بخشی از اسرار نورهای قطبی گشوده شد

به گفته دانشمندان، فوران‌های ناگهانی و حرکات سریع نورهای قطبی، ناشی از انتشار مقدار عظیمی انرژی ذخیره شده است که 100 هزار کیلومتر بالاتر از سطح زمین در میدان مغناطیسی محافظ آن روی می‌دهد. این حوادث انفجارگونه زمانی اتفاق می‌افتد که خطوط میدان مغناطیسی زمین تحت فشار زیاد، ناگهان شکل تازه‌ای به خود می‌گیرد.

این نتیجه‌گیری بر اطلاعات جمع آوری شده توسط پنج ماهواره سازمان هوافضای آمریکا، ناسا، که دور زمین می گردند استوار است. واسیلیس آنجلوپولوس از دانشگاه کالیفرنیا در لس آنجلس گفت: "ما عاملی که نورهای شمالی را به رقص در می آورد کشف کرده‌ایم."وی دانشمند ارشد ماموریت تمیس است.

به گزارش آسمان پارس، محققان با استفاده از پنج ماهواره همانند تمیس که در فاصله زیاد از یکدیگر می‌گردند و همچنین شبکه حمایتی آنها روی زمین، سلسله حوادثی را ردیابی کردند که با یک "زیرتوفان" اولیه شروع شده و در نهایت به یک رقص رنگارنگ نور در آسمان شب دو قطب زمین منجر می‌شود. این مطالعات تایید کرد که توفان‌ها با یک به اصطلاح "بازاتصال" در خطوط میدان مغناطیسی شروع می‌شود.

نیکولا فاکس دانشمند دانشگاه جان هاپکینز توضیح داد: "زمین غرق بادهای خورشیدی است که میدان مغناطیسی خورشید را با خود حمل می‌کنند." "این میدان می‌تواند در جهت‌های مختلف قرار گیرد، اما وقتی در جهت مقابل میدان مغناطیسی زمین قرار می گیرد، درست همانطور که دو قطب مخالف یک آهنربا همدیگر را جذب می‌کنند، خطوط دو میدان شکسته شده و به هم می‌پیوندند."

"این اتصال مجدد باعث ورود مقدار عظیمی انرژی خورشیدی به داخل اتمسفر مغناطیسی زمین می شود. این به نوبه خود یک زیرتوفان ایجاد می کند که در نهایت منجر به نورهای قطبی می‌شود." رصدهای تمیس نشان می دهد که یک زیرتوفان در منطقه‌ای از فضا به فاصله تقریبا یک سوم مسافت زمین از ماه روی می‌دهد و یک الگوی مشخص را دنبال می کند.

این الگو حاوی یک دوره بازاتصال، و بعد روشنایی سریع نورها و گسترش سریع این نورها به سوی قطب‌ها است. این فرآیند در توزیع مجدد جریان‌های الکتریکی که در اطراف زمین در فضا جریان می‌یابند به اوج می رسد. درک زیرتوفان‌ها مهم است چون این پدیده می‌تواند ذرات پرانرژی زیانبار را به زمین نزدیک کند، جایی که فضانوردان و ماهواره ها قرار دارند. جریان های عظیم همچنین می‌تواند وارد اتمسفر شده و خطوط برق و سیستم های ارتباطی را مختل کند.دانشمندان مایل هستند امکان پیش بینی مشکلات احتمالی این پدیده را داشته باشند.