دیدگاه سیاسی اعضای شورای امنیت طیفی از دیدگاه‌های رادیکال مثل تلاش آمریکا برای صدور قطعنامه‌ای که حمله نظامی علیه کره‌شمالی را تجویز کند تا دیدگاه‌های اعتدالی مثل تلاش چین برای هرچه نرم‌تر کردن قطعنامه تا حدی که فقط یکسری مجازات‌های اقتصادی و سیاسی را علیه کره‌شمالی تجویز کند، در نوسان بوده است.
از میان اعضای پانزده‌گانه شورای امنیت، سه کشور در صدور قطعنامه علیه کره‌شمالی نقش کلیدی داشته‌اند: آمریکا، چین و ژاپن. هر سه کشور در این هدف مشترک هستند که شبه‌جزیره کره نباید هسته‌ای می‌شد و اقدام کره‌شمالی در آزمایش هسته‌ای، اقدامی غیرموجه و غیرقانونی است.
اما درباره نحوه برخورد با کره‌شمالی مثل گذشته میان سه کشور تفاوت دیدگاه وجود دارد. آمریکا به‌دلیل دوری از منطقه شرق آسیا و در عین حال به‌دلیل آن‌که آزمایش هسته‌ای کره‌شمالی بر پرستیژ آمریکا در عرصه بین‌المللی لطمه وارد ساخته است خواستار برخورد جدی و نظامی با کره‌شمالی است.
واشنگتن این قصد خود را در قالب مغایرت آزمایش هسته‌ای کره‌شمالی با پیمان منع تکثیر سلاح‌های هسته‌ای و درنتیجه نقض صلح و امنیت بین‌المللی توجیه می‌کند.
ژاپن که به‌دلیل قرار داشتن در منطقه شرق آسیا در معرض تهدید مستقیم نظامی کره‌شمالی قرار دارد، خواهان اعمال مجازات شدید سیاسی و اقتصادی علیه کره‌شمالی است و با هرگونه اقدامی که به برخورد مسلحانه در منطقه منجر شود، مخالف است.
در عین حال ژاپن این فرصت را برای خود مغتنم می‌شمارد که برای حفظ توازن هسته‌ای در منطقه شرق آسیا، به سمت سلاح‌های هسته‌ای حرکت کند.
به عبارت دیگر ژاپن سه کشور چین، آمریکا و کره‌شمالی را مسئول هسته‌ای شدن شبه‌جزیره کره می‌داند و بدون آن‌که بخواهد منطقه به‌سوی منازعه نظامی پیش رود، از این فرصت برای آرزوی دیرینه‌اش یعنی مسلح شدن به سلاح هسته‌ای استفاده می‌کند.
چین که مهم‌ترین اولویت امنیتی‌اش در شرق آسیا، حفظ صلح و ثبات منطقه‌ای است و در عین حال به‌دلیل قرار داشتن در منطقه شرق آسیا در مقابل هرگونه بی‌ثباتی و ناامنی آسیب‌پذیر است، خواهان رعایت تعقل، بردباری و درایت در برخورد با کره‌شمالی است.
از دید چین آنچه باعث هسته‌ای شدن شبه‌جزیره کره شد، سیاست‌های آمریکا بوده است و اگر قرار باشد وضع از این بدتر شود، تعدیل نگرش‌های آمریکا نسبت به کره‌شمالی و عبرت گرفتن از روندی که منجر به هسته‌ای شدن کره‌شمالی شد، ضروری به‌نظر می‌رسد.
باتوجه به محتوای قطعنامه شورای امنیت علیه کره‌شمالی به‌نظر می‌رسد، دیدگاه ژاپن که در حد وسط دیدگاه چین و آمریکا قرار دارد، محوریت بیشتری دارد.
اما مسأله این است که چگونه می‌توان قطعنامه شورای امنیت را اجرا کرد به‌گونه‌ای که هم کره‌شمالی را از آزمایش‌های هسته‌ای بیشتر منع کند و هم بهانه لازم را برای حرکت کشورهایی مثل کره‌جنوبی، ژاپن و حتی تایوان به سمت هسته‌ای شدن سلب نماید.
در اینجا چین نقش محوری را دارد. مرزهای مشترک چین و کره‌شمالی تنها روزنه‌ای است که می‌تواندازمیزان اثرگذاری تحریم بر کره‌شمالی بکاهد.
چین احتمالاً به‌دلیل این ملاحظه که ممکن است بی‌اثر بودن تحریم‌ها آن هم در شرایطی که مقصر آن چین باشد، کشورهایی مثل ژاپن، کره‌جنوبی و تایوان را به سمت هسته‌ای شدن حرکت خواهد داد، نهایت سعی خود را صرفنظر از میزان آثار آن بر کره‌شمالی، در رعایت تحریم‌ها خواهد کرد.
اما این سئوال به‌قوت خود باقی است که کره‌شمالی که به مدت بیش از نیم قرن در معرض تحریم بوده است،آیا از قطعنامه جدید شورای امنیت تأثیر بیشتری خواهد پذیرفت؟
