همشهری آنلاین _ ابوذر چهل امیرانی: خانواده «محمود بصیری» اهل شهر بابک استان کرمان بودند، اما در تهران به دنیا آمده و سال‌هاست در محله بلورسازی منطقه ۱۷ زندگی می‌کند. این بازیگر پیشکسوت که با بازی در سریال هتل و آرایشگاه زیبا مشهور شد، همه روزه با دوچرخه قدیمی‌اش در محله می‌چرخد و خریدهای روزانه‌اش را انجام می‌دهد. به خیلی‌ها توصیه کرده رکاب‌زنی را جایگزین استفاده از خودروهای شخصی کنند تا ضمن داشتن سلامتی، فایده‌ای هم به شهر و آسمان دودگرفته‌اش برسانند.
۷۰ سال از سکونت محمود بصیری در محله بلورسازی می‌گذرد. می‌گوید: «اول اردیبهشت سال ۱۳۲۶ در محله عباسی به دنیا آمدم. ۴ ساله بودم که به خیابان قزوین و محله بلورسازی آمدیم. حالا ۷۰ سال است که در این محله زندگی می‌کنم و اینجا و مردمانش را دوست دارم. البته همه جای ایران را دوست دارم و همه جا محله من است چون من از طریق تلویزیون به خانه همه مردم می‌روم.»
او که از کودکی در همین محله به کار در بلورسازی مشغول شده، می‌گوید: «از ۵سالگی به خاطر نیاز زندگی و خانواده در شرکت بلورسازی کار می‌کردم و متأسفانه فرصت ادامه تحصیل نداشتم. البته کار کردن در هر سن و هر شغلی عیب نیست. من با کار کردن در بلورسازی روزی یک تومان می‌گرفتم که برایم بسیار ارزش داشت.»
بصیری می‌گوید: «بعدها سراغ شغل مکانیکی رفتم و در این کار استاد شدم. هنرمندان زیادی به گاراژ ما می‌آمدند و در این رفت و آمدها با حاج «حسین گیل» آشنا شدم و در فیلمی به اسم «زن‌ها فرشته‌اند» نقش یک بچه پررو را بازی کردم. در فیلم‌هایی هم که قرار بود ماشین چپ کند، سراغ من می‌آمدند و در خیلی از صحنه‌های ماشین‌سواری جای هنرپیشه‌هایی مثل «سعید راد» پشت فرمان نشستم. در حقیقت شاید نخستین نفری بودم که در سینمای ایران بدلکاری کردم. طراحی‌های زیادی هم برای برنامه‌های تلویزیونی و سینمایی داشتم که در نوع خود بی‌نظیر بود. نمونه‌اش ساخت یک ماشین برای فیلمبرداری در فیلم هزاردستان به کارگردانی مرحوم علی حاتمی بود.»
- ماشین‌ها را در ترافیک خاموش کنیم
«اصلان غمخوار» سریال آرایشگاه زیبا، سال‌هاست با دوچرخه از سویی به سوی دیگر می‌رود و آن را به خودرو شخصی ترجیح می‌دهد. اوقات فراغتش را هم با دوچرخه‌سواری پر می‌کند و گاهی با دوچرخه‌اش به بوستان ۲۲ بهمن و هفت‌چنار می‌رود. بازیگر فیلم «دارا و ندار» به فعالیت‌های خوب مسئولان شهرداری منطقه برای ساخت مسیرهای دوچرخه و اهدای دوچرخه به دانش‌آموزان برای طی مسیر خانه تا مدرسه اشاره می‌کند و می‌گوید: «دوست دارم از محله بلورسازی تا استان البرز (کرج) را رکاب بزنم. این کار را حتماً انجام خواهم داد تا شهروندان را با مزیت دوچرخه‌سواری آشنا کنم.»
بازیگر سریال «آب پریا» که یکی از حامیان محیط‌زیست است و کارهای روزمره‌اش را با دوچرخه انجام می‌دهد، توصیه‌هایی هم برای شهروندان دارد: «نمی دانم چرا در ترافیک و پشت چراغ قرمزهای طولانی، راننده‌ها ماشین خودشان را خاموش نمی‌کنند یا اینکه چرا برای طی مسیرهای کوتاه از ماشین استفاده می‌کنند. مثلاً برای رفتن به نانوایی که ۵۰۰ متر با آنها فاصله دارد، از ماشین استفاده می‌کنند و چند خیابان را دور می‌زنند تا به نانوایی برسند. من سال‌هاست از دوچرخه برای رفت‌وآمد استفاده می‌کنم و مسیرهای دور را هم با وسایل حمل‌ونقل عمومی طی می‌کنم. گاهی مردم مرا می‌بینند و می‌پرسند چرا سوار دوچرخه شده‌ام. من هم جواب می‌دهم هر روز چند لیوان چای را با چند حبه قند می‌خورم و باید این قند را بسوزانم.»
- یک دوچرخه‌سواری خوب در بوستان ولایت
بصیری در ادامه به یکی از مشکلات محله‌اش اشاره می‌کند و می‌گوید: «بوستان ولایت از بزرگ‌ترین فضاهای تفریحی و سرسبز جنوب تهران است که امکانات زیادی هم دارد. همه روزه هزاران نفر از مناطق مختلف به این بوستان می‌آیند. من هم گاهی برای دوچرخه‌سواری به این بوستان می‌روم چون مسیر دوچرخه‌سواری خوبی دارد. متأسفانه این بوستان با وجودی که در نزدیکی محله بلورسازی است، دسترسی مناسبی برای ساکنان محله ندارد. برای همین مجبور می‌شویم دوچرخه و وسایل موردنیازمان را در دست گرفته و از طریق پل‌های هوایی به این بوستان برویم. انجام این کار سختی‌های خودش را دارد و خیلی‌ها از رفتن به این بوستان منصرف می‌شوند.»
بازیگر فیلم «شب روباه» با بیان اینکه چند بار دوچرخه‌اش را دزدیده‌اند، می‌گوید: «۳ دوچرخه آنتیک و قدیمی داشتم که آنها را از من دزدیدند. با وجودی که ناراحت شدم، اما با خودم گفتم حتماً احتیاج داشته‌اند، بنابراین آنها را حلال کردم. الآن هم این دوچرخه را دارم و همه جا با همین دوچرخه می‌روم چون اعتقاد دارم دوچرخه از مترو، اتوبوس و تاکسی بهتر است، به‌خصوص به خاطر شلوغی و ترافیک تهران و دود ماشین‌ها ترجیح می‌دهم با دوچرخه به همه جا بروم.»
- امکانات منطقه بهتر از قبل است
شادی مردم بیش از هر چیز دیگری برایش ارزشمند است و دوست ندارد خاطرات شیرینی که مردم از بازی‌هایش دارند، با بازی در فیلم‌ها و سریال‌هایی که به او پیشنهاد شده و دلخواهش نبوده، خراب شود. بازیگر فیلم «زرد قناری» می‌گوید: «دوست دارم در فیلم‌هایی بازی کنم که وقتی مردم را در کوچه و خیابان دیدم سرم را بالا بگیرم و خجالت نکشم.»
بصیری با یادآوری خاطرات گذشته می‌گوید: «شروع کار هنری من به سال ۱۳۴۲ برمی‌گردد که ۱۴ ساله بودم. در نوجوانی با اهالی تئاتر نشست و برخاست داشتم تا اینکه یک گروه تئاتر تشکیل دادیم و هر هفته در میدان حق‌شناس قدیم و ۹ دی فعلی در محله نواب اجرا داشتیم.»
بازیگر فیلم «گل‌های داودی»، امکانات فعلی منطقه را بهتر از گذشته می‌داند و می‌گوید: «آن زمان مثل حالا کلاس‌های بازیگری وجود نداشت و کسانی که تشنه یادگیری هنر بازیگری بودند، به محل فیلمبرداری فیلم‌ها و سریال‌های تلویزیونی می‌رفتند تا از بازیگران معروف یاد بگیرند. من هم آن سال‌ها برای یاد گرفتن فنون بازیگری و دیدن هنرنمایی مرحوم «پرویز فنی‌زاده» که در فیلم «سرخپوست‌ها» به کارگردانی «غلامحسین لطفی» بازی می‌کرد، به خیابان ارباب جمشید حوالی چهارراه استانبول می‌رفتم.»
نظر شما