در روزهای اوج کرونا، وقتی مدرسه‌ها و معلم‌ها و دانش‌آموزان، منّت اینترنت و تبلت و لپ‌تاب‌ها را می‌کشیدند و تنها راه تعلیم و تربیت، فقط همین فضای مجازی بود، همه تصور می‌کردیم دنیای جدید مجازی و دستاورهایش، حتماً سیستم آموزش جهان را تغییر خواهند داد؛ سیستمی که لااقل در کشور ما، دهه‌ها بر پایه‌ی ارتباط چهره به چهره‌ی معلم و شاگرد و با امکاناتی نظیر گچ و تخته بنا شده بود.
البته فکر می‌کنم همه با من موافق‌اید که هیچ‌چیز جای کیفیت آموزش حضوری را نمی‌گیرد؛ اما شاید همه امیدوار بودیم لااقل در دوره‌ی پساکرونا، حضور بخش‌های جذاب آموزش مجازی، به کمک آموزش حضوری بیاید و کیفیت جهان تعلیم و تربیت را ارتقا دهد.
اما در این چند هفته که روی کرونا کم شد و همه‌ی بچه‌ها، بعد از حدود دو سال، دوستان و معلم‌ها و در و دیوار مدرسه‌شان را دیدند با اتفاق عجیبی روبه‌رو شدند؛ این‌که بیش‌تر مدارس، همه‌ی امکانات نرم‌افزاری و سخت‌افزاری دنیای مجازی خود را به گونه‌ای جمع کردند که تو گویی انگار نه انگار تا دیروز، فضای مجازی دست در دست جهان آموزش گذاشته و چراغ تعلیم و تربیت را روشن نگه داشته بود. خلاصه فضای مجازی هم داشت کاری می‌کرد کارستان!
چشم بستن بیش‌تر مدارس بر دو سال تجربه‌ی آموزش مجازی، انگیزه‌ای شد تا دوچرخه، دوباره پای شما نوجوانان را وسط بکشد و سؤال نظرسنجی چرخ‌دنده‌ی دوم خود را درباره‌ی این موضوع مطرح کند. فراموش نکنید فقط یک هفته فرصت دارید در نظرسنجی ما شرکت کنید و به قید قرعه، جایزه هم بگیرید.
راه‌های ارتباط با دوچرخه و ارسال نظرسنجی شماره‌ی دو چرخ‌دنده:
کامنت در انتهای همین خبر
تلفن شماره‌ی ۲۳۰۲۳۴۰۴ -۰۲۱ روزهای شنبه تا چهارشنبه از ساعت ۱۸ تا ۲۰
docharkheh۱۳۷۹@gmail.comایمیل دوچرخه
@docharkheh_weeklyاینستاگرام
تلگرام ۰۹۳۳۴۱۲۱۴۸۹
نظر شما