خـانه امید محله

همشهری آنلاین _ سحر جعفریان:  مرکز مستقلی که به مهر خیّران مهربانی پابرجا شده است. به‌ویژه در روزهایی که ویروس «کرونا» تعدادی زیادی از خانواده‌های نیازمند را به تنگ آورده است و دایره گرفتاری‌هایشان از سفره‌های کوچک به میله‌های زندان و حساب‌های میلیونی تسویه نشده، رسیده است. بدون هیچ منتی کمک می‌کنند و به شادی همسایه‌شان خوشنودند. در این گزارش سری به مرکز نیکوکاری باب‌الحوائج(ع) می‌زنیم تا ساعت‌هایی را در آن شاهد گره‌گشایی‌های ساده و بزرگ از گرفتاری برخی مراجعه‌کنندگان باشیم. گفت‌وگوی ما را با برخی از این مراجعه‌کنندگان و مسئول مرکز نیکوکاری بخوانید.   

• کسی از اینجا دست خالی نمی‌رود

در حیاط خلوت کوچک مرکز، چند نفری ایستاده‌اند. ماسک بر چهره دارند و با احتیاط مراقبند تا آشنایی در آنجا نبیندشان. یکی به دنبال چرخ خیاطی آمده که قرار است با آن امرار معاش کند و خرج یک خانواده ۴ نفره را تأمین کند. صدایش آرام و کلماتش کوتاه است. می‌گوید: «خدا خیرشان دهد. اگر کمک‌های بلاعوض این مرکز نبود، شاید حالا حالاها کمر راست نمی‌کردم. هم حواس‌شان به سفره‌مان است و هم خیاطی یادم داده‌اند تا شرمنده بچه‌هایم نشوم. از همه اینها بهتر، یک چرخ خیاطی صنعتی هم در اختیارم گذاشته‌اند. خدا باید خیلی حواسش به بهت باشد که چنین افرادی را سر راهت قرار دهد تا آبرومند زندگی کنی.» دیگری که سن و سال‌دارتر است به سبب تأمین جهیزیه نوه یتیمش آمده است. ۲ ماهی می‌شود که از مهلکه کرونا جان سالم به در برده است.

آن هم با پیگیری‌های خیّران مرکز و اهدای کمک هزینه‌های درمانی که اگر نبود، درد کرونا دو صد چندان می‌شد. هنوز کم جان است و بی‌رمق. می‌گوید: «۴ سالی است که با این مرکز آشنا شدم. پسر و عروسم را در یک حادثه تلخ از دست دادم. من از کار افتاده و بی‌قوم و خویش ماندم با یک نوه. به هر جان کندنی بود رساندمش به سن ازدواج. ولی نمی‌توانم برایش جهیزیه درست کنم. این مرکز همان دری است که خدا برای من باز گذاشته. همین روزها با یک جهیزیه معمولی، نوه‌ام را راهی خانه بخت می‌کنم.» نفر سومی هم هست که از رهایی همسرش ازبند اعتیاد، به مدد کمک‌های مالی و معنوی همین مرکز نیکوکاری، یک سال می‌گذرد. چهره‌اش زیر ماسک پنهان است. اما چشمانش گویای خنده از سر شادی و اشک شوق از سر شکرانه است. او هم آمده تا دستگاه بزرگ سبزی خردکنی را با خودش ببرد و کمک خرج همسرش در تأمین هزینه‌های زندگی باشد.

• نیکوکار ۱۷ ساله تا خّیر گمنام

از همان سال‌های آغاز فعالیت مرکز نیکوکاری، پای کار بوده است. رسم مهرورزی را از پدربزرگ، پدر و همسر مرحومش به یادگار دارد. «سکینه آقایی» که تقریباً همه اهالی محله دکتر هوشیار او را به مهربانی می‌شناسند، دفتر بزرگی را از روی میز مرکز برمی‌دارد و می‌گوید: «لیست خیّران و نیکوکاران مرکز، بلند بالا است اما همیشگی و ثابت نیست. از جوان خیر ۱۷ ساله داریم تا نیکوکار گمنامی که با برقراری تماس‌های تلفنی، کمک‌های مالی اهدا می‌کند. خیّران محلی تا افراد بخشنده‌ای که از سایر مناطق و حتی شهرهای دیگر در کنار مرکز هستند. همیشه هم این‌گونه نیست که با مبالغ بالا مهرورزی کنند. مبالغ اندکی هم داشته‌ایم که به سبب آن، کارهای بزرگی انجام داده‌ایم. اغلب از سرمایه دارهای کوچک می‌خواهیم که پول‌های راکدشان را به نیازمندان شناسایی شده بدهند و هر زمان که به پولشان نیاز پیدا کردند، آن را از ماطلب کنند. مانند وامی است که برکت را هم به سرمایه و زندگی خیر روانه می‌کند.»

• گستردگی کمک‌های این مرکز مردمی

 ملک این مرکز اهدایی خیّران است. آقایی در این‌باره بیشتر توضیح می‌دهد: «این ملکی که مرکز نیکوکاری زیر نظر کمیته امداد امام خمینی(ره) در آن فعالیت می‌کند، از طریق یکی از خیّران تأمین شده است. کمک‌های مالی نیز یا داوطلبانه از سوی خیّران و یا از محل نذورات و کفاره جمع‌آوری می‌شوند. در مراحل بعدی، گروه‌های شناسایی افراد نیازمند، نیازهای آنها را اولویت‌بندی می‌کنند و براساس ضرورت، کمک‌ها ارائه می‌شود.» این بانوی خیر هم‌محله‌ای هم‌چنین می‌افزاید: «این روزها، با توجه به سبک و کیفیت زندگی افراد، گرفتاری‌ها و نیازها نیز تنوع پیدا کرده‌اند. بنابراین، مرکز نیکوکاری باب‌الحوائج(ع) تلاش دارد در حد توان خود، خدماتی مانند تأمین کمک هزینه‌های درمانی بیماران، افراد معتاد، زندانیان بی‌گناه، بدهکاران گرفتار، بانوان سرپرست خانواده، کودکان‌کار (در صورت مراجعه)، ایتام، تهیه سیسمونی، جهیزیه و ازدواج آسان، کارآفرینی و اشتغالزایی، کمک هزینه تحصیل، توزیع بسته‌های ارزاق و بن‌های نان، ذبح ماهانه گوسفند قربانی و توزیع گوشت آن، تأمین هزینه‌های ودیعه مسکن و اجاره و اعطای وام، ارائه دهد. بخش دیگری از خدمات مرکز نیز به ویزیت رایگان پزشک و مشاوره‌های روان‌شناسی تخصصی باز می‌گردد.» خواسته آقایی از خیّران این است که هر چند اندک، اما دستگیر نیازمندان باشند و از مسئولان نیز درخواست حمایت و پشتیبانی بیشتری در راستای ایجاد سهولت در انجام برخی امور امدادرسانی دارند.