علاوه بر منتقدین و افکار عمومی، شورای نظارت بر سازمان صدا و سیما هم وارد میدان شد و بعد از سال‌ها به شکل علنی به انتقاد از یکی از سریال‌ها پرداخت و رئیس این شورا در اقدامی تازه‌تر خواستار قطع پخش این سریال شد.اگر چه مدیر شبکه سوم سیما از ادامه پخش این سریال خبر داد و انتقادات وارده از سوی شورای نظارت را در حد واندازه همان انتقادات عمومی دانست.[سریال بزنگاه ادامه خواهد یافت]
پرسش اساسی این نوشته‌این است که کیفیت یک سریال را چه عواملی تعیین می‌کند و دست اندرکاران صدا و سیما برای انتخاب کارگردانان و تهیه کنندگان برنامه‌های مناسبتی، به خصوص سریال‌هایی که برای ماه مبارک رمضان پخش می‌شود، چه شیوه‌ای را در پیش می‌گیرند.
با توجه به‌این‌که تاریخ پخش این سریال‌ها از قبل مشخص است و اقبال عموم مردم به دیدن این سریال‌ها هم معلوم، پس مسئله‌ای به عنوان کمبود زمان در این فرآیند جایی ندارد و دست اندرکاران صدا و سیما از همان فردای پایان ماه رمضان و برخی مناسبت‌های دیگر چون ایام محرم یا عید و جشن‌های دهه فجر این فرصت و امکان زمانی را دارند که تیمی را برای نگاه کیفی‌تر به تولیدات تجهیز کنند.
اما آنگونه که اخبار و شنیده‌ها و حکایت دارد، عمده این کارها در دقایق نود به تصویب می‌رسد و همین امر کنترل کیفی کار را دچار تلاطمات جدی می‌سازد و در نهایت کار به جایی می‌رسد که سریالی همانند «بزنگاه» به رغم سوژه خوب، به دلیل ضعف‌های فراوان در فیلمنامه و شخصیت پردازی و بازی‌های ضعیف و ضعف کارگردانی و آب بستن‌هایی که طبیعی این گونه سریال‌ها شده است، به محل مناقشه تبدیل شود.[انتقاد شورای نظارت بر صدا و سیما از سریال‌های ماه مبارک رمضان]
شاید توجیه عوامل فیلم برای تولید همزمان این گونه سریال‌ها، به دلیل محدودیت وقت، تا حدودی پذیرفتنی باشد، اما این که فیلمنامه این گونه سریال‌ها هم همزمان با دکوپاژ صحنه نوشته شود، از چیزی جز بی برنامه‌گی خبر نمی دهد.
شیوه کنونی صداو سیما مراجعه به کارگردانان و نویسندگان شناخته شده، است که در نوع خود امری قابل اعتنا است ،اما به دلیل همان فرصت زمانی محدود کیفیت کارها بسیار پایین می‌آید. به همین دلیل دست اندرکاران صدا و سیما علاوه بر استفاده از این شیوه باید شیوه‌های دیگری را هم برای کار بیازمایند که از جمله آنها فراخوان دادن برای نوشتن فیلمنامه و به جایزه گذاشتن آن است.
در این شیوه با گذاشتن جایزه‌ای مناسب و با قیمتی بالا می‌توان عموم فیلمنامه نویسان را به دادن سوژه دعوت کرد و با تعیین تیمی از فیلمنامه نویسان شاخص و داوران کارکشته و پیشکسوت این شاخه،و البته معرفی آنها در منظری عمومی، به ارزیابی طرح‌ها و فیلمنامه‌ها پرداخت و در نهایت کارهایی با کیفیت افزونتر را به مراحل بعدی راه داد و به برندگان ضمن دادن جایزه، این فرصت را داد که فیلمنامه‌های آنها را هم به کارگردانان شناخته شده برای ساخت سفارش دهند.
این گونه هم فرصتی برای تعمق دقیق‌تر در کارها به وجود می‌آید و هم اینکه فضایی برای استعدادهای تازه فراهم می‌شود و البته امکان انتخاب بیشتری برای صدا و سیما فراهم می‌شود و هم در دیگر سو، رقابتی جدی برای کار ایجاد می‌شود.
