این آخرین اظهار نظر مهدی تاج نایب رئیس فدراسیون فوتبال در مورد تعیین سقف قرارداد بازیکنان در لیگ برتر ایران است. طرحی که خیلی از مدیران اسبق فدراسیون قصد اجرای آن را داشتند اما یا زمان مدیریت آنها به اتمام میرسید یا اینکه مشکلاتی از قبیل توافق بازیکنان با مدیرعامل تیمها، سر راه آنها سبز میشد.
غلام حسین زمان آبادی، سخنگوی وقت دوران ریاست محمد دادکان در فدراسیون فوتبال آن زمان اشارهای به این مشکلات کرده بود اما این اظهار نظرها مصادف شد با حضور ایران در مرحله انتخاباتی جام جهانی، پس از جام جهانی هم که با تغییر چارت مدیریتی همراه بود همه چیز به باد فراموشی سپرده شد تا این بار مهدی تاج آتش زیر خاکستر را شعلهور کند.
نایب رئیس فدراسیون فوتبال ضمن مخالفت با مبالغ سنگین در قراردادهای بازیکنان فوتبال میگوید:« مبالغ قرارداد بازیکنان فوتبال باید به گونهای باشد، که تیمهای بخش خصوصی هم بتوانند در فوتبال حضور داشته باشند. باشگاههای دولتی باید در حدی پول بدهند که پرداخت این مبالغ از عهده بخش خصوصی هم بر بیاید. نباید به گونهای پول پرداخت شود که بخش خصوصی درصورت ورود به عرصه ورزش نتواند به رقابت ادامه دهد. این پولهایی که هم اکنون در حال پرداخت است باعث کنار رفتن بخش خصوصی میشود. همچنین پرداخت پول نباید به گونهای باشد که سایر تیمها را دچار مشکل کند و یا باعث بیانگیزگی آنها شود.»
دوباره روز از نو و روزی از نو. هر زمان که بحث تعیین سقف قراردادها مطرح میشود مدیران باشگاهها قول مساعد میدهند تا ضمن همکاری با فدراسیون رقم پیشنهادی آنها بالاتر از حد مجاز نرود. حد مجازی که فدراسیون فوتبال رقم آن را تعیین میکند. اما فصل نقلوانتقالات تمام میشود و با ثبت قراردادها در فدراسیون رقمهای میلیونی بازیکنان آبسرد را روی سر همه میریزد! باز هم طرح ناتمام میماند. وقتی هم که فدراسیون دلیل این اتفاق را از مدیران باشگاهها که خلف وعده کردهاند سؤال میکند جواب آنها فقط همین است:«شما میتوانید نیکبخت یا جباری را با 100 میلیون در تیمتان نگه دارید؟اگر پول ندهیم آنهابه تیم رقیب میروند!»
خداداد عزیزی در جمعی دوستانه که موضوع بحث مبلغ قراردادها پیش آمده گفته که این کارها فایده ندارد. هر قانونی هم که بگذارند با پولهای زیرمیزی نمیتوان کاری کرد! در اینکه پول در ایران حرف اول در انتخاب تیم را میزند حرفی نیست اما آیا هیچ راهی برای کنترل درآمدهای کلان بازیکنان وجود ندارد؟ تاج، تعادل درآمد بازیکنان فوتبال با سایر بخشهای جامعه را یک اصل میداند و حرفهایش را اینطور ادامه میدهد:«پرداختهای کنونی باعث شده فوتبال ایران پول محور شود نه هدف محور. باید تعادل در بین دستمزدها حفظ شود تا به نوعی توقع بازیکنان هم پایین بیاید.
بعضی از دوستان پیشنهاد دادند که رقم 150 میلیون برای قراردادها تثبیت شود اما شخصا معتقدم که اصولاً تعیین سقف قرارداد برای بازیکنان فوتبال عملی نیست. فعلا باید تعادل را حفظ کنیم تا درآینده و البته با همکاری مدیران این مشکل را ریشه کن کنیم.»مسئله قرارداد بازیکنان و عواقب آن در تیمهای مختلف مصداق همان ضرب المثل است که میگویند در جنگل هر کس که قویتر باشد زنده میماند!
سعدالله پورطهماسبی مدیر عامل ملوان در این مورد میگوید:«در فوتبال امروز ایران رقم قرارداد بازیکن درجه سوم چیزی در حدود 180 میلیون تومان است و طبیعتا بازیکنان درجه اول در حدود 400 میلیون پول میگیرند.
با این شرایط ما حتی توانایی خرید بازیکن درجه سومی را هم نداریم. بضاعت تیم ما همین است و کاری هم نمیتوانیم بکنیم. هر بازیکنی هم که در تیم ما ستاره شود توانایی نگه داشتن آن را نداریم. البته این حق طبیعی بازیکنان است اما باشگاههای متمول پیشنهادهایی میدهند که به اندازه سرمایه دو سال باشگاه ملوان است!» اظهارنظرهای پورطهماسبی درست مانند صحبتهای غلامحسین پیروانی است.
سرمربی تیم مقاومت سپاسی که حالا تیمش لقب کارخانه بازیکنسازی را یدک میکشد در این مورد میگوید:«والله هرچه ما میگوییم انگار نه انگار. شما را خدا شاهد که فایدهای ندارد. امسال هم تیم را با چند بازیکن سرباز جمع کردم. ما کم توقع هستیم ولی اگر رقم قراردادها پایین بود حالا شاید فجر در لیگ قهرمانان آسیا چند مقام آورده بود. مهرزاد معدنچی، علی علیزاده، سیاوش اکبر پور، امید رضا روانخواه و.. . همه بازیکنان من در تیمهای بزرگ ستاره هستند اما چون مقاومت پول ندارد همیشه با این مشکلات مواجه میشود.»
پیروانی ادامه میدهد:«به هر حال امسال هم با این سربازها که تازه ازآموزشی آمدهاند فوتبال میکنیم و مثل هر سال بازیکنان خوب خودمان را تقدیم استقلال یا پرسپولیس میکنیم.»
حرفی را که پیروانی میزند حرف دل خیلیهاست. اما مطمئنا و با کمی نگاه عاقلانه میتوان نتیجه درستی در این باره گرفت. نتیجهای که فقط یک جواب میتوان برای آن پیدا کرد اینکه هیچ راهی برای کنترل دستمزدهای گزاف وجود ندارد و تا زمانی که مدیران باشگاهها همکاری لازم را نکنند این معضل فوتبال ایران ریشهکن نمیشود.