به گزارش همشهری آنلاین، ایسنا به نقل از آی‌ای نوشت: سال‌هاست که وجود دو قطعه سنگ غول آسا در اعماق هسته زمین محققان را متحیر کرده است. زمین شناسان با بررسی این سنگ‌ها اظهار داشتند که این‌ها ممکن است قطعاتی از صفحات تکتونیکی باشند که در زیر همتایان خود گیر افتاده‌اند.
با این حال، تحقیقات جدید نشان می‌دهد که این سنگ‌ها ممکن است در واقع منشاء بیگانه داشته باشند.
دانشمندان دانشگاه ایالتی آریزونا اکنون حدس می‌زنند که این قطعات سنگی ممکن است بقایای یک جنین سیاره‌ای به اندازه مریخ به نام «تیا«(Theia) باشد که بیش از ۴.۵ میلیارد سال پیش با زمین برخورد کرده است. این برخورد حتی ممکن است موجب تشکیل ماه شده باشد.
هسته زمین از از پوسته آن ۴ میلیارد سال جوان‌تر است
محققان در مطالعه خود نوشتند: فرض بر این است که کره ماه از یک برخورد بزرگ تشکیل شده است. یعنی وقتی که یک جنین سیاره‌ای به اندازه سیاره مریخ در آخرین مرحله از تشکیل سیاره زمین با آن برخورد کرده است. این مدل با برخی از انگاره‌های کلیدی فیزیکی مطابقت دارد و جنبه‌های عجیب سیستم زمین و ماه از جمله حرکت غیرعادی زاویه‌ای سیستم زمین و ماه، هسته آهنی کوچک ماه و نسبت جرم زیاد آن در مقایسه با زمین را توجیه می‌کند.
اما محققان چگونه توانستند این دو قطعه سنگ بزرگ را شناسایی کنند؟ آنها این کار را با ارسال امواج لرزه‌ای به اعماق کره زمین انجام دادند. آنها سپس کشف کردند که هم در زیر قاره آفریقا و هم در زیر اقیانوس آرام، سرعت این امواج لرزه‌ای به طور قابل توجهی کاهش می‌یابد که نشان دهنده منطقه‌ای دارای سنگ‌های متراکم‌تر از محیط اطراف است.
شبیه‌سازی‌های این مطالعه جدید نشان می‌دهد که اگر پیش‌سیاره "تیا" غنی از آهن و بسیار متراکم بوده است، هر قطعه جدا شده از آن که هنگام برخورد با زمین، در عمق گوشته سیاره ما فرو رفته است.
محققان هنوز مطمئن نیستند که این قطعات دقیقاً از چه چیزی ساخته شده‌اند، اما آنها دریافته‌اند که سنگ داغ و ماگما از برخی آتشفشان‌های ایسلند و ساموآ از آنها گرفته شده است.
اگر یافته‌های این مطالعه صحت داشته باشد، سرانجام ما می‌توانیم اثبات کنیم که "تیا" وجود داشته و با سیاره ما برخورد کرده است.
نظر شما