26 ژوئیه 1971
ناسا «آپولو-15» را با سه سرنشین به نام‌‌های «دیوید اسکات»، «آلفرد وردن» و «جیمز ایروین» به فضا پرتاب کرد. در جریان این پرواز، اسکات و ایروین با مه‌نشین در ماه فرود آمدند و طی سه راهپیمایی جمعاً حدود 20 ساعت روی ماه تحقیق کردند. از نکته‌های جالب توجه این مأموریت حمل یک اتومبیل مخصوص بود که فضانوردان با آن تقریباً 30 کیلومتر در ماه رانندگی کردند.
ایروین و اسکات پس از برداشتن 78 کیلوگرم از خاک ماه به درون مه‌نشین رفته و این کره را ترک کردند. در جریان بازگشت به زمین در روز 5 اوت، وردن به یک راهپیمایی 39 دقیقه‌ای دست زد تا فیلم‌‌های دوربینی را که در بدنه خارجی ناو نصب بود بردارد. هر سه فضانورد سرانجام، در 7 اوت در اقیانوس آرام فرود آمدند.
16 آوریل 1972
پرتاب «آپولو-16» توسط ناسا صورت گرفت. این ناو سه سرنشین داشت. در مدار ماه، دو تن از آنها به نام‌‌های «جان یانگ» و «چارلز دوک» از نفر سوم «توماس ماتینگلی» جدا و با مه‌نشین راهی سطح این کره شدند.
یانگ و دوک طی سه راهپیمایی در سطح ماه، حدوداً 20 ساعت خارج از سفینه فعالیت کردند که شامل 27 کیلومتر رانندگی و انجام تحقیق‌های علمی در این کره بود. آنها قریب به 100 کیلوگرم خاک ماه را با خود به زمین آوردند. در بازگشت به زمین در روز 25 آوریل، ماتینگلی با انجام یک راهپیمایی که 1 ساعت و 24 دقیقه طول کشید، فیلم‌‌های دوربینی را که در بدنه خارجی ناو نصب بود برداشت. آپولو-16 روز 27 آوریل در اقیانوس آرام فرود آمد.
7 دسامبر 1972
«آپولو-17» با سه سرنشین به نام‌‌های «یوجین سرنان»، «رونالد ایوانز» و «هاریسون اشمیت» به فضا پرتاب شد و مأموریتی مشابه سایر سفینه‌‌های آپولو در ماه را به انجام رساند. سرنان و اشمیت پس از فرود ناوچه مه‌نشین بر بلندی‌‌های تاوروس لیتراو، طی سه بار راهپیمایی، حدود 22 ساعت در سطح ماه تحقیق و 35 کیلومتر رانندگی کردند و 110 کیلوگرم از خاک این کره را به زمین آوردند. در زمان بازگشت آپولو-17 به زمین، روز 17 دسامبر، ایوانز به یک راهپیمایی 1 ساعت و 6 دقیقه‌ای دست زد و کاست فیلم‌‌های دوربینی را که در بدنه خارجی ناو نصب بود برداشت.
روز 19 دسامبر 1972، مأموریت سفینه‌‌های آپولو در کره ماه، با فرود آپولو-17 در آب‌‌های اقیانوس آرام پایان یافت.
