همشهری آنلاین_مهدی اسماعیل پور:اما مائده حسینی با وجود همه این مشکلات و موانع، نه تنها خود را به هدفی که داشت، رساند، بلکه چراغ راه دختران نسل‌های پس از خود شد. او سال‌هاست که در بالاترین سطح فوتبال و فوتسال بانوان، یعنی «سوپر لیگ» داوری می‌کند و در قامت مربی، شاگردان زیادی را تربیت کرده و تحویل فوتبال و فوتسال بانوان و تیم‌ملی داده است.
این بانوی ورزشکار تهرانسری با وجود فعالیت در عرصه داوری آنهم در بالاترین سطح فوتسال بانوان، سال‌ها به‌عنوان مربی در خدمت دختران علاقه‌مند به فوتبال به‌ویژه در محله‌های غرب بوده است. در این شماره سراغ این چهره ورزشی شناخته شده و موفق ورزش بانوان رفتیم و با او به گفت‌وگو نشستیم.
- آغاز فوتسال از محله چیتگر
مائده علی نقی حسینی، متولد سال ۱۳۶۴ در تهران و ساکن محله شهرک «غزالی» است. سال ۱۳۷۶ بود که همراه خانواده از محله «نظام‌آباد» در شرق تهران به شهرک غزالی و غرب تهران می‌آید و از همین‌جا فعالیت‌های ورزشی‌اش را آغاز می‌کند: «فوتسال و در مجموع ورزش حرفه‌ای و جدی را سال ۱۳۷۸ از محله «چیتگر شمالی» آغاز کردم. در آن زمان تازه رشته فوتسال بانوان در ورزشگاه محله چیتگر فعال شده بود و مربی‌هایی که سابقه فعالیت در کارخانه «ایران‌خودرو» را داشتند، می‌خواستند این رشته را هم در محله چیتگر راه‌اندازی کنند.
البته در کنار فوتسال، رشته‌های دیگری مانند «والیبال» را هم تجربه کردم. با توجه به اینکه تقریباً همه اعضای خانواده‌ام ورزشکار و علاقه‌مند به ورزش بودند و پدرم در این زمینه مشوق‌ام بود، من هم به ورزش علاقه‌مند شدم. البته پیش از آن با توجه به علاقه‌ای که به فوتبال و فوتسال داشتم، این رشته را دنبال می‌کردم، اما با توجه به اینکه در منطقه ۲۱ و مناطق اطراف هنوز فوتسال بانوان فعال نشده بود یا اگر باشگاهی هم بود، استقبال چندانی از آن نمی‌شد و تعداد بچه‌ها کم بود، در نتیجه به شکل حرفه‌ای و جدی فعالیت نمی‌شد.
برای همین، مجبور بودم از شهرک غزالی تا «کرج» بروم. آنهم در شرایطی که هنوز مترو و بی. آر. تی و تاکسی و دیگر وسایل حمل‌ونقل عمومی راه نیفتاده بود. به همین دلیل با هزار بدبختی به میدان آزادی می‌رفتم و از آنجا سوار اتوبوس‌های کرج می‌شدم. فوتسال محله چیتگر هم که فعال شد، تنها در تابستان‌ها فعالیت داشت.
حتی پس از اینکه فوتسال در این محله راه افتاد، با تعدادی از بچه‌ها، یکی دوسال برای فوتسال بازی کردن به کرج می‌رفتیم و در مسابقات آموزشگاهی شرکت می‌کردیم. از فدراسیون، پیگیری می‌کردم تا بدانم که در کجا باشگاه فوتسال بانوان وجود دارد. در همان زمان با کلاس‌های داوری و مربیگری آشنا شدم. سرانجام در سال ۱۳۸۵ و زمانی که ۱۹ سالم بود، نخستین مدرک مربیگری و داوری فوتسال را گرفتم.»
- ۱۵ سال مربیگری و داوری دربالاترین سطح
مائده حسینی که از حدود ۱۵ سال پیش مربیگری و داوری فوتسال بانوان را آغاز کرده است، می‌گوید: «در همان سال ۱۳۸۵ که مدرک مربیگری‌ام را گرفته بودم، شهرداری به تازگی مسابقات محله‌ها را راه‌اندازی کرده بود و فوتسال بانوان نیز یکی از آنها بود. از همانجا بود که داوری در رشته فوتسال و مربیگری در محله «تهرانسر» را آغاز کردم. با توجه به اینکه تعداد مربیان فوتبال و فوتسال بانوان بسیار اندک بود، از من دعوت به همکاری شد تا تیم بانوان منطقه را مربیگری کنم.
البته داوری هم می‌کردم. به این‌ترتیب، فوتسال بانوان را در باشگاه‌ـ‌های «الزهرا(س)»، «یاس» و «فتح» آموزش و پرورش، آغاز کردم. تا اینکه سال ۱۳۸۷ و ۱۳۸۸ در داوری به درجه دو و سپس درجه یک کشوری رسیدم. تقریباً در سال ۱۳۹۰ بود که بین داوری و مربیگری، تفکیک ایجاد شد و فقط امکان فعالیت در یکی از آنها وجود داشت. با این وجود تیم‌ها را تمرین می‌دادم و برای اعزام به مسابقات، با مربی‌های دیگر راهی رقابت‌ها می‌شدیم. به هرحال چون مربی حرفه‌ای و مدرک‌دار در منطقه ۲۱ کم بود، همچنان در کنار داوری حرفه‌ای با تیم‌ها و ورزشگاه‌های منطقه نیز همکاری داشتم.»
- تربیت بیش از ۱۰۰ فوتبالیست
این داور و مربی فوتسال بانوان درباره شاگردانی که در این سال‌ها تربیت کرده است به همشهری محله می‌گوید: «در این سال‌ها شاگردان بسیاری داشتم و حداقل ۱۰۰ شاگرد تربیت کرده‌ام که اغلب آنها موفق بوده‌اند. یکی از شاگردانم امروز در سوپرلیگ برای تیم «سایپا» بازی می‌کند و عضو تیم «ملی» است. چند نفر دیگر از آنها هم به سوپر لیگ و انتخابی تیم‌ملی رسیدند.
بقیه تا سطح رقابت‌های استانی بالا رفتند و پیشرفت داشتند. در مجموع، حدود ۱۵ سال می‌شود که در رشته فوتسال فعالیت دارم. نزدیک به ۸ سال نیز در منطقه ۲۱ مربی آموزش و پرورش بودم و در باشگاه فتح تهرانسر تیم‌داری می‌کردم که ۳ سال پیاپی یعنی از سال‌های ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۲ موفق به کسب مقام قهرمانی در مسابقات فوتسال دبیرستان‌های شهر تهران شدیم. درجه داوری ملی را نیز کسب کردم و در بالاترین سطح فوتسال بانوان، یعنی سوپرلیگ بانوان کشور، سال‌ها است که قضاوت می‌کنم. البته از اواخر سال ۱۳۹۸ که درگیر «کرونا» هستیم، مسابقات تعطیل شد و تازه چند وقتی است که به شکل جسته و گریخته بازی‌هایی برگزار می‌شود.»
- مسابقات شهرداری، محلی برای ظهور استعدادها
این داور و مربی جوان درباره استعدادها و امکانات ورزشی بانوان در منطقه ۲۱ نیز می‌گوید: «در منطقه ۲۱ استعدادهای بسیار خوبی وجود دارد، اما متأسفانه امکانات نزدیک به صفر است. امکانات ورزشی بانوان با آقایان اصلاً قابل مقایسه نیست و گمان می‌کنم دلیلش این است که برخلاف آقایان، به ورزش بانوان نگاه جدی و حرفه‌ای وجود ندارد.
یعنی فقط می‌گویند که جایی باشد تا خانم‌ها چند ساعتی سرگرم باشند. با اینکه به ورزش بانوان توجه چندانی نمی‌شود اما دختران و زنان تهرانسری و در مجموع غرب تهران، عملکرد خوبی داشتند و در مسابقات مختلف خوش درخشیدند و موفق شدند و به مدارج بالای ورزشی رسیدند. هرچند نسبت به دوران ما، شرایط بسیار بهتر شده است، اما گمان می‌کنم هنوز بابت ورزش بانوان، نیاز به فرهنگسازی داریم. برخی خانواده‌ها فرزندان پسر را تشویق و ترغیب به ورزش حرفه‌ای می‌کنند اما با ورزش کردن دخترشان مخالف هستند.
شما دقت کنید اگر امکانات و توجه به ورزش بانوان به اندازه آقایان بود، امروز بیشتر شاهد درخشش و افتخارآفرینی دختران ورزشکار بودیم. در گذشته که مسابقات ورزشی محله‌ها از سوی شهرداری بیشتر و به شکل گسترده‌تر برگزار می‌شد، خانواده‌ها نیز بیشتر به ورزش علاقه‌مند می‌شدند. امیدوارم باز هم شاهد رونق گرفتن ورزش شهروندی و ورزش مسابقات محله‌ها باشیم تا بستری برای ظهور و درخشش بیش تراستعدادها فراهم شود.»
نظر شما