1 ژوئن 1970
«آندریان نیکلایف» و «ویتالی سواستیانف» با «سایوز-9» سفری را آغاز کردند که 425 ساعت به طول انجامید و رکورد اقامت فضایی کیهان‌نوردان جمینی-7 را شکستند. آنها در این مدت، 268 بار به گرد زمین چرخیدند و سرانجام در 19 ژوئن در قزاقستان فرود آمدند.
گزارش‌‌های بعدی نشان می‌داد که عضلات آنها در اثر بی‌وزنی تنبل شده و تا مدت‌‌ها توانایی زندگی معمولی را نداشتند.
31 ژانویه 1971
ناسا «آپولو-14» را با سه سرنشین به نام‌‌های «آلن شپرد»، «استوارت اروسا» و «ادگار میچل» به فضا فرستاد. شپرد و میچل توسط مه‌نشین در ناحیه فرامائورو در ماه فرود آمده، طی دو راهپیمایی به مدت تقریبی 9 ساعت بر سطح این کره به تحقیق پرداختند. آنها پس از اتمام ماموریت و برداشتن 44 کیلوگرم نمونه از خاک و سنگ، ماه را ترک کردند.
23 آوریل 1971
«ولادیمیر شاتالف»، «الکسی یلیسیف» و «نیکلای روکاویشنیکف» با «سایوز-10» به فضا پرتاب شدند. این سه تن 48 ساعت در فضا بودند. و سفینه خود را به «سالیوت-1» متصل کردند. پس از اتصال دو ناو، فضانوردان سعی کردند دریچه بین دو سفینه را باز کنند، اما موفق نشدند. زمانی که شاتالف خواست دو سفینه را از هم جدا کند دریچه سایوز گیر کرد و صدمه دید. پس از 5/5 ساعت پرواز مشترک دو سفینه از هم جدا شدند.
سایوز-10 حدود 16 ساعت دیگر در مدار بود و سرانجام مجبور به فرود اجباری شد. در جریان فرود دستگاه تصفیه هوای ناو مشکل پیدا کرد و میزان اکسید کربن به قدری بالا رفت که منجر به بیهوشی روکاویشنیکف شد.
6ژوئن 1971
«گئورگی دوبرولسکی»، «ولادیسلاو ولکف» و «ویکتور پاتسایف» برای اقامتی طولانی در «سالیوت-1» با «سایوز-11» به سوی آن اعزام شدند. یک روز بعد سفینه آنها به آزمایشگاه مداری پیوست و کیهان‌نوردان به درون سالیوت-1 پا گذاشتند. آنها تا روز 29 ژوئن در ایستگاه فضایی بودند و آزمایش‌‌های متعددی را انجام دادند و رکورد اقامت را در مدار زمین شکستند. پس از اتمام مأموریت، کیهان‌نوردان به سایوز-11 برگشتند و آن را از سالیوت-1 جدا کرده و راهی زمین شدند. پس از فرود سفینه، کارشناسان متوجه شدند که هر سه فضانورد به علت خفگی جان باختند. بعدا اعلام شد که در آخرین لحظه ورود سفینه به جو زمین، دریچه‌ای باز و هوای موجود در کابین خارج شده و در نتیجه سرنشینان خفه شده‌اند.
