و تنها ناقل محتوای کتب نباشند؛ در آموزش الکترونیکی آن بخش از محتوا که باید از طریق صدا و تصویر قابل فهم باشد به آموزش تحت وب نیازمند است.
حسین ابراهیمآبادی - عضو انجمن ایرانی مطالعات جامعه اطلاعاتی - در گفتوگو با خبرنگار فنآوری اطلاعات خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، با بیان این که هدف از آموزش الکترونیکی آموزش دادن با کیفیت در هر محیطی است گفت: به کمک محیطهای الکترونیکی رویکردهای جدید فرآیندهای یادگیری را محقق میکنند.
او ادامه داد: منظور از ایجاد آموزش الکترونیکی ایجاد یک جریان جدید آموزشی نیست بلکه استفاده از محیط و ظرفیتهای جدید آموزش مورد نظر است.
وی معتقد است: برای برقراری نظام آموزشی مبتنی بر امکانات الکترونیکی فراهم کردن امکاناتی چون ایجاد شبکههایی با امکان دسترسی آسان و همهگیر و نیز محتوای دیجیتالی که مورد غفلت قرار گرفته است از شرایط اصلی است. با فراهم کردن این پیش شرطها باید بتوانیم برنامهی آموزشی در سطح آموزش عالی را چندرسانهیی کنیم. به طوری که طبق استانداردها 20 درصد از سرمایهگذاریهای این حوزه باید برای ایجاد شبکه و 80 درصد جهت تولید محتوا باشد.
ابراهیمآبادی با تاکید بر این که دانشجویان دورهی غیرحضوری که با امکانات الکترونیکی آموزش میبینند نیازمند محتوای فارسی موجود در سایتهای علمی هستند، افزود: جدا افتادن دانشجویان و نبود تبادل انسانی یکی از ایراداتی است که به آموزش در شبکه وارد است؛ در عین این که دسترسی به اطلاعات بیشتر در فضای سایبر را امکانپذیر میسازد.
وی با بیان این که یکی از اهداف آموزش مجازی افزایش توسعه کمی بدون تحمیل هزینه بیشتر به جامعه است، تصریح کرد: از آنجا که بدون تولید محتوای دیجیتالی دانشگاه مجازی راهاندازی کردهایم نظام آموزشی با کیفیت بالا را به دست نمیآوریم.
این عضو انجمن ایرانی مطالعات جامعهاطلاعاتی ایستادگی برخی اساتید در برابر تغییرات آموزش حضوری به سوی آموزش الکترونیکی را تردید اساتید برای تغییر و یا نداشتن مهارت آموزش دادن از راه دور عنوان و اظهار کرد: ما در آینده نیازمند ارتقاء سطح مهارتهای اساتید و دانشجویان هستیم و با برنامهریزی بلندمدت استاد باید احساس کند فضای آموزشی به کمک او میآید.
او در پایان خاطر نشان کرد: ایران مانند کشورهای توسعه یافته باید وارد این تجربه شود؛ آن زمان است که میتوانیم ایرادات را ارزیابی کنیم و به یافتن راهحلهای مناسب بیندیشیم