده از جنگ سرد درس‌های بسیاری گرفته شده است.
اولین درس این بود که فرانسه به این فکر افتاد تا ارتش خود را به مکانیسم نظامی اصلاح شده‌ای مجهز کند، مکانیسمی که طبق آن هرچه از نظر کمی تعداد نفرات در ارتش کاهش یابد، کیفیت تجهیزات افزایش خواهد یافت.
درس بعدی این بود که با روی آوردن به اصول پیشرفته منتخب توسط ژنرال دوگل در سال 1966، رئیس‌جمهور فرانسه قادر به توضیح این مطلب است که چرا این کشور به زودی خواهد توانست به ساختار نظامی حلقه آتلانتیک ملحق شود.
در مورد نکته آخر دو پیش فرض وجود دارد. اولین پیش فرض ساماندهی مالی ارتش است که در این میان مجاب کردن سازمان‌های نظامی و افکار عمومی نسبت به این نکته که کاهش نفرات، افزایش تجهیزات و دوباره زنده کردن ارتش را به دنبال خواهد داشت، نکته مهمی است و شامل این امر نیز می‌شود.
واکنش‌های اولیه نسبت به این موضوع نشان می‌دهد که نظامیان به این مسئله اعتماد چندانی ندارند، زیرا آنها به خوبی می‌دانند که کتاب سفید از بازبینی کلی سیاست عمومی جدا نیست و جنگ افغانستان و عراق خود گواه این است که هیچگاه توپ و تانک جایگزین سرباز پیاده نظام نخواهد شد.
دومین پیش‌فرض، قیاس صوری دیپلماتیک است. به منظور دستیابی فرانسه به فرماندهی نظامی ناتو، این کشور سعی در بالابردن قدرت دفاعی اتحادیه اروپا دارد. البته این موضوع بسیار حساسی است تا جایی‌که در نشست بخارست رئیس دولت اذعان داشت که پیشرفت دفاعی اروپا همگام و هماهنگ با روند بازگشت به ناتو صورت خواهد گرفت.
اتخاذ چنین تصمیم سیاسی منسجمی از سوی چهارمین قدرت مالی و پنجمین قدرت نظامی ناتو یعنی فرانسه، امری بسیار طبیعی است.
در حال حاضر نیروی ارتش فرانسه در فرماندهی نظامی تنها بالغ بر صدو ده نفر است که در مقابل 2100 آمریکایی، 1600 آلمانی، 1000 ایتالیایی و 950 انگلیسی آمار چندان چشمگیری نیست و به همین دلیل این بازگشت تلاش‌های نظامی و مالی بسیاری را می‌طلبد.
اگرچه راه‌کارهای مختلفی برای پیشبرد پیش فرض اولیه وجود دارد اما بدون افزایش قدرت مرکزی در طرح و برنامه‌ریزی و بدون هدایت عملیات‌های اتحادیه، متقاعد کردن سیاست امنیتی و دفاعی اروپا کار چندان ساده‌ای نیست، چرا که انگلستان هم بر سر این دو موضوع انعطاف‌پذیری چندانی از خود نشان نمی‌دهد و تغییری در خط قرمزهایش اعمال نمی‌کند، زیرا از نظر آنها این کار از ریسک بالایی برخوردار است و ممکن است بهای گزافی داشته باشد.
در آخر آنها حاضر نیستند که سربازان خود را به قدرتی بسپارند که هنوز قابلیت‌های خود را اثبات نکرده است.
همشهری امارات به نقل از لوموند
