شهرها به‌عنوان کانون اصلی فعالیت‌های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی مورد توجه انسان قرن بیست و یکمی هستند، اما این بیم وجود دارد که شهرها در آینده چه چیزی را به وجود خواهند آورد. آنان براساس پیش بینی انجام شده تا سال 2020 تقریبا 90 درصد جمعیت جهان را در خود می‌بلعند و این به معنای بروز یک فاجعه است.
شهرهای پر جمعیت:
جمعیت شهرها دیگر مزیت نیست. این تلقی در اوائل قرن بیستم موجب رشد چشمگیر جمعیت شهری در جهان شد. اما یک قرن بعد، یعنی در ابتدای قرن بیست و یکم تمامی تلاش‌های مسئولان شهری و حتی دولت‌های مرکزی آن است که از رشد جمعیت در این شهرها جلوگیری کنند؛ رشد جمعیتی که روزگاری به‌عنوان مزیت نسبی زندگی شهری قلمداد می‌شد و موجب شکوفایی اقتصادی و اجتماعی شهرها شده‌بود.
دیگر هیچ شهری توان توسعه در ابعاد جمعیتی و مساحتی را ندارد، چرا که شرایط اقلیمی و کمبود منابع زیست- کره چالشی جدی پیش روی شهرهای امروزین است.
در حال توسعه:
اغلب شهرهایی که در فهرست سریع‌ترین نرخ رشد جمعیت قرار دارند، شهرهای کشورهای در حال توسعه و جهان سوم هستند. آنان به پیروی از الگوی ابر شهرها، توسعه جمعیتی را بر توسعه در ابعاد دیگر ترجیح داده‌اند.
اغلب شهرهای این فهرست در مسائلی چون بهداشت، امکانات زندگی، حمل‌ونقل، خدمات شهری و اسکان وضعیت بسیار نامناسبی دارند و معضل اصلی در آنها شبیه 5 دهه پیش شهرهای توسعه یافته است.
این شهرها براساس همان الگوهایی به پیش می‌روند که امروزه ابر‌شهرها را در مواجهه با مشکلات ناتوان کرده است.
