غرب ممکن است خیلی از این موضوع خوشش نیاید. جورج بوش ممکن است به خاطر روزی که تصمیم گرفته به عراق حمله کند و با این کار به افزایش قدرت دمشق کمک کرد، خود را نفرین کند.
اما سفر هفته گذشته اسد به تهران آن هم ۳ هفته بعد از روزی که در فرانسه با نیکولا سارکوزی دست داده و خوشوبش کردهبود، جایگاه او را در تاریخ تضمین کرد.
بشار اسد بدون حتی شلیک یک گلوله همه را مجبور کرده که برای انجام هر کاری در خاورمیانه به سراغ سوریه بروند و با او گفتوگو کنند.
او هیچ کاری انجام نداد اما برنده همه ماجراها شد. اروپاییها دوست دارند چنین فکر کنند که اسد برای متقاعد کردن رهبران ایران به توقف فعالیتهای هستهای در تهران بودهاست.
اما خبرگزاری رسمی سوریه در این باره بسیار صریح نوشت که هدف بشار اسد از این سفر و دیدارهایش، گفتوگو درباره مسائل هستهای و حق کشورها برای دستیابی به غنیسازی صلحآمیز هستهای است.
این خبرگزاری در ادامه نوشت، اسد در این سفر به تبادل نظرهایی میپردازد که هدف آن روشن کردن تعهد ایران به همه توافقهای بینالمللیاش خواهد بود.
احمدینژاد، رئیسجمهوری ایران بعد از دیدار با اسد گفت که تنها دیپلماسی میتواند راه حل پاسخ این مسئله هستهای باشد. در سفر چندی پیش اسد به پاریس در 12 ماه جولای، سارکوزی درباره پرونده هستهای با ایران از اسد پرسید و او هم همین جواب را به رئیسجمهوری فرانسه داده بود.
نکته جالب اینجاست که اسد به این موضوع باور دارد. او بهترین کسی است که میتواند به ایران اعتماد داشته باشد. بزرگترین دستاورد سیاست خارجی پدر او حفظ رابطه دوستانه با ایران بود.
او هم مانند پدرش هر درخواستی را برای چشمپوشی از رابطه با تهران رد کرده است. با آغاز مذاکرات اسد جوان با اسرائیل از طریق میانجیگری ترکیه، واشنگتن چنین فکر کرد که او ممکن است سرانجام تصمیم به ترک ایران در مقابل بازپسگیری بلندیهای جولان گرفتهباشد، اما چنین نیست.
اسد هفته گذشته به تهران رفت تا نادرستی این خیال را نشان دهد. او در تهران روابط ایران و سوریه را مورد ستایش قرار داد و در کنار احمدینژاد از توطئه اسرائیل و آمریکا سخن گفت.
اسد تبادل اسرای حزبالله با جنازههای سربازان اسرائیلی را یکی از دستاوردهای مقاومت خواند که البته چنین هم بود.
اکنون متحدان حزبالله در دولت لبنان حق وتوی تصمیمات اکثریت کابینه را دارند و قدرت سوریه بار دیگر در بیروت سایه انداخته است. این دستاورد بدون پرداخت هیچ هزینهای و حتی بدون حضور یک سرباز در خاک لبنان به دست آمد.
سوریه با کمال خونسردی شاهد حمله آمریکا به عراق بود. در آن زمان حرفهای زیادی درباره تغییر مسیر تانکهای آمریکایی از عراق به سوریه زده شد.
اما این تانکها در صحراهای عراق گیر کردهاند و ژنرالهای آمریکایی هنوز در حال متهم کردن ایران و سوریه به تلاش برای دامن زدن به ناآرامیها در عراق هستند. حالا اگر واشنگتن تصمیم بگیرد که عراق را ترک کند، باید از دمشق کمک بگیرد.
آمریکا روابط کامل خود را با سوریه از سر میگیرد. به مذاکرات با ایران و سوریه درباره عراق ادامه میدهد و از آنها کمک میخواهد. آمریکا باید بپذیرد که ایران مشغول ساخت بمب نیست و باید جلوی هرگونه اقدام خودسرانه اسرائیل را بگیرد.
آمریکا باید یک صلح عادلانه در خاورمیانه برقرار کند. آقایان مک کین و اوباما! لطفا گوش کنید!
ترجمه: نیلوفر قدیریایندیپندنت- ۴ اوت ۲۰۰۸