شاید این صریح‌ترین توجیهی است که سخنگوی ترافیکی دولت در دفاع از رفتار‌های چند ماهه دولت در برابر شهروندان تهرانی دارد. مجتبی شفیعی شرط کرده بود که حتی یک خط از گفت‌وگوی دو ساعته‌مان را حذف نکنیم و به خاطر همین قول، تمام گفت‌وگو را با همان ادبیاتی که در اتاق دبیر شورای‌عالی ترافیک رد و بدل شد، آوردیم.
البته برایمان جالب بود که به دور از هیاهوهای رسانه‌ای رو در رو با فردی قرار بگیریم که از سوی دولت دستور یافته نبض ترافیک تهران را در دست داشته باشد؛ فردی که خود می‌پذیرد هر 10روز یک بار پیغام جدیدی برای شهروندان می‌آورد و شاید بدین ترتیب او هر بار شهر را از امکانات جدیدی محروم کند. البته می‌گوید برای هر کدام از تصمیم هایش دلیل دارد. نکته جالب در این گفت‌وگو این بود که در لابه‌لای گفته‌هایش پذیرفت بهانه‌ای که برای محروم کردن تهران از اتوبوس به آن استناد می‌کنند، ماه‌هاست رفع شده. وی همچنین گفت که شهرداری تهران آمار داده اما چون آمارهای دو روز مختلف با هم متفاوت بوده، اصرار دارند که خودشان از اتوبوس‌ها بازرسی کنند.
می‌گوید نمی‌پذیرد بازرسی، کار سازمان بازرسی است نه وزارت کشور؛ حتی عنوان می‌کند گرچه می‌داند آمار متفاوت به خاطر خرابی‌های اتوبوس‌هاست اما این خرابی‌ها را ناشی از سوء مدیریت می داند. همچنان مصرّ است که تهران اتوبوس کافی دارد.حتی با وجود آنکه از او می‌پرسیم مردم هنوز در ازدحام اتوبوس له می‌شوند، می‌گوید تراکم مردم در اتوبوس‌ها ربطی به کمبود اتوبوس ندارد. او اصرار بر آمار دارد. البته به جای شهروندان از او پرسیدیم که دادن یا ندادن آمار چقدر مهم است ؟ در‌نهایت می‌گوید سهم اتوبوس‌های سال 85 تهران را تا پایان سال 87 می‌دهد اما این سؤال را بی‌جواب می‌گذارد که سهم دو سال بعد که مجلس مصوب کرده و بودجه‌اش را به دولت داده، چه می‌شود؟
- تاکنون هر اظهار نظر در مورد مسائل ترافیکی از سوی شما یا مهدی هاشمی سرپرست وزارت کشور تنها مربوط به مسائل پایتخت بوده است. چرا به گونه‌ای رفتار می‌کنید که سایر کلانشهرها تصور می‌کنند وزارت کشور، تنها وزارت کشور تهران است؟
تهران ویترین عملکرد نظام اجرایی کشور است. ما باید کارایی مدیریتی مان در بحث مدیریت شهری را در تهران به نمایش بگذاریم. تهران شرایط ویژه‌ای دارد، نماد حکومت اسلامی است و طبیعی است که حساسیت‌های خاص نسبت به تهران داشته باشیم. اما این گونه هم نیست که در مورد شهرستان‌های دیگر صحبت نکرده باشیم. خیلی از صحبت‌هایی که مطرح می‌کنیم نتیجه بازدیدها، گزارش‌ها و آمار و ارقامی است که از سطح کشور جمع‌آوری شده است.
ما می‌گوییم کلانشهرها از جمله تهران. منتها دوستان در روزنامه همشهری، حساسیت دارند و روی آن قسمت تمرکز می‌کنند؛ البته معتقدیم ضعف تهران در بعد مسائل تخصصی در مقایسه با شهرهای دیگر نمود بیشتری در کل کشور دارد و نمی‌توان چشم‌پوشی کرد.
- اما برخی مدیران کلانشهرهای دیگر معتقدند که شما در وارد شدن به جزئی‌ترین مسائل این شهر آن قدر جلو رفته‌اید که تنها دغدغه‌تان تهران شده و شهرهای دیگر را فراموش کرده‌اید؟
نه، اگر دقت کنید همیشه تهران را با بقیه شهرها مقایسه کردیم. اما می‌بینیم که کارایی تهران نسبت به امکاناتی که به این شهر داده می‌شود در مقایسه با شهرهای دیگر خیلی پایین است.
- خودتان می‌گویید پایتخت است و 5/8 میلیون نفر جمعیت؛ اما آن را با شهرهای کوچک مقایسه می‌کنید؟
قبول؛ مشکلات دیگر هم دارد، تراکم و... مشکلات خاصی که موجب می‌شود مدیریت تهران خیلی پیچیده‌تر شود، اما جاهایی هم احساس می‌کنیم که عادلانه نیست؛ از توزیع اعتبارات و تسهیلات دولتی گرفته تا عملکرد مدیران.
- معیار سنجش چیست؟
ما در حوزه مدیریت ترافیک انتقاد داریم، از بحث‌های نرم‌افزاری تا سخت افزاری و سازمانی. تهران ضعف دارد. ما منکر زحمات دوستانمان در شهرداری تهران نیستیم، کارشان مشکل است، اما جاهایی می‌بینیم ضعف‌هایی وجود دارد که به راحتی قابل حل است اما رفع نمی‌شود. فشار می‌آوریم و تأکید می‌کنیم که باید این کار انجام شود اما توجه نمی‌شود. دولت بابت تسهیلات و امکاناتی که در اختیار شهرداری تهران قرار داده گزارش می‌خواهد اما گزارش نمی‌دهند. خودشان را ملزم به گزارش دادن نمی‌دانند، اما دولت را مکلف به دادن تسهیلات می‌دانند.
هیچ جای کشور چنین مشکلی نداریم، هرجا گزارش، آمار و ارقام، عملکرد بخواهیم به ما می‌دهند، تنها جایی که مقاومت می‌کند تهران است.
- یعنی چون گزارش نمی‌دهند می‌گویید تهران ضعف دارد. اصلا فرض اینکه گزارش ندادند اما باید معیارتان چند صفحه آمار باید باشد یا افزایش کیفیت خدماتی که به مردم داده می‌شود؟
معیار سنجشمان قرار نیست حالت کیفی داشته باشد. یک سری مدل‌های ریاضی است. مثلاً در اتوبوسرانی و تاکسیرانی یک سری به‌اصطلاح مدل‌ها و روابط مهندسی است. برخلاف آنچه می‌گویند سیاسی هم نیست. عدد و رقمی است که باید از بازدیدها در بیاید.
- مدل‌های ریاضی به شما می‌گویند که مردم نسبت به گذشته راضی‌تر هستند یا نیستند یا نظر خود شهروندان؟
نمی‌توان منکر نقش آمار در ارزیابی‌ها شد. متأسفانه هنوز اتوبوسرانی تهران نمی‌داند چند اتوبوس فعال دارد، من می‌توانم یک جدول مقایسه‌ای بیاورم که در فاصله یک مدیر روز، آماری که اعلام کردند رسماًهزار تا با هم فرق دارند، یک مدیر گفته 7500 اتوبوس، روز بعد گفته 6500 اتوبوس.
- شما داده‌هایتان را از کجا می‌گیرید؛ از رسانه‌ها؟
دو راه بیشتر نداریم، برویم بازدید کنیم که اجازه نمی‌دهند. یا اینکه دوستان باید گزارش دهند، یا اینکه ما به مصاحبه‌ها و شنیده‌ها اکتفا کنیم.
- اما این شیوه غیرقابل اعتماد است.
دو شیوه قبلی مسدود است، از کجا باید اطلاعات داشته باشیم؟
- مدیران شهری معتقدند که شما گزارش نمی‌خواهید حرفتان بازرسی است که آن‌هم در قانون، وظیفه سازمان بازرسی است نه وزارت کشور.
سازمان بازرسی مسئول کنترل اجرای قوانین است و نظارت. اما طبق قانون دولت موظف است نسبت به امکاناتی که در اختیار زیر مجموعه می‌گذارد نظارت داشته باشد. ما نمی‌توانیم بگوییم که ما یک تعدادی اتوبوس می‌دهیم و دیگر به ما ربطی ندارد ؟اگر اتوبوس به اندازه کافی دارند باید تصمیم بگیریم که دیگر به تهران اتوبوس ندهیم و برویم کار دیگری بکنم. ما مکلف بر نظارت به شهرداری‌ها هستیم، حالا چه کار کنیم برخی می‌گویند سازمان بازرسی بیاید.
- پس چرا برخی می‌گویند شما دخالت می‌کنید نه نظارت، مرز نظارت و دخالت کجاست ؟
دخالت چیه؟ اجازه بازرسی به ما ندادند. تیم بازرسی‌مان از تمام کشور جمع شدند، از مشهد، کرج، تهران ( تهران منظورم سازمان شهرداری است نه شهرداری تهران ) با نامه و هماهنگی قبلی رفتند ولی اجازه بازدید به آنها ندادند، چه توجیهی داشتند؟
- پس می‌خواستید بازرسی کنید نه نظارت، این هم که کار سازمان بازرسی است. شورای شهر هم بر این موضوع تأکید کرده است.
این توجیه اخیراً اعلام شده، از قبل نبوده است. اصلا هم منطقی نیست. مشاور حقوقی سازمان در حال تنظیم نامه‌ای است که مسایل قانونی‌اش را برایشان بفرستد. منطقی نیست که یک امکاناتی از دولت بگیرند بعد بگویند که جوابگو نیستید. عملاً گفتند، در مکاتبه گفتند، در مصاحبه گفتند، رسماً اعلام کردند که تنها سازمان بازرسی صلاحیت نظارت دارد.
- از بحث منحرف نشویم. شما جلسه‌ای با مدیران شهرداری داشتید که هر آمار و ارقامی که خواستید، دادند؛ پس چرا هیچگاه از آن جلسه و دادن آمار حرفی نمی‌زنید. گویا به شما آمار دادند اما تاکید کردند که برای شفاف‌سازی آمار مقایسه‌ای دو روز متفاوت را می‌دهند اما شما این آمار را بهانه‌ای کردید تا بگویید چرا آمارتان با هم فرق دارد. قبول دارید همه صورت مسئله را برای افکار عمومی مطرح نمی‌کنید.
نه آن آماری که آنها می‌دهند آمار جامع تهران است و مختص اتوبوسرانی نیست و آمار کل مسافرهای جابه‌جا شده را به ما می‌دهند. اتوبوسرانی تهران هنوز نمی‌داند چه اندازه مسافر جابه‌جا می‌کند.
- پس به شما آمار می‌دهند.
آمار دادند اما مشکل ما این هست که در بحث تعداد ناوگان یک روز می‌گویند 6500 دستگاه اتوبوس در تهران فعال است و فردا می‌گویند 7500 اتوبوس فعال دارند.
- مدیر عامل اتوبوسرانی بارها اعلام کرده که در حال حاضر 6500 اتوبوس در تهران فعال است اما هر روز تعدادی از این اتوبوس‌ها به خاطر مشکلات فنی در تعمیرگاه‌ها هستند. این را که شما باید بهتر بدانید.
حالا به قول شما می‌گویند 6500 دستگاه اما موقع توزیع یارانه هم که شده بود می‌گفتند 8500دستگاه چون هر چه تعداد اتوبوس بیشتر باشد یارانه بیشتری می‌گیرند.
- در نامه شهردار تهران به وزیر وقت کشور که ریز این آمارها به‌صورت دقیق آمده است.
نه چنین گزارش و نامه‌ای نداریم. از آقای هاشمی هم سؤال کنید چنین چیزی نداریم، نامه آقای قالیباف هم الان در کمد من است چنین چیزی در آن نیست.
- اما نامه که منتشر شد این آمار را داشت. حتی مدیرعامل اتوبوسرانی اعلام آمادگی کرده که در یک مناظره با حضور رسانه‌ها تمام آمار را بار دیگر ارائه کند.
آماری که روزانه هزارتایی تغییر می‌کند قابل برنامه‌ریزی نیست. آمار متوسط و امضا شده‌ای که از آقایان دارم 7500دستگاه فعال است. خوب اگر 7500 تا فعال دارند که دارند. پس با استانداردهای موجود، نیاز تهران را در بحث اتوبوسرانی اکتفا می‌کند.
- شما متناقض صحبت می‌کنید. یک بار می‌گویید آمار ندادند. یک بار می‌گویید آمار دادند اما متناقض بود. بعد هم وقتی می‌گویند که تفاوت در آمار به خاطر خرابی‌های اتوبوس است، سکوت می‌کنید. حالا فرض کنید آمار را گرفتید، می‌خواهید با آن چکار کنید؟
تمام برنا مه ریزی ما براساس آمار است، سلیقه‌ای که نیست. توزیع یارانه بلیت را چطور انجام دهیم؟ آمار می‌خواهیم. اعتباری که تحت عنوان اعتبار یارانه بلیت اتوبوس در اختیار دولت قرار گرفته، 50 میلیارد تومان مصوب بوده که تا کنون 42 یا 43 میلیارد تومانش پرداخت شده، این بر چه اساسی باید بین شهرهای مختلف کشور تقسیم شود؟ براساس 12 پارامتر ترافیکی. در دولت‌های قبلی براساس یک پارامتر جمعیت صورت می‌گرفت که کاملا هم غلط بود. اینها مدل است و باید عدد در آنها قرار بگیرد، این اعداد از کجا باید بیاید؟ ما آمار تمام کشور را داریم، تهران را نداریم چون آمار درست را به ما نمی‌دهند.
- یعنی نگرانید اعتباری بدهید که متناسب با نیازهای شهر نباشد اما الان که همان اعتبار اندک را هم دیگر نمی‌دهید.
چه کسی گفته ؟ما همین الان برای تخصیص اعتبار بهترین وضعیت را در نظر گرفته‌ایم و براساس گزارش‌های شهرداری دوران قبل و با یک رشد منطقی اعتبارات تهران را می‌دهیم. اما اگر دوستان همکاری می‌کردند خوب این تخصیص‌ها منطقی‌تر بود.
- اما مردم با محروم کردن تهران از 300 اتوبوس سهم پایتخت چنین تصوری ندارند. اگر واقعا به فکر رفع مشکل شهروندان هستید، چرا از همین آماری که به شما دادند، استفاده نمی‌کنید و بر بازرسی اصرار دارید.
ببینید بازدید فنی با بازرسی فرق می‌کند، ما یک طرحی داشتیم در سطح کشور، طرح بازرسی سازمان اتوبوسرانی کشور که از 93 سازمان موجود 5-4 شهر باقی مانده‌اند که آنها هم در دست انجام هستند. اتوبوسرانی تهران طبق برنامه قبلی نوبتش شد. موضوع اصلا مچ گیری و تخلف یابی نیست، یک هماهنگی می‌خواهد شکل بگیرد تا نقطه ضعف‌ها و قوت‌ها مشخص شود. تا رسیدیم به شهرداری تهران، آقا اصلا اجازه بازدید ندادند، انگار هدف ما تخلف یابی است، مگر در این شرکت چه می‌گذرد که از بازدید می‌ترسند، اگر اتوبوس زیاد خوابیده خوب ببخشید بی‌عرضگی آنهاست، باید راه بیاندازند.
- به‌عنوان یک شهروند می‌گویم به فرض اجازه بازدید هم به شما ندادند، آیا آمارهایی که می‌دهند کفایت نمی‌کند؟
آمار درستی نمی‌دهند، وقتی آمار در یک روز 100تا تغییر می‌کند قابل اتکا نیست. حرف ما را نمی‌فهمند و فکر می‌کنند وقتی می‌پرسیم چند آدم جابه‌جا می‌کنند به آنها توهین می‌کنیم.
- یعنی با آمار دهی مشکل ترافیک ما حل می‌شود؟
کاملا حل می‌شود، این مشکلی است که تمام دنیا دارند و می‌آیند، آماربرداری می‌کنند و براساس یک فرایند مهندسی زمانبندی تعیین می‌شود. نه اینکه مردم یکبار نیم‌ساعت در ایستگاه معطل شوند و یک بار 2 دقیقه.
- این موضوع چه ربطی به بازرسی کردن شما دارد. مدیران ترافیکی تهران بارها گفتند تا زمانی که مشکل تقاطع‌ها و چراغ قرمز برای تردد اتوبوس‌ها حل نشود، نمی‌توان تردد اتوبوس را زمان بندی کرد.
نه این‌طوری نیست، همه جا مربوط به تقاطعات نیست، ما جاهایی داریم که تقاطعاتش بسیار محدود است اما این بی‌نظمی باز هم وجود دارد. سیستم مدیریت ترافیک وابسته به چراغ نیست، حتی اگر چراغ‌ها هم قابلیت اولویت دهی به اتوبوس را نداشته باشد قابل برنامه ریزی است.
- پس وابسته به چیست؟
وابسته به این است که شما مدیریت مهندسی اعمال کنید والسلام. یعنی یک آماربرداری می‌کنیم که در فلان ساعت فلان ایستگاه چقدر مسافر داریم و براساس آن زمانبندی اتوبوس‌ها را اعلام می‌کنیم.
- در مورد BRT که خواستند این کار را انجام دهند اما دولت نگذاشت. از طرفی باید اتوبوس کافی داشته باشید که بتوانید برای ترددش زمان بندی کنید.
اینقدر اتوبوس دارند که طبق استاندارد کفایت می‌کند. اینکه من می‌گویم اتوبوس دیگری نیاز ندارند در سال موجود را می‌گویم. یعنی با توجه به جمعیت امروز. این آقایانی که می‌گویند 10500 دستگاه اتوبوس نیاز است برای 5 سال دیگر حرف می‌زنند اما امروز 7500 اتوبوس با آمارهایی که داریم کاملا کافی است.
- کافی از نظر شما یعنی چی ؟ به این معنی است که مردم از میله‌های اتوبوس آویزان باشند؟
این دلیل بر کمبود اتوبوس نیست.
- به‌عنوان شهروند به این اختلافات کاری نداریم. تهرانی‌ها از دولت انتظار دارند سهم شهرشان را بدهد تا مجبور نباشند در ازدحام اتوبوس له شوند.
نه! کمبودی نداریم، بد مدیریت می‌شود، برخی اتوبوس‌ها جاهایی استفاده می‌شود که اصلا نیازی نیست و یک عده اتوبوس هم به دلایل واهی خوابیده است، ربطی هم به تعمیر و اینجور مسائل ندارد. تنها به‌دلیل سوء مدیریت است.
- می‌گویید اتوبوس نو و سالم را می‌خوابانند؟
نه، می‌گویم اتوبوس‌هایی دارند که با هزینه بسیار‌بسیار کم می‌تواند درست شود.
- این هزینه را که باید شما یا کارخانه خودروساز بدهید نه از جیب مردم داده شود.
ببخشید هزینه جزئی تعویض روغن اتوبوس را که ما نمی‌دهیم. مدیریت می‌خواهد، همین.
- عجیب نیست که تصور می‌کنید یک اتوبوس را برای روغن موتورش می‌خوابانند.
شما فکر کنید ما یک جبهه جنگ داریم که یک عده قرار است مهمات برسانند و یک عده آن مهمات را مصرف کنند، اما وقتی خط مقدم درست عمل نکند هر چقدر هم مهمات بدهیم بی‌فایده است البته الان هم نمی‌گویم مدیریت خیلی غلط است.
- خوب وقتی می‌دانید خط مقدم نیاز به مهمات دارد چرا مهماتشان را تامین نمی‌کنید؟
چون می‌بینم که اسلحه دارند منتها اسلحه‌شان را به در و دیوار شوت می‌کنند به جای اینکه به دشمن بزنند. دارند به جای خدمت‌رسانی کارهای دیگر می‌کنند. بهترین اتوبوس‌ها را به واحد گشت می‌دهند، شیک‌ترین اتوبوس‌ها را برای سرویس‌های ویژه می‌گذارند و آن وقت اتوبوس‌های درب و داغان روغن گرفته را به خطوط پر جمعیت می‌برند.
- این حرف شما کلی‌گویی است، مگر آمار دارید؟
چرا اگر آمار درست بدهند متوجه می‌شوید که اتوبوس‌هایی که به واحد گشت می‌دهند همان اتوبوس‌هایی است که از دولت می‌گیرند.
- خوب چون طرف مقابل اینجا نیست فرض می‌کنیم درست می‌گویید.
همه‌اش را باید فرض کنید درست می‌گویم، چون آماری وجود ندارد.
- دولت طبق قانون موظف شده طبق تبصره 13 مصوب مجلس هر سال به تهران و سایر شهرها اتوبوس بدهد. اما به این تعهد هم عمل نمی‌کنید.
وحی منزل که نیست. تبصره 13پیشنهاد دولت است نه تکلیف دولت. یادتان نرود سال‌های قبل حداکثر اتوبوسی که در کشور توزیع شده 1800 تا بود. آن هم به خاطر کم‌کاری دولت قبل. من می‌خواهم یکساله 7هزار اتوبوس بدهم. خودرو سازها توان ندارند. پس رفتیم خودرو ساز ایجاد کردیم. در نهایت هم 5500 اتوبوس به کشور داده شد و هزار دستگاه هم باقی مانده که بخشی از آن سهم تهران است.
- این که یعنی از سهمیه‌ای که باید دو سال پیش می‌دادید هنوز هزار دستگاه مانده و دولت از برنامه دو سال عقب است.
نه! یک تعدادی تعهد از قبل دادیم که هنوز عملیاتی نشده است. در کل قرار بود از سال 85 به بعد 6500 دستگاه اتوبوس داده شود. خوب خودروساز به تعهدش عمل نکرده و به تاخیر افتاده است. دیگر اینها اهمیت ندارد.
- اهمیت ندارد؟ یا باید قبول کنیم دولت نهم تشخیص داده از طرف مجلس موظف است سالانه این تعداد اتوبوس بدهد، یا اینکه بگویید قانون را اجرا نمی‌کنید و معیار تشخیص خودتان است.
ما فرض کنیم که همکاری متقابل وجود دارد. دولت وقتی 1700 اتوبوس را در شهر تزریق می‌کند، توقع بازخورد دارد. وقتی می‌بیند بازخوردی نداشته، قطع می‌کنیم؛ این طبیعی است.
- برنامه شما با نیاز شهر تنظیم می‌شود یا با رفتار طرف مقابل؟ تعهداتتان را با معیار قانون و وظیفه‌ای که مجلس به دوشتان گذشته انجام می‌دهید یا ماجرای تلافی؟
رفتار طرف چیه؟ من هر چه می‌گویم مهندسی است، به رفتار طرف چه‌کار دارم، من اگر نفهمم این اتوبوس‌هایی که همین طور تزریق می‌کنم چه می‌شود، نمی‌توانم ادامه بدهم. اطلاعات باید بدهند آقا. 1800 اتوبوس دادم چه اتفاقی افتاد؟ هیچی.
- قرار است شما اجرا‌کننده باشید. نماینده‌های مجلس تصمیم گرفتند برای بهبود حمل و نقل اتوبوس بدهید. بودجه‌اش را هم دادند. مگر آنها شرط گذاشتند؟
ما همین‌طوری اتوبوس نمی‌دهیم. باید قانع شویم که اتوبوس نیاز دارند. الان هم براساس آمار قبل فکر می‌کنیم اتوبوس‌های تهران کافی است. همین.
- این جواب افکار عمومی نیست، یک شهروند فکر می‌کند که دولت با آگاهی سهمیه‌ای را به تهران اختصاص داده اما بعد از دوسال می‌گویید همان کافی است، چه اتفاقی افتاده، شهر کوچک شده، جمعیت کم شده یا...
اینجوری بگویم، ما یک روندی در مدیریت خودمان در شهرداری تهران داشتیم، یک سابقه مدیریتی که براساس آن پیش‌بینی کردیم در این سال نیاز به این مقدار اتوبوس داریم ولی وقتی که عملکرد به این صورت بوده می‌گوییم تنها به این تعداد نیاز هست.
- جمعیت کم شده؟
سوء مدیریت.
- بالاخره جمعیت که کم نشده، همان نیاز موجود است.
باشد. ولی با سوء مدیریت نمی‌شود کار کرد. شما تضمین می‌کنید من اگر 10هزار دستگاه اتوبوس دادم درست مدیریت می‌کنند و مردم در صف نمی‌مانند، من که تضمین نمی‌کنم.
- به‌طور مثال می‌گویم اگر از آن 10 هزار دستگاه 3 هزار دستگاه هم به فرض محال سوء مدیریت داشت، بالاخره نفع 7 هزار اتوبوس دیگر که به مردم می‌رسد؟
نه، تضمین نمی‌دهم به درد بخورد. البته ما روند تحویل اتوبوس را متوقف نکردیم. با وجود اینکه گفتیم متوقف می‌کنیم. ولی این مشکل سوء مدیریت اگر حل نشود دادن اتوبوس هیچ فایده‌ای ندارد. یعنی دور ریختن. ما بنایمان بر همکاری است. آقای بیژنی ـ مدیرعامل سازمان اتوبوسرانی تهران ـ نامه‌ای داده بودند و یک سری مشکلاتی را مطرح کرده بودند. پیرو این نامه، جلسه‌ای گذاشتیم و از آقای بیژنی و مسئولان شهرداری خواستیم بیایند و مشکلاتمان را سر میز حل کنیم. نامه نوشتند که با هماهنگی قبلی جلسه بگذارید، ما بازدید داریم. حالا من چکار کنم. بازدید را اجازه نمی‌دهند، گزارش نمی‌دهند، جلسه نمی‌آیند، شما بگویید چکار کنیم.
- دوباره یادتان رفت که آمار دادند. ! ماجرای صورتجلسه در بهمن ماه چه بود. گویا شهرداری آماری می‌دهد و شما هم درصورتجلسه متعهد می‌شوید که آمار را بررسی می‌کنید و اگر پذیرفتید تعهدات بعدی را انجام می‌دهید. پس تعهدات قبلی که انجام ندادید، چه می‌شود؟
- پس تعهدات 86 سر جایش هست و اتوبوس‌ها را می‌دهید؟
نه، این مسئله ارتباطی به‌صورتجلسه ندارد.
- شهروندان دیگر نباید منتظر اتوبوس‌های سال 86 و قبل از آن باشند. مجلس مصوب کرده که آنها را بدهید و نداده‌اید.
ما درصورتجلسه در مورد تعهدات قبل حرف نزدیم.
- الان که تاکید کردید نگفتید تعهدات قبلی را نمی‌دهید.
در مورد قبل از سال 87 حرفی نزدیم. وقتی اتوبوس نمی‌آید مردم طلبکار هستند که چرا اتوبوس نمی‌آید. اما نمی‌گویند که چرا دولت اینقدر اتوبوس نداده است.
- قبول دارید تهران در دو سال گذشته از بودجه سهمیه اتوبوسرانی و تاکسیرانی سهمی نبرده است.
ببینید ما سال 86 برنامه‌ای برای تحویل اتوبوس جدید به تهران اعمال نکردیم، گفتیم همان 2700 دستگاهی که مصوب سال‌های قبل بوده را می‌دهیم.
- شما شاید این طور گفته باشید. اما مجلس برای سال 86 هم به شما بودجه داد. پس آن بودجه چه شد؟
قبول. ولی نیازهای دیگری هم داریم در کشور. همه حمل‌ونقل کشور که اتوبوس تهران نیست.
- در سال 86 تهران را از لیست خط زدید؟
نه خط نزدیم، اما طبق برنامه، روند قبلی را ادامه دادیم تهران فعلا سهم سال‌های قبل‌تر را بگیرد.
- می‌پذیرید عملا از اعتبارات تخصیصی مجلس سهمی به تهران ندادید.
دور از انصاف است. دولت انقلابی در حمل‌ونقل ایجاد کرده و اعتباراتی از مجلس گرفته است اما در همان نقطه قوت، دولت مورد هجمه واقع شده که چرا کم کاری می‌کند الان 5500 تا 6500 اتوبوس دادیم؛ ندادیم؟
- آمار تهران را بگویید
آمار تهران را نگاه کنید ببینید در کدام یک از سال‌ها 1700 تا اتوبوس گرفته است.
- در سه سال این رقم را داده‌اید.
امیدواریم تا آخر سال 87 سهمیه 85 را بدهیم.
- گلایه تهرانی‌ها هم همین است که چرا سهم 85 را تا آخر 87 می‌دهید. پس سهم دو سال بعد چه می‌شود؟
گفتم تمام نیازهای کشور اتوبوسرانی تهران نیست. هزار چیز دیگر را هم داریم و دلیل نمی‌شود که به اتوبوسرانی تهران چیزی نداده باشیم. به اتوبوسرانی دادیم به هزار چیز دیگر هم دادیم چرا این همه روی اتوبوس حساس هستید. به تاکسی‌ها و مترو هم اعتبار دادیم.
- یک آمار بدهید که از بودجه سال 86 تبصره 13 چه سهمی به تاکسیرانی و متروی تهران رسیده؟
می شود گزارش تهیه کرد و پاسخ داد. مسلما بوده. اما دادن آمار به این سادگی‌ها نیست.
- روشن جواب نمی‌دهید.
اتوبوس ندادیم. ولی به تاکسی، مترو و ون یارانه دادیم.
- البته در مترو هم بدهکارید.
نه، بحث این است که ما عادت کرده‌ایم به یک سری کلی گویی.
- ما هم گفتیم آمارها را بیاورید که کلی گویی نشود.
تنها آمار سالانه ناوگان کل کشور را داریم.
