گروه موسیقی دستان ابتدای دهه 70 کار خود را آغاز کرده و به غیر از حمید متبسم که سرپرست گروه است سایر اعضای آن در این 2دهه بارها تغییر کرده‌اند. اگرچه این گروه اغلب، سازهای رایج ایرانی را به کار گرفته اند، اما سعی کرده‌اند ضمن پایبندی به موسیقی دستگاهی و سنتی ایران، در شیوه نواختن سازها تغییراتی ایجاد کرده و توانایی هر ساز را بیش از آنچه پیش از این دیده شده، نشان دهند.شاید همین خلاقیت و نوآوری در موسیقی دستگاهی ایران مهم‌ترین ویژگی این گروه باشد.
در حقیقت قوی و ضعیف بودن گروه‌ها از همین جا معلوم می‌شود.اعضای گروه دستان در حالی نوآوری می‌کنند که گذشته را پشت سر نگذاشته‌اند بلکه آن را مثل یک منبع الهام در دستان خود دارند و کاری جدید اما نه غریب در موسیقی سنتی ایران ارائه می‌دهند. جالب اینجاست که حمید متبسم سرپرست گروه، حسین بهروزی نیا و بهنام سامانی سال‌هاست که جلای وطن گفته‌اند و در کشورهای آمریکا، کانادا و آلمان زندگی کرده و هر از گاه دور هم جمع می‌شوند و کنسرت‌هایی را در شهرهای مختلف برگزار می‌کنند. در شرایطی که اغلب هنرمندان از نبود امکانات مادی و معنوی گله دارند، فراغ بال و زندگی در غربت حداقل 3نفر از اعضای گروه، شاید یکی از دلایل موفقیت گروه باشد.
در آخرین کنسرت گروه دستان که در تالار بزرگ کشور برگزار شد، این گروه سازهای کوبه‌ای دف، تنبک، دایره و کوزه را در کنار تار، بربط و کمانچه به کار بردند تا از نظر ریتم تغییرات متنوع‌تری ایجاد کنند و همین یکی دیگر از ویژگی‌های مهم کار گروه دستان است؛ چراکه آنها در فضای گوشه‌های مختلف دستگاه‌های موسیقی ایرانی می‌نوازند ولی از اهمیت ریتم که یکی از ارکان موسیقی و عاملی برای جذب مخاطب است نیز غافل نمی‌شوندبه ویژه آنکه ساز کوزه را که چندی است مورد توجه گروه‌های موسیقی قرار گرفته نیز به کار گرفته‌اند. کوزه در موسیقی بلوچستان ساز مهمی است که حجم صدا را بالا برده و استفاده از آن در یک گروه، فضای موسیقی هند و پاکستان را در ذهن مخاطب تداعی می‌کند.
البته نوازندگان بلوچ اغلب یک تشت و 2کوزه را همزمان به‌کار می‌برند و گاه در یکی از کوزه‌ها مقداری آب می‌ریزند تا صداهای بیشتری داشته باشد. بهنام سامانی نیز در بخش‌هایی از این اجرا، ساز کوزه را همراه با تمبک پژمان حدادی استفاده کرد و این دو نوازی به شکل رایج همنوازی‌ها به سؤال و جواب دو نوازنده رسید.البته سامانی و حدادی علاوه بر نواختن دف، تمبک و کوزه گاه از سازهای دایره و بم دایره نیز استفاده کردند که ساز دوم در نوع خود جدید بود.
از طرفی مدتی است که همایون شجریان به‌عنوان خواننده با گروه دستان همکاری می‌کند.او پس از مدت‌ها همکاری و آوازخوانی همراه گروه، اولین کنسرت مستقل خود را در ایران و همراه گروه دستان اجرا کرد و نشان داد که پس از چند کنسرت مشترک با این گروه در سایر کشورها، سبک و نوع کار گروه را شناخته است. در این اجرا برخلاف سایر اجراهایی که در چند ماه گذشته دیدیم، نه آواز بر موسیقی سوار است و نه برعکس صدای سازها نیز باعث محو شدن صدای خواننده نمی‌شوند.
شاید قوی بودن کار گروه دستان و هنرمندی همایون شجریان باشد که با تکیه بر نام پدر و استفاده از تجربیات زندگی و همکاری با او، مستقل از پدر حرکت کرده و سعی می‌کند روبه جلو گام بردارد. او فرزند خلف پدر است و می‌خواهد کنار خواهرانش که آنها هم اهل هنر هستند، میراث دار خانواده شجریان باشد.در حقیقت همکاری گروه دستان و همایون شجریان موقعیت خوبی برای هر دو است تا در کنار هم یکی از گروه‌های خوب موسیقی دستگاهی ایران را تشکیل دهند.
