همشهری آنلاین_ سحر جعفریان: نخستین دوره و لیگ «قهرمان خنده» یا «خنده برتر ایران»، ماه گذشته بعد از فراخوانی عمومی با حضور بیش از ۲۰ شرکت‌کننده از شهرهای مختلف کشور، در پایتخت برگزار شد.
نخستین دوره و مسابقه کاپ قهرمان خنده زیر نظر «وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی» که می‌توان آن را مهمترین رویداد فرهنگی و ورزشی در حوزه علمِ نوپدید و سلامت محورِ «یوگای خنده» دانست.
استقبال گسترده مربیانِ خنده‌درمان، علاقه‌مندان به سبک زندگی شاد و به ویژه «خنده‌رویان»، ما را بر آن داشت به گفت و گو با برندگان این مسابقه متفاوت و مبدع آن بنشینیم.
«امیر پرورش»، داور و برگزارکننده نخستین دوره مسابقات قهرمانی خنده ایران؛
از برگزاری نخستین دوره لیگ خنده برتر ایران تا راه‌اندازی دانشگاه یوگای خنده
برای شروع گزارش، سراغِ داورِ نخستین دوره و لیگ خنده برتر ایران می‌رویم که خود «سفیر جهانی خنده» ایران است و سال‌ها سابقه فعالیت تخصصی و آکادمیک در حوزه یوگای خنده را در کنار تربیت بیش از ۵۰۰ مربی خنده و کسب عنوان نخستِ مسابقات جهانی ۲۰۲۱ نیویورک در بخش «خنده تکنیکال یا مسری‌ترین خنده» را در کارنامه خود به ثبت رسانده است.
«امیر پرورش»، ۳۹ ساله و دانش‌آموخته رشته مهندسی معدن و ساکن محله «شمیران»، گفت‌وگو را بعد از خنده‌هایی قَهقَه‌طور، چنین آغاز می‌کند: «از حدود سال ۱۳۹۳ در کلوب‌های خنده که به صورت محدود در تهران برگزار می‌شد، شرکت کردم. سال ۱۳۹۶ به هندوستان، کشور شناخته شده در حوزه یوگای خنده، سفر کردم تا با گذراندن دوره‌های تخصصی و پیشرفته، این علم را به کشورم وارد کنم. خدا، کمک کرد و این اتفاق خوب رخ داد.
اتفاقی که به برگزاری هزاران دوره‌های آموزشی یوگای خنده، کلوب‌های خنده درمانی و کارگاه‌های خنده تکنیکی منجر شد و در نهایت نیز تصمیم گرفتم با همراهی تعدادی از دوستان، بعد از گرفتن مجوزهای رسمی و قانونی، نخستین دوره مسابقات قهرمانی خنده ایران را برگزار کنیم تا توجه عموم به این حوزه تاثیرگذار، جلب شود. واضح است که به پشتیبانی مادی و معنوی شایسته از سوی مسئولان نیاز داریم.»
این کارشناس خنده برنامه‌های تلویزیونی که سال ۱۳۹۷ نیز به عنوان کارآفرین برتر از سوی جامعه علمی کشور، تقدیر شده است، می‌افزاید: «حالا، بعد از اجرایی کردن ایده لیگ خنده برتر ایران، به دنبال راه‌اندازی دانشگاه اختصاصی یوگای خنده در ایران و گسترش شعب مختلف آن در سایر شهرهای کشور هستم تا هم‌وطنانم را به شادترین مردمان جهان شهرت دهم و در سایه تاثیرات این شادیِ فراگیر و شهرت جهانی، نسل سلامت و خلاق داشته باشیم.»
نفر اول مسابقه:
خنده، اولویت است نه تمسخر و توهین!
مدالِ مقام نخستِ مسابقاتِ خنده برتر ایران به گردنِ «امیرحسین روحیان»، ۳۰ سال، کارشناس ارشد مهندسی پزشکی، مربی باشگاه خنده و ساکن استان محله «جهان‌شهر» استان البرز انداخته شد.
روحیان که در توصیف خصوصیات بارز خود از منظم، برنامه‌ریز بودن در کنارِ مهربان بودن و شوخ‌طبعی همیشگی‌اش یاد می‌کند و می‌گوید: «یوگای خنده از زمانی وارد زندگی من شد که در پی علاقه‌ام به روانشناسی و تحلیل رفتار متقابل به اثرِ معجزه‌آسای خنده بر «کودکِ درون» رسیدم. ابتدا، دوره آنلاین و بین‌المللیِ یوگای خنده هنرستان «منچستر انگلیس» در سال ۲۰۱۷ را سپری کردم و بعد دوره‌هایی در ایران گذراندم.»
این جوان خوش خنده که گواهی‌نامه بین‌المللی خنده‌تراپی به عنوان طب پیشگیری و مکمل را نیز سال ۱۳۹۷ کسب کرده، ادامه می‌دهد: «هدفم از مسیری که درآن قرار گرفته‌ام، شناخت بهتر خود و ایجاد یک سبک زندگی سالم است. سبک زندگی سالم و شادی که دلم می‌خواهد آن را با دیگران به اشتراک بگذارم تا آنها نیز این مهارت را دریابند و بدانند که خنده یک اولویت است و ایجاد شرایط و بستر آن در خانواده و جامعه نباید با «تمسخر» و «توهین» یکسان قلمداد شود.»
روحیان، به صورت روزانه و هفتگی در باشگاه خنده آنلاین (آموزش گروهی و فردی) و تورهای خنده و خنده‌درمانی، فعالیت دارد. او معتقد است: «یوگای خنده مانند هر علم دیگری نیاز به هماهنگ شدن به یافته‌های نوین جهانی دارد. در جریان این هماهنگی و به‌روز شدن، از چاشنی‌های «خلاقیت» و «تجربه» نباید غافل شد تا سطح دوره‌های آموزشی در هر کلاس و کارگاهی از تخصص‌های اثربخش، برخوردار باشند.»
(در زمانِ تنظیم و انتشار این گزارش، امیرحسین روحیان در هفتیمن دوره مسابقات جهانی ۲۰۲۲ نیز شرکت کرد و مقام اول عمومی را به دست آورد.)
نفر دوم مسابقه:
خنده «تکنیکی» بر هر دردِ بی‌درمان، دواست!
نفر دوم این دوره از مسابقات «خنده برتر ایران» یا «کاپ قهرمانی خنده»، «فرهاد اسدی»، ۳۶ ساله، نوازنده و ساکن شهر اصفهان است. اسدی که در کارنامه فعالیت‌های خود، اجرای برنامه‌های شاد و سرگرم‌کننده و نیز تقلید صدا را دارد، در ارتباط با حضورش در این مسابقه متفاوت می‌گوید: «انرژی زیاد من همیشه با خنده همراه است. آنقدر که معمولا اجرای برنامه‌های فرهنگی و هنری با محوریت سرگرمی و خنده را بر عهده می‌گیرم. همین روحیه باعث شد تا به واسطه یکی از دوستان با «خنده‌تراپی» و «یوگای خنده» آشنا شوم. پیگیری کردم و به کلاس‌ها و کارگاه‌های آموزشی استاد پرورش در تهران رسیدم. در این دوره‌ها شرکت کردم تا هم خود به حال خوبِ دائمی برسم و هم ضرب‌المثلِ «خنده بر هر درد بی‌درمان، دواست» را در برنامه‌های فرهنگی و هنری خود، عینیت بخشم. خنده به معنای واقعی یک ورزش است که سلامت جسم و جانِ افراد در گرو آن است.»
اسدی در ادامه تاکید می‌کند: «البته این خنده واقعی و تکنیکی است که بر هر درد بی‌درمان دواست و می‌تواند به مثابه یک ورزشِ شاد و مهیج، عمل کند.» حمایت شهروندان و مسئولان از برگزاری چنین مسابقات و لیگ‌هایی که نشاط اجتماعی را تضمین می‌کند، سخنِ پایانی اوست که اینگونه بیان می‌کند: «حمایت‌های همه جانبه از چنین مسابقاتی باعث می‌شود تا هم شادی و شادمانی به فراوانی برسد و با کسب تجربه‌های جدید، کیفیتِ مسابقات و جشنواره‌های خنده محور، افزایش یابد.»
نفر سوم مسابقه:
یوگای خنده یک علم است
حتی در نخستین دوره لیگ خنده ایران هم جای بانوان، خالی نمانده است و نفر سوم این لیگ پر از خنده، «نیلوفر خلیلی»، ۳۲ ساله، کارشناس مدیریت بازرگانی، مربی دوره‌های آموزشی «سبک زندگی» و «یوگای خنده» و ساکن محله شهران معرفی شده‌است. خلیلی، خیلی اتفاقی با کارگاه‌ها و باشگاه‌های آموزشی خنده آشنا می‌شود. او در این ارتباط توضیح می‌دهد: «حدود۶ سال پیش، حین گشت و گذار در شبکه‌های مجازی با یوگا و باشگاه خنده آشنا شدم و از آنجایی که همیشه از سوی خانواده و دوستان، فردی خنده‌رو و خوش خنده، خطاب می‌گرفتم، سعی کردم بیشتر در مورد این نوع از یوگا بدانم.
دوره خاص و ویژه‌ای جز یوگای «شیواناندا» در این زمینه نگذراندم و علاقه‌مند هستم تا آن را به صورت آکادمیک تا سطح مربیگری ادامه دهم. گاهی کلوب و باشگاه‌های خنده برگزار می‌کنم تا دیگران را ضمن آگاه کردن نسبت به پیامدهای مثبت خنده‌های تکنیکی و آثار آن بر جسم و روان، موج و جریانی از «حال خوب» پایدار و بدون وابستگی به هیچ فرد یا شی ثانویه، ایجاد کنم.»
او سابقه بیش از نیم ساعت خنده پیوسته را در محافل خانوادگی و یا برنامه‌های لایو گروهی دارد، ادامه می‌دهد: «یوگای خنده یک علم ارزشمند است که جامعه به شدت به آن نیاز دارد. نیازی که ابتدا باید از سوی مسئولان شناسایی شود و برای تبدیل شدن به فرهنگ، مورد برنامه‌ریزی و تبلیغات و اطلاع‌رسانی گسترده قرار گیرد.»
نظر شما