به گزارش هلث‌دی‌نیوز نویسندگان این راهنما، بیش از 200 بررسی منتشرشده درباره منافع و خطرات این داروهای ضدافسردگی نسل دوم را مورد بازبینی قرار دادند:
بوپروپیون، سیتالوپرام، دولکستین، اسیتالوپرام، فلوکستین، فلوکسامین، میرتازاپین، نفازدون، پاروکستین، سرترالین، ترازودون و ونلفاکساین.
دکتر امیر قاسم دستیار ارشد پزشکی در دپارتمان برنامه‌های بالینی و کیفیت مراقبت بهداشتی در کالج پزشکان آمریکا و سرپرست این تحقیق در این باره گفت: "تجزیه و تحلیل این بررسی‌ها نشان می‌دهد که نسل دوم داروها دارای اثرات جانبی متفاوتی هستند، اما به طور مشابه برای درمان افسردگی موثر هستند."
"کالج پزشکان آمریکا توصیه می‌کند که پزشکان تصمیمات درمانی را بر اساس اثرات جانبی، هزینه و ترجیحات بیمار بگیرند، و در صورتی که پس از شش تا هشت هفته بیمار پاسخ کافی نداد، تغییرات درمانی لازم را انجام دهند."
این اصول راهنما همچنین توصیه می‌کند که دکترها پس از ایجاد پاسخ رضایت‌بخش به یک داروی ضدافسردگی در بیماران مبتلا به اولین اپیزود افسردگی عمده، برای چهار تا نه ماه به درمان ادامه دهند.
دوره طولانی‌تر درمان ممکن است به پیشگیری از برگشت یا عود بیماری در بیمارانی کمک کند که دو یا تعداد بیشتری اپیزود افسردگی داشته‌اند.
این اصول راهنما در شماره 18 نوامبر ژورنال سالنامه طب داخلی منتشر شده است.
افسردگی که حدود 16 درصد آمریکاییان بزرگسال را در زمانی از زندگی‌های‌شان مبتلا می‌کند، ممکن است به علت وضعیت‌های استرس‌زا مانند از دست دادن شغل یا مرگ عزیزان ظهور پیدا کند. درمان افسردگی شامل دارودرمانی، روان‌درمانی، و درمان رفتاری شناختی است.
در دارو درمانی افسردگی، داروهای ضدافسردگی نسل دوم اغلب مورد استفاده هستند، زیرا در درمان این بیماری موثرند و اثرات جانبی کمتری از ضدافسردگی‌های قدیمی‌تر دارند.
