هنوز، به غیر از توصیه‌هایی کلی مربوط به سبک زندگی، هیچ راه مشخصی برای پیشگیری از این سرطان بالقوه کشنده و شایع در میان زنان، پیشنهاد نشده است و به‌دلیل دقیق‌ترشدن روش‌های تشخیص آن، فعلا شاهد افزایش موارد شناخته‌شده بیماری هستیم.
اما آیا نمی‌توان به پیشگیری از سرطان سینه، جدی‌تر اندیشید؟ آیا نمی‌توان به فکر واکسنی برای مصون‌سازی زنان از ابتلا به آن بود؟
از زمانی که واکسنی علیه دیگر سرطان شایع زنان، یعنی سرطان دهانه رحم، ساخته شد و به بازار آمد، واکسنی که می‌توانست ویروس زمینه‌ساز بیماری، پاپیلوماویروس انسانی را از بین ببرد، انگیزه‌ها برای ساخت واکسن مؤثر بر سایر سرطان‌ها هم به‌وجود آمد و قوی‌تر شد.
این بار جرقه این ایده را، خانم دکتر والری برال زده است، مدیر بخش اپیدمیولوژی سرطان دانشگاه آکسفورد.
این استاد دانشگاه، تاکید می‌کند که بیوشیمیست یا سرطان‌شناس نیست؛ اما اعتقاد دارد که می‌تواند با استفاده از بررسی روند بیماری‌ها و عوامل زمینه‌ساز آنها، سرنخ را به دست بیوشیمیست‌ها و سرطان‌شناس‌ها بدهد تا به‌دنبال ساخت ماده مؤثر علیه بیماری بروند.
دکتر برال یادآوری می‌کند که بیشتر فرضیه‌هایی که در پی یافتن راهی برای پیشگیری از سرطان سینه هستند، روی تغییرات هورمونی، به‌ویژه هورمون‌های زنانه مانند استروژن، متمرکزند.
این استاد دانشگاه ضمن تایید این فرضیه‌ها، موارد کمتر بیماری را در جوامع سنتی‌تر، مانند جوامع غربی در دهه‌های گذشته و جوامع روستایی آسیایی و آفریقایی، به تعداد بیشتر فرزندان این زنان نسبت می‌دهد.
او در گفت‌وگویی با نشریه گاردین می‌گوید: «در این جوامع، زنان مدت زمان بیشتری از عمر خود را به بارداری می‌گذراندند.
همچنین همه آنها 2 سال تمام یا حتی بیشتر به فرزندانشان شیر می‌دادند. در چنین شرایطی، سرطان سینه هم در بین این زنان کمتر از جامعه امروز غربی دیده می‌شد که یک یا 2 فرزند بیشتر ندارند.»
البته هیچ‌کس، و از جمله این استاد دانشگاه، بازگشت به شرایط سنتی را، یعنی داشتن خانواده‌های پرجمعیت و اشتغال تمام وقت زنان به بارداری و شیردهی را، توصیه نمی‌کند؛ اما نکته در اینجاست که شاید با بررسی دقیق جهش‌های هورمونی دوران بارداری، شیردهی و تقلید آنها، بتوان واکسنی ساخت که از ابتلای زنان به سرطان سینه پیشگیری کند؛
بدون اینکه آنها ناچار باشند 12-10 فرزند به دنیا بیاورند! دکتر برال عقیده دارد کسی که این گام‌ها را به درستی طی کند، به احتمال زیاد می‌تواند در تهیه واکسن علیه سرطان سینه موفق شود و این مستحق دریافت جایزه نوبل پزشکی خواهد بود! ایده او این است که علاوه بر توجه به هورمون‌های زنانه معمول مانند استروژن، به هورمون مهم دیگری نیز توجه شود.
پرولاکتین! هورمونی که در مقادیر جزئی در بدن همه زنان وجود دارد و طی دوران بارداری و به‌طور مشخص با تولد نوزاد، به شکل فزاینده‌ای تولید می‌شود و سبب تولید شیر در سینه‌های مادر می‌شود.
همچنین این هورمون عامل تغییر شکل ساختاری در سینه‌ها می‌شود که آنها را بتواند برای شیردهی موفق آماده کند.
دکتر برال توجه سرطان‌شناسان را به این تغییرات و نقش مهم هورمون پرولاکتین در به‌وجود آوردن آنها جلب می‌کند؛
با تاکید بر اینکه مواجهه کوتاه‌مدت بدن زنان با این تغییرات، می‌تواند تاثیری به درازای عمر آنها به جای بگذارد و احتمال ابتلای آنها را برای تمام عمر به این بیماری کاهش دهد و این دقیقا همان سازوکاری است که یک واکسن باید طبق آن عمل کند؛ یک بار مواجهه و تغییری برای تمام عمر!
