منظومه شمسی به وسیله حبابی از ذرات حاصل از بادهای خورشیدی احاطه شده است که اصطلاحا خورشیدکره (heliosphere) نامیده میشود. هر فضاپیمایی که بخواهد از منظومه شمسی خارج شود باید از مرز بین خورشیدکره با فضای بینستارهای عبور کند. به این مرز اصطلاحا «شوک پایانی» گفته میشود.
به گزارش سایت نجوم، پژوهشگران مسئول وویجر 2 مشاهده کردند که این کاوشگر در فاصله‌ا‌‌‌ی نزدیک‌تر از فاصله مورد انتظار از ناحیه شوک پایانی عبور کرده است. این رخداد می‌تواند به این معنی باشد که خورشیدکره نامتقارن است و در محلی که وویجر 2 از آن عبور کرده است، به وسیله یک میدان مغناطیسی میان‌ستار‌ه‌ای به طرف خورشید فشرده شده است. این یافته‌ها به محققان کمک می‌کند تا درک بهتری از نحوه برهم کنش خورشید با محیط بینستارهای داشته باشند.
دو کاوشگر وویجر 1 و 2 در سال 1977 به هدف بررسی مشتری و زحل به فضا پرتاب شدند. مسیر پرواز وویجر 1 به هنگام عبور از زحل به سمت بیرون از صفحه مداری منظومه شمسی تغییر کرد. اما وویجر 2 در این صفحه به مسیر خود ادامه داد تا علاوه بر مشتری و زحل، با اورانوس و نپتون نیز ملاقات کند. این دو فضاپیما دورترین ساخته‌ها‌ی بشر در کیهان هستند. ماموریت کنونی وویجرهای 1 و 2 رسیدن به مرز فضای بینستارهای است.
