همشهری آنلاین _ مهدی اسماعیل پور: در همه رشته‌ها می‌توان چهره‌های شاخص و مدال‌آوری را در گوشه و کنار محله‌ها پیدا کرد. یکی از این چهره‌ها، قهرمان سرشناس «کاراته» کشور است که عناوین و قهرمانی‌های متعدد کشوری و بین‌المللی را در کارنامه دارد. «سعید رضایی» که ساکن محله «تهرانسر» است از همان دوران کودکی وارد دنیای ورزش شد و تا به امروز که در کسوت مربیگری مشغول آموزش و انتقال تجربایتش به جوانان به‌ویژه هم‌محله‌ایی‌ها است، همچنان رخت ورزش را بر تن دارد. فرصتی دست داد تا با سعید رضایی به‌عنوان یکی از افتخارآفرینان منطقه گفت‌وگویی انجام دهیم و پای صحبت‌ها و خاطرت او بنشینیم.
کاراته، رشته ورزشی خانواده رضایی است. او درباره اینکه چطور و چگونه کارش را به‌عنوان یک ورزشکار آغاز کرده است، به همشهری محله می‌گوید: «۸ سال بیشتر نداشتم که وارد دنیای ورزش شدم. در آن زمان همه خانواده ما به جز مادرم در رشته کاراته فعالیت داشتند. با توجه به این موضوع و در نتیجه علاقه‌ای که به کاراته پیدا کردم، سبب شد تا این رشته را زیر نظر استادان «احمد صافی» و «بهمن حسن‌زاده» از پیشکسوتان این رشته ورزشی آغاز کنم. البته فعالیت جدی‌ام زمانی شکل گرفت که در سال ۱۳۷۹ مقام سومی مسابقات کشوری را کسب کردم. این موفقیت در کنار جذابیت کاراته و استعدادی که داشتم، موجب شد تا تمرینات و شرکت در مسابقات را به شکل جدی‌تری دنبال کنم. با تلاش و انگیزه بالا، زودتر از آنچه که گمان می‌کردم به یک ورزشکار حرفه‌ای و موفق تبدیل شدم و مدال‌ها و مقام‌های زیادی را طی این سال‌ها به دست آوردم.»
- ورود شاگردانم به تیم‌ملی، افتخارمن است
رضایی سال‌ها است در رشته ورزشی کاراته فعالیت می‌کند. در این سال‌ها توانسته است مقام‌های متعدد قهرمانی را کسب کند. اما حدود ۱۵ سال پیش یعنی زمانی که در اوج موفقیت و درو کردن مدال‌های قهرمانی بود، مبارزه را کنار گذاشت و در کسوت مربیگری رشته ورزشی کاراته را ادامه داد. رضایی در این‌باره می‌گوید: «مبارزه و کسب مقام‌های قهرمانی من بیشتر مربوط به دوره‌ای است که مجرد بودم، اما از حدود ۱۵ سال پیش یعنی زمانی که زندگی مشترکم را آغاز کردم، کمتر در میدان مسابقه حاضر شدم و به مرور، مربیگری را پیشه کردم.» رضایی بر این باور است، هم ورزشکار حرفه‌ای بودن و هم مربی بودن، سختی‌های خاص خود را دارد: «اگرچه لذت برنده شدن و قهرمانی بسیار زیاد است، اما مربیگری هم شیرینی‌های خاص خود را دارد. هنگامی که ورزشکاری را آموزش می‌دهی و آن ورزشکار موفق به کسب مقام‌های قهرمانی می‌شود، به نوعی احساس می‌کنی که نتیجه همه تلاش‌هایت به بار نشسته است و خستگی از تنت خارج می‌شود. این هم بسیار ارزشمند و لذت‌بخش است. این حسی است که من با همه وجودم تجربه کرده‌ام. به‌ویژه که چند نفر از شاگردانم به تیم‌ملی راه یافته‌اند و این افتخاری بزرگ برای من است.»
- راه‌اندازی نخستین مرکز استعدادیابی غرب
هرچند به باور این پیشکسوت و مربی سرشناس کاراته، بهترین سن برای یادگیری در این رشته ۹ سال به بالا است، اما می‌گوید هیچ‌وقت برای یادگیری دیر نیست: «یادگیری کاراته برای هیچ سنی دیر نیست و افراد بسیاری هستند که حتی در دوران میانسالی پا در این رشته ورزشی می‌گذارند، اما بهترین سن برای شروع این ورزش، ۹ سالگی است. با توجه به اینکه استعدادهای خوبی در این رشته ورزشی داریم، نخستین مرکز استعدایابی غرب تهران را در بلوار «گلها» در تهرانسر راه‌اندازی کردم تا با کشف این استعدادها، زمینه برای پیشرفت‌شان فراهم شود.» رضایی وجود امکانات و ظرفیت‌های مناسب ورزشی را در پیشرفت استعدادها دخیل می‌داند و در این‌باره می‌گوید: «منطقه ۲۱ به‌ویژه محله تهرانسر، قهرمانان رزمی بسیاری را در خود جای داده است، اما متأسفانه ظرفیت و پتانسیل‌های موجود، متناسب با این قهرمانان و ورزشکاران و استعدادهایی که در این رشته ورزشی فعالیت می‌کنند، نیست. بنابراین می‌طلبد تا مسئولان در این زمینه اقدامات بیشتری انجام دهند و از استعدادها حمایت کنند»
- ورزش باید به رشد ارزش‌های اجتماعی کمک کند
به گمان او رشته‌های رزمی از جمله کاراته اگرچه موجب سلامت جسمی افراد می‌شود، اما از سوی دیگر سبب می‌شود تا شخص ورزشکار در زندگی و کارهای شخصی خود نیز تبدیل به فردی صبور و بردباری شود و این ۲ خصلت از جمله ویژگی‌های بارز رشته‌های ورزشی رزمی است: «هیچ وقت یک رزمی کار حرفه‌ای بیهوده با کسی درگیرنمی شود. آنها بر خلاف تصور عمومی افرادی صبور و آرام هستند. بنابراین می‌توان گفت کاراته علاوه بر اینکه به سبب جسمی فرد را قوی می‌کند، می‌تواند موجب تقویت روح و روان او هم شود. دلیلش هم این است که یک رزمی کار به خوبی می‌آموزد که نه تنها در زمین مسابقه و در تمرین بلکه در کوچه و خیابان و زندگی واقعی هم به دیگران احترام بگذارد و با دوست و همسایه با فروتنی و روی خوش برخورد کند. در واقع رعایت اصول اخلاقی از نخستین نکات آموزشی است که از سوی استاد و مربی در وجود یک ورزشکار پی‌ریزی و نهادینه می‌شود.»
- شکست عامل موفقیتم شد
رضایی با اشاره به نخستین قهرمانی‌اش از موفقیت‌هایی می‌گوید که روی شکست‌هایش بنا گذاشت: «اگرچه باخت تلخ است، اما گاهی این تلخی در نهایت به شیرینی تبدیل می‌شود. در واقع می‌شود این‌گونه گفت که باخت، زمینه‌های پیروزی و موفقیت را فراهم می‌کند. به خوبی به یاد دارم که در آغاز فعالیت حرفه‌ای‌ام در کاراته، ۲ سال به‌صورت پیاپی در مسابقات با یک رقیب از شهر «گلپایگان» روبه‌رو شدم و هربار به او باختم. همین موضوع سبب شد تا من تلاشم را چند برابر کنم و در سال سوم، موفق به شکست همان رقیب شدم و مقام قهرمانی را کسب کردم.»
- قهرمانی‌ها و سوابق مربی گری
حضور در مسابقات لیگ، کسب ۴ دوره مقام قهرمانی کشوری، ۸ دوره قهرمانی کل ارتش، ۹ دوره مقام قهرمانی مسابقات استانی، ۸ دوره قهرمانی نیروی هوایی ارتش و ۵ دوره قهرمانی نیروهای مسلح و مقام نخست آسیایی از موفقیت‌هایی این ورزشکار هم‌محله‌ای است. هم‌چنین رضایی در کارنامه سابقه درخشان خود عناوین مختلفی همچون دبیر و عضو هیئت‌رئیسه سبک «نیپون کمپو» کاراته کشور، نماینده سبک جهانی کمپو در غرب آسیا، نماینده رسمی سبک جهانی
«w. s. k. f» در نیروی هوایی ارتش، رئیس تربیت‌بدنی گروه مهندسی و تأسیسات مرکز «نهاجا» و رئیس هیئت کاراته مهندسی نهاجا را دارد. از سوابق مربیگری او هم می‌توان به مربیگری در باشگاه‌های «جوادی»، «طراوت»، «ساسان»، «افق» استان البرز، باشگاه‌های «شهید اردستانی»، «مهرآباد»، «شهر سالم» تهران و مسئول آموزش کاراته در مجتمع رشد عقیدتی و سیاسی منطقه هوایی «مهرآباد» اشاره کرد.
نظر شما