همشهری آنلاین - مریم ورشو: روستای شاه شهیدان در گیلان از شمال و شرق به بخش دیلمان و از جنوب به مراتع سرسبز و از غرب به صخره بلند و زیبای اسپهبدان منتهی می‌شود؛ برای همین شاه شهیدان جزو مناطق بکر و زیبای استان گیلان محسوب می‌شود که گردشگران زیادی را به‌ویژه در بهار و تابستان به‌سمت خود می‌کشاند.
- ببینید | آرامگاه پزشک فرانسوی دربار قاجار در محله دولاب تهران | کلوکه ؛ پزشکی که گلوله را از بدن ناصرالدین شاه بیرون کشید
- ببینید | یادگار غم‌انگیز جنگ جهانی دوم در دروازه دولاب تهران | روایت مهاجرت لهستانی‌ها از اردوگاه‌های کار سیبری و قزاقستان تا تهران
- عکس | اینجا روی مرده‌های خود خاک نمی‌ریختند | اولین خانه سالمندان ایران در کنگان را ببینید
- تصاویر | گورستانی عجیب نزدیک آتشفشان نیمه خاموش خاش | مقبره‌هایی که باران خیسشان نمی‌کند | هفتاد ملا ؛ قدیمی‌ترین قبرستان سرپوشیده ایران را ببینید
- تصاویر | مرموزترین قبرستان ایران؛ مردگانش تجزیه نمی‌شوند | اینجا اولین گورستان مسلمانان در ایران است | حکاکی خاص روی سنگ قبرها را ببینید
- تصاویر خاص‌ترین قبرستان ایران ؛ گورستانی روی آب! | قصه غم‌انگیز لنج‌های به گل نشسته تنگستان را بخوانید
از طرفی یک مسیر زیبا، سرسبز و جنگلی هم از این روستا به قله درفک می‌رسد که ارتفاع آن ۲۷۳۰متر است؛ به همین دلیل کوهنوردان و گردشگران بسیاری برای تفریح در این مسیر جنگلی و صعود به این قله از شاه شهیدان می‌گذرند.
همچنین بر اساس باورها و اعتقادات مذهبی، هرساله در تابستان و مرداد ماه مراسم آیینی علم واچینی نیز با حضورعلاقه‌مندان بسیاری در اطراف امامزاده این روستا برگزار می‌شود. این مراسم باشکوه نیز دلیل شهرت شاه شهیدان در گیلان شده است.
اما آنچه در شاه شهیدان کمتر مورد بازدید و توجه بسیاری از گردشگران قرار گرفته مقبره‌های چوبی گورستانی است که در اطراف بقعه متبرکه شاه شهیدان قرار دارد. در حال حاضر فقط چند نمونه از این مقبره‌ها باقی مانده است.
اگر به گورستان‌های قدیمی و تاریخی کشورمان سر زده باشید، بی‌شک نمونه این مقبره‌ها را در اقلیم و نقاط دیگر ندیده‌اید.
اهالی روستای شاه شهیدان بعد از آنکه مردگان خود را دفن می‌کردند روی قبر به احترام اینکه متوفی بعد از مرگ از گزند باران و آفتاب تند در امان باشد یک سایه‌بان چوبی کوچک می‌ساختند. به جز این موارد به‌طور اتفاقی هم کسی نمی‌توانست پا روی قبرها بگذارد.
اگر به این سایه‌بان‌های چوبی دقت کنید متوجه می‌شوید که جنس آنها شبیه همان چوبی است که در نرده ایوان‌های خانه‌های قدیمی شمالی استفاده می‌شد.
از آنجایی که گیلان همیشه دارای اقلیم باران خیز بوده است، استفاده از چنین سایه‌بان‌های چوبی در گذشته طبیعی به نظر می‌رسد.
امروزه برخی از افراد برای اینکه کسی روی سنگ قبر متوفی راه نرود و باد و باران به آن آسیب نرساند، میله‌هایی فلزی دور قبر می‌کشند و این به نوعی احترامی است که برای شخص درگذشته قائل هستند، حتی در گورستان شاه شهیدان نیز این نوع قبرها دیده می‌شود، بنابراین تعبیه سایه‌بان‌های چوبی روی قبرها دیگر مانند گذشته کابردی ندارد، اما آنچه اهمیت دارد این است که باید فکری برای اندک مزارهای چوبی این گورستان شود. این مزارها در حال تخریب هستند، در حالی که حفظ همین تعداد اندک می‌تواند نشان دهنده بخشی از فرهنگ مردم گیلان در گذشته باشد.
نظر شما