نسخه‌ای از جنس مهر و مردم‌داری

همشهری آنلاین _ مژگان مهرابی: رسیدن به این هدف را در خدمت به خلق می‌بیند و به یقین دارد که در هر لباس و منصبی می‌توان دست دیگران را گرفت. دکتر «سیدنورالدین کریمی» از پزشکان حاذق منطقه ۱۴ است که در محله تاکسیرانی طبابت می‌کند. برای اینکه بتواند زکات علم خود را بپردازد، از علمش مایه می‌گذارد و به گفته اهالی تاکسیرانی و معتمدان محله، هر بیمار بی‌بضاعتی به مطبش مراجعه کند رایگان مداوا می‌کند. حتی گاهی هزینه دارو را خودش پرداخت کرده و نمی‌گذارد خللی در روند درمانی بیمار ایجاد شود. دکتر کریمی در روزهای بحرانی کرونا بارها به خانه بیماران سالمند یا نیازمند رفته و بدون اینکه وجهی دریافت کند، ‌درصدد درمان آنها برآمده است. به خواسته اهالی محله، سری به مطب او می‌زنیم و پای صحبتش می‌نشینیم.  

مطب دکتر «سید نورالدین کریمی» بالای حسینیه سیدالشهدا(ع) است. چند سالی می‌شود که در محله تاکسیرانی درمانگاهی را راه‌اندازی کرده و مدیریتش را هم خود برعهده دارد. بازنشسته نیروی ارتش است و بعد از پایان ۳۰ سال خدمت، حالا در جبهه دیگری فعالیت می‌کند. ساعت‌کاری او از ۷‌ـ ۸ صبح است تا پاسی از شب رفته، اهل این‌که بخواهد زمان خاصی را برای طبابت در نظر بگیرد نیست، اما معمولاً در طول روز بیشتر مراجعه‌کننده دارد. برای ملاقات او باید مدتی را انتظار کشید. رسیدگی به بیماران برای دکتر خیر در اولویت قرار دارد. همین فرصتی را مهیا می‌کند تا با بیماران حاضر در سالن باب گفت‌وگو را باز کنیم. «حمیده رحمانی» یکی از بیماران او می‌گوید: «دکتر کریمی در این محله معروف است. خیلی با بیمار همراهی می‌کند. اگر متوجه شود کسی توانایی پرداخت ویزیت ندارد، رایگان مداوا می‌کند.

مرد وارسته‌ای است. مثل او کم پیدا می‌شود.» «صدیقه شاه‌آبادی» بیمار دیگری است که برای نشان دادن جواب آزمایش به درمانگاه آمده است. در ادامه صحبت رحمانی می‌گوید: «خدا خیرش دهد. همسایه ما پیرمرد سالخورده‌ای است که با همسرش تنها زندگی می‌کنند. خیلی شرایط مالی خوبی هم نداشتند. سال گذشته پیرمرد مبتلا به کرونا شده بود و کسی نبود که به دادشان برسد. از طریق سرای محله مطلع شده بود. بدون هیچ چشمداشتی برای معاینه به خانه آنها آمد. داروها را هم خودش تهیه کرده بود.»

•  مردم از سادات انتظار خیررسانی دارند

نیم ساعتی می‌گذرد و مردی که به امور درمانگاه رسیدگی می‌کند؛ شرایط گفت‌وگو با دکتر را فراهم می‌کند. انتهای سالن، اتاق سمت راست. انتظار می‌رود فضای‌کاری رئیس درمانگاه بزرگ باشد اما آنچه به چشم می‌خورد یک اتاق کوچک است که چیدمانش به یک میز، یک کتابخانه و یک تخت بیمار خلاصه می‌شود. دکتر  از گذشته‌اش می‌گوید: «اصالتم به شهر جهرم برمی‌گردد. ۳۰ سال به‌عنوان پزشک ارتش خدمت کردم. بعد از بازنشستگی بنا به دلایل شخصی به تهران آمدم. چند سالی می‌شود در درمانگاه «نارون» محله تاکسیرانی فعالیت دارم. در این مدت با هلال‌احمر و خانه سلامت محله همکاری داشتم. تا آن جایی هم که توانسته‌ام سعی کردم برای مردم باشم.» او مردم‌داری‌اش را از پدر به ارث برده است. خصلتی که از همان دوران کودکی با او عجیبن بوده تا الان که گرد سپید روی موهایش نشسته است.

دکتر تعریف می‌کند: «پدرم کشاورز بود. همه جوره خیرش به مردم می‌رسید. معتقد بود مردم از سادات انتظار خیررسانی دارند. خودش همیشه پی همین کار بود.» این پزشک برخلاف بعضی از پزشکان که مطب خود را در مناطق بالای شهر دایر می‌کنند تا وجهه دیگری برای کار خود درست کنند، او به این موضوع اعتقادی ندارد چراکه بر این باور است، آرامش در زندگی گوهر نایابی است که باید در پی آن بود. دکتر می‌گوید: «مردم آسایش را در داشتن ماشین و خانه لوکس و شغل پردرآمد می‌بینند و من به دنبال آرامش هستم. آرامش من سلامت دیگران است. خدمت به مردم است. با این کار سرشار از نشاط می‌شوم. از اینکه می‌توانم قدمی برای دیگران بردارم.»

•  هرچه بکاری درو می‌کنی

اقدام انسان‌دوستانه دکتر باعث شده دیگر پزشکان درمانگاه هم همین رویه را پیش بگیرند و اگر بیمار نیازمندی بهشان مراجعه کرد با او همکاری کنند. کریمی می‌گوید: «کار نیک تأثیر خودش را می‌گذارد، هرچه بکاری درو می‌کنی.» او علاوه بر ویزیت رایگان و تهیه دارو برای بیماران نیازمند با مجمع خیریه منطقه هم همکاری می‌کند و به گفته خودش در حد وسعش نیاز مالی دیگران را برطرف می‌کند. دکتر خاطره‌ای تعریف می‌کند: «یک روز بیماری مراجعه کرد که به مواد مخدر اعتیاد داشت. او را ویزیت کردم و داروهایش را هم خودم گرفتم. کلی با او صحبت کردم و مجابش کردم برای ترک اعتیاد اقدام کند.

مدتی گذشت و او دوباره نزد من آمد. جالب اینکه اعتیادش را ترک کرده بود. رویه دیگری برای زندگی‌اش پیش گرفته بود و همین من را خیلی خوشحال می‌کرد. شاید اگر آن موقع درمانش نمی‌کردم او برای ترک اعتیاد پا پیش نمی‌گذاشت و زندگی‌اش تباه می‌شد. شاید هزینه دارو و ویزیت خیلی نشد اما چون در لحظه کارساز انجام شده بود تأثیرش را گذاشت. اینکه او ناامید برنگشت. طرد نشد.» برای دکتر فرقی نمی‌کند بیمارش که باشد و در چه موقعیتی باشد. او فقط خالصانه برای مداوا قدم برمی‌دارد. می‌گوید: «در شرایط کرونا بیماران زیادی را ویزیت کردم. در درمانگاه، در خانه در حسینیه و مسجد. هر جا که ممکن بود. هیچ‌وقت هم به مسائل مالی فکر نکردم.»

• دکتر، امین مردم محله است

سیروس سیم‌چی دبیر شورایاری محله تاکسیرانی، یکی از معتمدانی است  که دکتر کریمی را معرفی کرد و خواست گزارشی از او تهیه شود تا فرهنگ مردم دوستی بین دیگران اشاعه پیدا کند. او می‌گوید: «دکتر کریمی یک انسان دلسوز و شایسته است. فردی که بی‌منت و چشمداشت محبت می‌کند و انتظاری ندارد پاسخ خوبی‌هایش را بگیرد. در چند سالی که با او همسایه هستیم هرچه در توان داشته برای کمک به دیگران هزینه کردهاست. هر بار به او بیمار نیازمندی را معرفی کردیم برای مداوای رایگان او اقدام کرد. در شرایط کرونا که فرزند به پدر و مادر سر نمی‌زد. او سراغ بیمارانش را می‌گرفت و خود به خانه‌شان می‌رفت. امین مردم محله است. همه دوستش دارند و او را افتخار محله‌شان می‌دانند.»