11 تا 13 اکتبر1969
سه سفینه سایوز6، 7 و 8 هر کدام به فاصله یک روز راهی مدار زمین شدند. در سایوز-6 دو فضانورد به نام‌‌های «والری کوباسف» و «گئورگی شونین» حضور داشتند. این دو نفر حدود 119 ساعت در مدار زمین بودند و آن‌را 80 مرتبه دور زدند. والری کوباسف در جریان این سفر برای نخستین بار در فضا عملیات جوشکاری دو فلز را انجام داد.
فضانوردان سایوز-7 عبارت بودند از «ویکتور گارباتکو»، «آناتولی فیلیپچنکو» و «ولادیسلاو ولکف». سفر فضانوردان سایوز-8 «ولادیمیر شاتالف» و «الکسی یلیسیف» هم تقریباً همان اندازه دو سفینه قبلی بود. سه سفینه فضایی در جریان سفر خود تا فاصله چند کیلومتری به هم نزدیک شدند و با هم ارتباط رادیویی داشتند.
سایوز 6، 7 و 8 به ترتیب در روزهای 16، 17 و 18 اکتبر به زمین بازگشتند.
14 نوامبر 1969
آپولو-12 با سه سرنشین به نام‌‌های «کنراد»، «گوردون» و «بین» برای ماموریتی مشابه آپولو-11 راهی کره ماه شد. در جریان این سفر، کنراد و بین با مه‌نشین بر سطح ماه فرود آمده و به انجام تحقیقات پرداختند. عملیات آنها در خارج از سفینه، طی دو مرحله و به مدت تقریبی 8 ساعت انجام شد. در جریان پرواز آپولو-12، کنراد و بین توانستند ضمن راهپیمایی بر سطح ماه دستگاه‌‌های علمی مختلفی را در آنجا نصب کنند و نمونه‌‌هایی از سفینه بدون سرنشین سرویور-3 که حدود دو سال پیش در ماه فرود آمده بود را بردارند و به زمین برگردانند. سپس مه‌نوردان با 40 کیلوگرم از خاک و سنگ ماه سطح این کره را ترک کردند.
آپولو-12، روز 24 نوامبر در اقیانوس آرام فرود آمد.
11 آوریل 1970
سفینه «آپولو-13» با سه سرنشین به نام‌‌های«جیمز لاول» ، « جان سوییگرت» و «فرد هیز» مرکز فضایی کاناورال را به مقصد ماه ترک کرد. 55 ساعت و 50 دقیقه بعد از پرواز در فاصله 330 هزار کیلومتری زمین و در فاصله 91 هزار کیلومتری ماه (20 ساعت مانده تا ماه) انفجار مخزن اکسیژن خطری جدی برای سرنشینان به‌وجود آورد. با توجه به موقعیت ناو کیهانی باز‌گرداندن آن به فوریت غیر ممکن بود. فضانوردان مجبور شدند ماه را دور زده و بعد به سوی زمین بازگردند، در حالی که وضع اضطراری بر مرکز هدایت پرواز حاکم بود و مرگ، جان فضانوردان را هر لحظه تهدید می‌کرد، سرانجام سفینه
آپولو-13 روز 17 آوریل در اقیانوس آرام فرود آمد و سرنشینان آن نجات یافتند.
