آغوش باز فرحزاد به روی مهاجران

امروز در کنار اقوام کرد، ترک، لر و بلوچ و... افغانستانی‌ها هم یکی از اقوام سرزمین ایران و جزئی از جامعه ما بودند و در کنار هم سرزمین ایران را می‌ساختند، اما با توجه به جبر زمانه و اتفاقات گذشته، امروز 2 کشور همزبان، ولی با مرز وشکل متفاوت هستند. این مرزبندی‌ها در برخی مناطق شکسته شده و با از بین رفتن فاصله‌ها، شهروندان آن با زبان و دین مشترک توانسته‌اند یک جامعه واحد را تشکیل دهند.
یکی از این جوامع محله فرحزاد در تهران است. در این محله حضور مردمانی از افغانستان دیگر پدیده‌ای غریب نیست. مردان ایرانی با زنان افغانستانی و زنان ایرانی با مردان افغانستانی ازدواج کرده‌اند و روابط خانوادگی مستقیمی بین2 گروه شکل گرفته است. درکنار مراودات خانوادگی روابط اقتصادی نیز رشد یافته، به این صورت که برخی از املاک این محله به نام افغانستانی‌ها سند خورده و مواردی هم به‌صورت وکالتی یا به واسطه ازدواج با اتباع ایران خریداری شده‌ است. این رویداد در سایر محله‌های شهر کمتر دیده می‌شود.
از طرفی در محله فرحزاد برگزاری جشن‌های همبستگی قومی و حضور کودکان در مهدهای کودک در کنار یکدیگر باعث می‌شود روابط همسایگی و اجتماعی عمیق‌تر شود. مواردی از این دست باعث شده که پذیرش قومیت‌های مختلف در محله فرحزاد بیش از سایر محله‌های شهری باشد و این اقوام خود را شهروندان این کشور بدانند که به ایجاد و تقویت حس تعلق محله‌ای کمک زیادی خواهد کرد.
شاید تنها جایی در این شهر که مردم افغانستان می‌توانند پوشش سنتی خود را در کوچه و خیابان داشته باشند و مورد تحقیر و آزار قرار نگیرند همین محله باشد. هر چند هنوز تارسیدن به نقطه ایده‌ال، که همان برابری و نگاه خارج از طبقه‌بندی اجتماعی است، فاصله بسیاری وجود دارد، ولی در همین حد حضور پررنگ افغانستانی‌ها در محله فرحزاد به پذیرفته شدن آنها در جامعه محلی کمک شایانی کرده است.
پرونده مهاجران افغانستانی را
در صفحه‌های 19 تا 27 بخوانید