چای انواع مختلفی دارد که نام هریک متناسب با رنگ آن است؛ مانند چای سیاه، چای سفید و چای سبز. شاید بتوان گفت بسیاری از چای‌های جهان ریشه ایرانی دارند.
اما امروزه آنچه به عنوان چای ایرانی شناخته می شود، چای شمال ایران به ویژه منطقه لاهیجان است.
چای ایرانی (نوع مرغوب آن) در مقایسه با چای های خارجی خالص تر است زیرا برای
خوش عطر و طعم کردن آن از مواد معطر استفاده نمی شود. اما ایرانیان طبق یک رسم قدیمی از برگ های تازه گل یاس و شمعدانی برای معطر کردن چای سنتی استفاده می‌کردند.
چای نوشیدنی مفیدی برای تصفیه خون از طریق ازدیاد ترشحات کلیوی است، به هضم غذا کمک می کند، سبب نشاط، بیداری و مانع خواب آلودگی می شود.
مصرف چای بعد از غذا، به هضم آن کمک می کند ، اما برای پیشگیری از جذب نشدن آهن بهتر است 2 ساعت بعد از صرف غذا چای نوشیده شود. برای شیرین کردن چای ، عسل بهترین ماده است.
علاوه براین، شکر سرخ و نبات نیز مفید بوده اما بهتر است بیماران دیابتی از توت استفاده کنند. البته نوشیدن چای (از نوع چای سیاه) پررنگ و غلیظ، ممکن است برای عده ای باعث تحریک اعصاب و تپش قلب شود.
همچنین نوشیدن چای پررنگ برای خانم‌ها احتمال ابتلا به سرطان سینه را افزایش می دهد. یکی از شیمی‌دان های معروف چینی می گوید: چینی ها هر روز حدود 20 فنجان چای می‌نوشند بدون آنکه ضرری متوجه آنها باشد، زیرا روشی را که در جوشاندن و دم کردن چای به کار می برند سبب می شود که قسمت عمده ای از مواد مضر آن خارج شود.
در روش چینی ابتدا چای را با آب جوش خیس کرده و 2 دقیقه بعد آب قوری را خالی کرده و دوباره آن را از آب پر می‌کنند و می‌گذارند 3 تا 5 دقیقه دم بکشد. به این ترتیب مقدار زیادی از مواد مضر چای از بین می‌رود.
