همشهری آنلاین _ مریم باقرپور: اما اکنون در ۵ محله «سرآسیاب»، «اسماعیلیان»، «دارقاضی»، «بالان» و «میان ده» خلاصه میشود. گفته میشود محله سرآسیاب محله اعیان نشین کن است. چراکه در ضلع شمالی و نزدیک به «شهران» و جاده «سولقان» قرار دارد. دلیل نامگذاری آن هم آسیابهای زیادی بوده که در کن قرار داشته و یکی از آنها در نزدیکی تکیه کنونی سرآسیاب واقع شده است. در محدوده این محله و کنار نانوایی آن جایی وجود داشته است به نام «سوختون» که در آنجا هیزم میریختند تا نان بپزند و چون نزدیک به آسیاب بوده این محل به سرآسیاب مشهور شده است. البته بر اساس اسناد تاریخی، بیشتر روستاهای قدیمی و کهن، محلی به نام سرآسیاب داشتند و آن هم به دلیل نیاز به آسیاب برای گذراندن امور زندگی آن دوران بوده است. به گفته اهالی، محله سرآسیاب زمینهای وقفی و مکانهای تاریخی زیادی دارد که میتوان به مسجد «امام حسن» (ع) و «تکیه» سرآسیاب اشاره کرد. قدمت تکیه سرآسیاب به بیش از ۲۰۰ سال میرسد. امامزاده «جعفر» (ع) هم از دیگر مکانهای شناخته شده محله است که پایینتر از چهارراه شیدا و بالاتر از تکیه سرآسیاب قرار دارد. این امامزاده برای اهالی نامی آشنا است، چون بسیاری از درگذشتگان خود را در این امامزاده به خاک سپردهاند.
روستای «کن» روزگاری محدودهاش از میانه جاده «چالوس» آغاز میشد و تا جنوب شهر تهران ادامه داشت.
کد خبر 594334
نظر شما