همشهری آنلاین _پروانه بهرام‌نژاد: دروازه‌بانی که بیش از یک دهه پیراهن تیم‌ملی را به تن داشته و بارها افتخارآفرین شده و از دریافت دستکش طلا تا جایزه بهترین گل جام‌جهانی همه در کارنامه ورزشی‌اش می‌درخشد. جوانی از خطه مازندران که همواره تلاش برای پرچم کشور و تیم‌ملی اولویتش بوده و در مسابقات جام‌جهانی ۲۰۱۵ هم با وجود شکستگی سرش بازی را ادامه داد و به‌زعم کارشناسان این حوزه، وجود او یکی از عوامل پیشرفت تیم‌ملی فوتبال ساحلی ایران طی سال‌های اخیر در رده بین‌المللی بوده‌است. چند روز پس از پایان جام بین قاره‌ای ۲۰۲۱ و خداحافظی‌اش با تیم‌ملی با او گپ زدیم. گلر شماره یک و تلاشگر تیم‌ملی فقط دلش می‌خواهد مردم از او راضی باشند.
از حال و هوای این دوره از مسابقات جام بین قاره‌ای برایمان تعریف کنید. تفاوتش با دوره‌های قبل چه بود؟
جام بین قاره هر سال در دبی برگزار می‌شود. ما ۸ بار در این جام شرکت کرده و همیشه جزو برترین‌های مسابقات بودیم. امسال هم پس از ۲ سال وقفه به دلیل شیوع ویروس کرونا در این مسابقات حضور داشتیم و شرایط متفاوت بود. ۲ سال از شرایط بازی دور بودیم. اما توانستیم نتیجه خوبی بگیریم. جام بین قاره‌ای، جام باکیفیت و خوبی است و تیم‌های مدعی در آن حضور دارند. امسال هم ایرانی‌های زیادی در دبی برای تشویق ما به ورزشگاه آمدند که از حمایت آنها انرژی گرفتیم.
خبر جدایی شما از تیم‌ملی برای خیلی‌ها این سؤال را پیش آورد که چرا؟
از یک طرف من ۳۸ ساله شده‌ام و نیاز است جوانان وارد میدان شوند و از طرف دیگر احساس کردم کادر فنی دیگر تمایل به حضور و استفاده از مرا ندارد. اگرچه در این مسابقات مصدوم بودم اما می‌توانستم با تمام توان در آن، شرکت و به تیم کمک کنم. بنابر شرایط موجود تصمیم به خداحافظی گرفتم. امیدوارم جوانان خوب به میدان بیایند و من هم هر کمکی از دستم برآید برای خدمت به تیم‌ملی کشورم دریغ نمی‌کنم. امیدوارم مردم از من راضی باشند.
برنامه‌تان برای بعد از خداحافظی تیم‌ملی چیست؟
شاید به‌طور تخصصی در زمینه مربیگری دروازه‌بان کار کنم. اما اکنون برای تیم‌های خارجی بازی می‌کنم و عضو یکی از تیم‌های ترکیه هستم و می‌دانم تا ۴۰ سالگی می‌توانم با بالاترین کیفیت کار کنم.
اصلاً برنامه‌ای برای مربیگری دارید؟
اساساَ خیلی به مربیگری علاقه‌مند نیستم اما شاید در آموزشگاه خصوصی‌ام شاگرد بگیرم. اگر شرایط پیش بیاید در نوشهر آکادمی فوتبال ساحلی دایر می‌کنم. یکسری صحبت هم با فدراسیون و ریاست کمیته فوتبال ساحلی انجام شده و در صورت نیاز کنارشان خواهم بود. البته صحبت‌ها جدی نبوده است. می‌خواهم تجربه‌ام را در این زمینه به جوان‌ترها برسانم و حتماً این کار را انجام می‌دهم.
به نظر شما تفاوت و سختی‌های فوتبال ساحلی با فوتسال و فوتبال در چه چیزهایی است؟
فوتبال و فوتبال ساحلی هرکدام تخصص خاص خود را نیاز دارد. برای من که همه را تجربه کرده‌ام، فوتبال ساحلی جذاب‌تر است. فوتبال ساحلی بازی در زمینی با ابعاد کوچک‌تر است ولی به خاطر شرایط ماسه و اینکه می‌توان حرکات نمایشی زیاد در آن انجام داد و بازی زیباتر و پرگل‌تر اجرا می‌شود، برای من جذاب‌تر است.
در مسابقات جام‌جهانی پرتغال با سر شکسته بازی کردید. چه عاملی باعث می‌شود یک بازیکن با سر شکسته بازی را ادامه بدهد؟
وظیفه‌ام بود که بازی کنم. در آن بازی سرم ۴ بخیه خورد. صورتم ۳۸ بخیه دارد. دستکش طلا را هم همان سال بردم. آسیب‌های فوتبال ساحلی زیاد است. اکنون رباط آرنج چپم پاره شده و قبل از اینکه به جام‌جهانی بروم، کتفم آسیب دید که با کورتون و... سعی کردم خودم را برای بازی آماده کنم. آسیب‌ها و مصدومیت‌های زیادی در فوتبال ساحلی وجود دارد. اگر دروازه‌بان ترسو باشد، باعث می‌شود گل‌های بد و ساده‌ای بخورد. دروازه‌بان باید جسارت داشته باشد و تیم‌ملی کشور جایی نیست که فرد بترسد. من هم با تمام وجود کار کردم و در ۱۱ سالی که عضو تیم‌ملی بودم در همه بازی‌ها تمام توان خود را به کار گرفتم.
فکر می‌کنید بین فوتبال و زندگی شباهتی هست؟
سال‌ها زندگی‌مان در اختیار فوتبال بوده است. برای ما که فوتبال بخشی اصلی زندگی ماست و کل مسیرمان تحت‌الشعاع آن بوده، همیشه سعی کرده‌ایم زندگی و تغذیه سالم داشته باشیم و تمرین کنیم. همه اینها باعث می‌شود خروجی خوب و با کیفیتی در مسابقات ارائه بدهیم.
در زندگی به شانس و تصادف اعتقاد دارید؟
اجازه دهید این را با یک مثال پاسخ دهم. دورانی که از فوتبال جدا شدم و بر سر دوراهی فوتبال و فوتبال ساحلی بودم، یک سال تیم نداشتم. اما هر روز با بالاترین کیفیت تمرین می‌کردم. یک روز موقعیتی پیش آمد که از من خواستند در فوتبال ساحلی سایپا تست بدهم. من اگر بازیکن ضعیفی بودم، شاید به فوتبال ساحلی نمی‌رسیدم. به اعتقاد من هر فرد باید نوسانات زندگی ورزشی را تحت کنترل داشته باشد. برخی مواقع برای بازیکنان با کیفیت هم ممکن است موقعیت تست فراهم شده باشد اما آن روز عملکرد خوبی نشان نداده و انتخاب نشده باشند. به شاگردانم هم می‌گویم سعی کنند کمترین نوسانات را داشته و همیشه آماده‌باشند. به نظر من شانس به خود فرد بستگی دارد. همیشه وقتی خوب باشید، موقعیت به دست می‌آورید. پس موفقیت شانسی نیست؛ حاصل خوب عمل کردن فرد است.
دوران تحصیل درس و ورزشتان چطور بود؟
هر دو خوب بود. من ۲ مدرک فوق‌لیسانس گرفتم و با توجه به زمانی که به وجود آمده شاید بتوانم برای ادامه تحصیل در مقطع دکتری اقدام کنم.
وقتی در زنگ انشا می‌پرسیدند که می‌خواهید در آینده چه کاره شوید، چه شغلی برای خودتان متصور بودید؟
یادم نمی‌آید. ولی خاطرم است آن زمان بچه‌ها دوست داشتند دکتر یا مهندس شوند.
در سنین ۱۰، ۱۱ سالگی اصلاً فکر می‌کردید یک روز این همه عنوان خیره‌کننده به دست‌آورید؟
من از بچگی قبل از خواب تصویرسازی می‌کردم و فوتبال دوست داشتم. کاراته‌کار می‌کردم. خودم را دروازه‌بان تیم‌ملی می‌دیدم و به رختخواب که می‌رفتم تازه تورنمنت را شروع می‌کردم. خیلی وقت‌ها تا زمانی که دستکش طلای جام‌جهانی را بگیرم به این موضوع فکر می‌کردم. این تصویرسازی همیشه با من بود. دورانی که در تیم نوجوانان و جوانان شموشک نوشهر بودم، یک مربی خوب داشتم که اختصاصی با من کار کرد. در ساحل ما با هم بازی و تمرین می‌کردیم. او همیشه به من اعتماد به نفس می‌داد و می‌گفت یک روز بهترین دروازه‌بان دنیا می‌شوی.
باتوجه به حضور در کشورهای مختلف جهان، تفاوت امکانات ورزشی آنها با کشور ما در چیست؟
روسیه سالن‌های سرپوشیده باکیفیتی دارد که در سرما هم از آنها استفاده می‌کنند. اما ما در کشورمان به دلیل شرایط آب و هوایی و نبود امکانات فقط ۵ ماه در سال می‌توانیم در سواحل بازی کنیم. چون در ساحل پابرهنه هستیم باید استانداردها را داشته باشیم. کشور برزیل هم کیلومترها مسیر ورزشی ساحلی دارد. امیدوارم در کشور ما هم این اتفاق بیفتد.
کدام کشورها از نظر امکانات از ما عقب‌تر هستند؟
بدتر از ما هم هست. اما اگر خیلی به بدترها فکر کنیم از اینکه هستیم احساس رضایت می‌کنیم. ما باید به بهترها فکر کنیم؛ به کشورهایی مثل برزیل، روسیه و امارات و کشورهایی که از ما جلوتر هستند. لیگ آسیا با شرایط ضعیف برگزار می‌شود. وقتی برگزارکننده ضعیف باشد لیگ، امکانات و تیم‌ها هم ضعیف می‌شوند. اول باید لیگ را درست کنیم تا بتوانیم به مسائل بعدی فکر کنیم.
در تهران کجا تمرین می‌کنید؟ اصلاً جایی برای تمرین فوتبال ساحلی در تهران وجود دارد؟
در تهران آکادمی ملی فوتبال در ورزشگاه آزادی زمین اختصاصی فوتبال دارد و در ورزشگاه تختی هم زمین هست.
در کدام محله تهران زندگی می‌کنید؟
تا مدتی قبل و زمان ازدواج در محله فرمانیه بودم. اما پس از مدتی به زادگاهم، نوشهر برگشته‌ام. در نوشهر شرایط برای من بهتر است. سالن‌های خوبی برای تمرین دارد و در کنار خانواده، دوستانم هستم، من عاشق نوشهر هستم. نوشهر را بیشتر از هر شهر دیگری دوست دارم.
آیا دلتان می‌خواست تهران ساحل و دریا داشت؟
تهران هوای مناسب ندارد، چه برسد به ساحل. اما ای کاش تهران هم ساحل داشت. برای من حس اینکه ساحل در کنارم باشد، حس قشنگ‌تری است. تمیزی هوای شمال در مقایسه با تهران قابل قیاس نیست. تهران شهر خوبی است ولی برای فعالیت در رشته ورزش فوتبال ساحلی، شمال یا جنوب کشور بهتر است.
باتوجه به اینکه یک چهره شناخته شده ورزشی کشور هستید، مردم وقتی شما را در خیابان می‌بینند، چه واکنشی نشان می‌دهند؟ شما را می‌شناسند یا نمی‌شناسند؟
کسانی که مرا می‌شناسند واکنش‌های خوبی دارند. بهترین پاداش و لذت من این است که مردم از من راضی باشند. این اتفاق افتاده و واکنش‌های خوبی از مردم دریافت می‌کنم.
واکنش‌های جالب و عجیب برایتان پیش آمده‌است؟
هر واکنشی از سوی مردم برایم جالب است. هر کسی با هر حسی که در توان خود دارد آن را بروز می‌دهد. احساس خوب و انرژی مثبتی که منتقل می‌کنند واقعاً لذت‌بخش است.
- ترس دروازه‌بان از پنالتی
کتاب «ترس دروازه‌بان از ضربه پنالتی» را نخواندم. من هیچ ترسی از هیچ توپی ندارم. در همه مسابقات معمولاً تیم‌ما برنده شده است. بچه‌های تیم همیشه معتقد بودند هر بازی که پیمان در تیم است، ما حتماً می‌بریم که این اتفاق هم افتاده است. فقط یکبار در جام‌جهانی باهاما این‌طور نشد که باهائیتی مسابقه داشتیم و اگر می‌بردیم به فینال می‌رسیدیم. در آن بازی ۳پنالتی را گرفتم اما متأسفانه بچه‌ها ۴ پنالتی را هدر دادند. فقط آن بازی را از دست دادیم. در اکثر بازی‌ها برنده بودیم.
- سخت‌ترین و بهترین لحظه یک مسابقه
برای من سخت‌ترین زمان لحظه‌ای بوده که سوت پایان خورده و نتیجه بازی را واگذار کرده‌ایم. همه بردها نیز بهترین لحظه است.
- بهترین بازیکنان دنیا
به نظر من برزیلی‌ها بهترین بازیکنان فوتبال ساحلی دنیا هستند. اما ما نباید از توانمندی‌هایمان غافل شویم؛ بازیکنان خیلی خوبی داریم. «محمد احمدزاده» یکی از ستارگان دنیاست. «حسن عبداللهی» و «مسلم مسیگر» همگی از بهترین‌ها هستند و می‌توانند روزی ستاره دنیا باشند. بازیکنان روسی هم در تاکتیک بسیار خوب هستند. ستاره‌های بزرگ فوتبال ساحلی افرادی مثل «ماچر» و «لورنزو» که از دنیای ساحلی‌ها خداحافظی کردند از بازیکنان قدرتمندی هستند که تجربه خوبی در کنارشان در تیم‌های خارجی به دست آورده‌ام.
- استعدادهای خوب پایتخت‌نشینان
امکانات تهران در رشته فوتبال ساحلی محدود است. اما استعدادهای خوبی در پایتخت داریم. برخلاف تصور خیلی‌ها، این رشته مختص شهرهای دارای ساحل نیست. امیدوارم آکادمی و تیم‌های خوب در تهران شکل بگیرد و تیم‌های خوب فعالیت و تیم‌داری کنند تا امکاناتی فراهم شود و تهرانی‌ها بتوانند استعدادشان را در تیم‌ها نشان دهند. من تماس‌های زیادی در این زمینه دارم اما متأسفانه در لیگ برتر فوتبال ساحلی تهران تیم نداریم.
- تشکر ویژه
سال ۲۰۱۴ وقتی به تیم‌ملی دعوت شدم، فضای سالم در فوتبال ساحلی حاکم و می‌دانستم توانایی دارم در این فضا دروازه‌بان اول تیم‌ملی و بهترین دروازه‌بان دنیا باشم. پله پله مسیر و شرایط را گذراندم و خیلی خوشحالم که امروز فوتبالم تمام شده و در تیم‌ملی افتخارات زیادی، انفرادی و تیمی، به دست آورده‌ام. از همه افرادی که تا امروز برایم زحمت کشیدند، از مدیرانی که در گذشته بودند و مربیانی که در نسل موجود و مدیرانی که برای پرچم کشورمان تلاش کرده و باعث شده‌اند این عناوین بزرگ به دست آید تشکر می‌کنم. همه بهترین عملکرد خود را دارند و برای پرچم کشورشان تلاش می‌کنند.
نظر شما