ردیابی سیاهچاله‌های تبعیدی

سیاهچاله‌هائی که از کهکشان میزبان به بیرون پرتاب می‌شوند، با استفاده از فورانهای درخشان ستاره‌های گرفتار شده در گرانش آنها، قابل ردگیری هستند.

زمانی که دو ابر سیاهچاله با هم برخورد می‌کنند ، یکی از آنها و یا هر دوی آنها ممکن است از مرکز کهکشان به بیرون رانده شوند. برخی از این سیاهچاله‌های " رانده شده" را می‌توان با استفاده از صفحات تجمعی گاز داغ و درخشانی که اطراف آن می‌چرخد ردیابی کرد.

اما اکثر این سیاهچاله ها زمانی که با پرتاب شدن به خارج از کهکشان خود تبعید می‌شوند، صفحه تجمعی خود را از دست می‌دهند. حتی اگر صفحه تجمعی خود را حفظ کنند ،  آن را طی ده ها میلیون سال به مصرف می رسانند و بعد از آن تبدیل به یک سیاهچاله عریان و نامرئی می‌شوند.

محاسبات جدیدی که توسط دیوید مریت و همکاران وی از موسسه فناوری روچستر در نیویورک انجام شده نشان می‌دهد که تمامی سیاهچاله‌های تیعیدی می‌باید توسط دسته‌ای از ستاره‌های گرفتار شده همراهی شوند. برخی از این همراهان و اسکورتهای ستاره ای، توسط گرانش سیاهچاله از هم پاشیده می‌شوند. این ستاره های متلاشی شده، فورانهای درخشانی را که اکثرا در طول موجهای ایکس و همچنین نور مرئی فوق بنفش هستند گسیل می‌کنند. از این فورانها می‌توان برای مکان‌یابی سیاهچاله ها استفاده کرد.

آسمان پارس