همشهری آنلاین - فاطمه عسکری نیا: قدمتش به سال ۱۳۲۵ می‌رسد و در آستانه ۷۱ سالگی قرار دارد. گرچه سن و سال زیادی دارد، اما این روزها همزیستی‌اش با جوان‌های محله باعث شده تا رنگ و لعابی داشته باشد و به یکی از فعال‌ترین و پر رونق‌ترین مساجد منطقه و محله تبدیل شود.
قصه آمدن این جوان‌ها به مسجد کوکب‌الحاجیه و احیای آن بعد از گذشت سالیان دراز شنیدنی است. کسانی که خودشان را بچه‌های مسجد می‌دانند و می‌گویند زندگی‌شان در سایه این مسجد سر و سامان گرفته است. ۷ـ ۸ پسربچه شر و شور دیروز که امروز هرکدام برای خودشان مردی شده‌اند و مسئولیتی در جامعه دارند، این موفقیت‌ها را ارمغان حضور در همین مسجد می‌دانند.
«مهدی مدبری» یکی از آن کسانی است که این مسجد را در کنار دوستانش احیا کرده است. حرف‌هایش را با اشاره به تاریخچه مسجد برایمان شروع می‌کند: «فضای این مسجد در سال ۱۳۲۵ توسط صاحب وقتش کوکب‌الحاجیه اهدا می‌شود. خانمی که وقتی می‌بیند در محله مسجدی برای اقامه نمازجماعت نیست، بخشی از حیاط خانه‌اش را به این کار اختصاص می‌دهد و بعد از فروش ملک به فردی به نام آقای احقاقی، در سند قیدمی‌کند که این بخش باید به مسجد تبدیل شود. خریدار خانه هم به قولش عمل می‌کند و با تبدیل این محل به مسجد، آن را ماندگار می‌کند.»
معماری مساجد قدیمی مناطق ۱۱ و ۱۲ کار دست استاد لرزاده است و به گفته «نصرالله حدادی»، تهران‌شناس، این معماری با ظرافت هنر ایرانی اصیلش مورد توجه گردشگران داخلی و خارجی بوده است.
نظر شما