همشهری آنلاین - سارا جعفرزاده: خیلی حرفه‌ای رشته ورزشی بدنسازی را دنبال کرده و این روزها خودش مربی افراد معلول در باشگاه مجموعه بهشت امام رضا (ع) است. فربد گرامی‌کیا، از کودکی‌اش خاطرات دلچسب و شیرین به یاد ندارد چون در نوزادی مادرش او را به شیرخوارگاه آمنه سپرده و فربد بعد از پا گذاشتن به نوجوانی در مرکز نگهداری از کودکان و نوجوانان معلول بی‌سرپرست به زندگی خود ادامه داده است و از مادرش خبر ندارد اما همچنان پرقدرت ورزش را ادامه می‌دهد.
خواندنی بیشتر را اینجا دنبال کنید
وقتی گفتند نمی‌توانی اما توانستم
جرقه گرایش فربد به ورزش با دیدن هیکل ورزیده یک ورزشکار در خیابان زده شده است. او با یادآوری آن روز می‌گوید: «یک بار در خیابان شخصی را دیدم که هیکل ورزیده و زیبایی داشت. در آن زمان من حدود ۱۵ سال داشتم و دلم می‌خواست بدن من هم مانند آن شخص ورزیده شود. در کنار مجموعه بهشت امام رضا (ع) یک باشگاه بدنسازی وجود داشت. پیش خودم گفتم بد نیست یک سر به این باشگاه بزنم. در کمال ناباوری در آنجا با چند نفر از ورزشکاران سرشناس که از قهرمان‌های بدنسازی بودند آشنا شدم و با آنها عکس یادگاری گرفتم.»
او می‌افزاید: «کم‌کم به این رشته ورزشی علاقه‌مند شدم و تصمیم گرفتم تمرین بدنسازی را شروع کنم که مدیر باشگاه به من گفت: «با توجه به وضعیت جسمانی خاص و محدودیتی که داری نمی‌توانی در این باشگاه ورزش کنی. اگر برای شما اتفاقی بیفتد، برایم دردسر درست می‌شود.» با شنیدن این حرف خیلی توی ذوقم خورد و ناراحت شدم در واقع این مربی خیلی راحت فعل نتوانستن را برای من صرف کرد.»
فرشته نجات
شنیدن صحبت های آن مربی، موجب دلسردی فربد نشده و او راهش را با جدیت ادامه داده است. فربد هر روز برای تماشای تمرین دوستانش به آن باشگاه رفته و در همین رفت وآمدها با مربی دیگری آشنا شده که آن مربی حاضر شده با فربد تمرین کند و او را داخل باشگاه ببرد. فربد از آن مربی به‌عنوان فرشته نجات یاد می‌کند و ادامه می‌دهد: «آن مربی که باید نامش را فرشته نجات بگذارم به من گفت: «فربد هر کسی به تو گفت نمی‌توانی هرگز باور نکن.» اینجا بود که دلم قرص شد و وجودم مملو از انگیزه. در آن زمان ۱۵ ساله بودم و تا قبل از آشنایی با آن مربی ، تفریحی ورزش می‌کردم اما بعد از گذشت چند وقت بدنسازی را به‌صورت حرفه‌ای دنبال کردم. می‌خواستم به همه دنیا ثابت کنم هر کسی با هر وضعیت جسمانی می‌تواند ورزش کند و موفق شود.»
ساخت ابزاری که عصای دستم شد
با توجه به وضعیت جسمانی فربد استفاده از ابزارها و وسایل ورزش بدنسازی و پرورش اندام برایش سخت بوده است. او که از ناحیه دست و پا معلول است هر دو پایش حالت پرانتزی شدید داشته، تاکنون چند عمل جراحی انجام داده است تا وضعیت پاهایش بهبود یابد. دستان او کوتاه است به حدی که انگشتان دستش در نزدیک کتفش قرار گرفته است. همین شرایط کافی بوده تا فربد هرگز سمت ورزش نرود اما به کمک مربی خود توانسته بر این مشکلات غلبه کند. او با لبخند از وسایلی که برای بدنسازی استفاده کرده است می‌گوید: «به کمک مربی‌ام چند وسیله درست کردم که عصای دستم شوند. مثل طناب، بند لیفت که بتوانم با توجه به شرایط خودم از آنها استفاده کنم که خوشبختانه خیلی به کارم آمد. در حال حاضر بیش از ۴ سال است که به‌صورت حرفه‌ای بدنسازی انجام می‌دهم.»
کمک مربی معلولان
نخستین روزی که تمرین بدنسازی را شروع کرد حتی نمی‌توانست یک دمبل ۲کیلوگرمی را بلند کند اما حالا ۱۳۰ کیلو گرم وزنه را به راحتی بلند می‌کند. به قول خودش بدنش جان نداشته اما با عزم و اراده‌ای که داشته پا به پای مربی تمرین کرده و به نتیجه رسیده است. در حال حاضر فربد در مجموعه بهشت امام رضا(ع) زندگی را می‌گذراند اما در باشگاه بدنسازی مجموعه کمک مربی جوانان و نوجوانانی است که شرایط مشابه خودش دارند و معلول هستند. البته ناگفته نماند برخی از افرادی که شرایط عادی دارند هم از فربد در زمینه ورزش مشاوره می‌گیرند و طبق تمرین‌های او پیش می‌روند. قرار بود سال گذشته فربد در مسابقات پاورلیفتینگ شرکت کند که میسر نشد. او اضافه می‌کند: «وقتی مدیران مجموعه بهشت امام رضا (ع) علاقه من و سایر معلولان اینجا را دیدند برای ما باشگاه مجهزی در همین مجموعه ایجاد کردند که به خاطر این اقدام همیشه دعاگویشان هستیم. مدیران این مجموعه من و امثال من را باور و به ما اعتماد کردند. در این مجموعه همه دستگاه‌ها حرفه‌ای و متناسب با شرایط معلولان تعبیه شده‌است. شاید بهتر است بگویم اینجا حضور معلولان در باشگاه جدی گرفت می‌شود و کسی ورزش کردن معلولان را مسخره نمی‌کند.»
معلولان الگو دیگران می‌شوند
روحیه شادی دارد و در فضای مجازی بسیار فعل است. او در سال‌ها درسش را ادامه داده و موفق شده است دیپلم کامپیوتر بگیرد و قصد دارد ادامه تحصیل بدهد. فربد می‌گوید: «در حال حاضر ورزش برایم اولویت است و به آن به‌عنوان تفریح نگاه می‌کنم تا بتوانم لذت ببرم. قصد دارم در دوره‌های تخصصی و پیشرفته مربی‌گری بدنسازی شرکت کنم. به معلولان توصیه می‌کنم؛ ابتدا خودشان را بشناسند و ببینند از انجام چه کاری لذت می‌برند. قطعاً اگر در مسیر درست قدم بردارند الگو دیگران می‌شوند و یقین داشته باشند خداوند به موقع هر کاری را برای بنده‌اش میسر می‌کند.»
نظر شما